Hunt me downɷ

Onderwerp: Hunt me downɷ ma 9 nov 2015 - 12:53

Hij lag opgekruld in zijn nest en het leek er niet op dat hij wakker zou worden. Zijn lichtblauwe ogen zaten een beetje dichtgeplakt, wat er op duidde dat hij heel veel sliep de laatste tijd. Hij was broodmager en zijn vacht was altijd opgezet tegen de kou al hielp zelfs dat niet meer. Het vet was van zijn botten af en zijn crèmekleurige vacht was te dun. Hij had Lionpaw een dagje vrij gegeven, omdat hij het niet meer had kunnen opbrengen. Elke keer sleurde hij zichzelf uit zijn nest, maar op een gegeven moment was hij aan het eind van zijn latijn. Daar zat hij niet heel ver meer naast, het zou niet lang meer duren voordat hij in zou storten. Hij gebruikte al zijn energie aan het warm houden van zijn lichaam wat het onophoudelijke getril van zijn lijf verklaarde. Hij at bijna niet meer en het stomme was dat hij dat zelf niet eens doorhad. Hij had echt geen idee hoe slecht hij er eigenlijk aan toe was. In zijn ogen ging alles prima. De papaverzaadjes zorgden er voor dat hij goed kon slapen en dat was toch fijn? Dat het er voor zorgde dat hij soms niet helemaal helder was had hij echt niet door. Hij haalde heel oppervlakkig adem waardoor het bijna leek dat hij dood was, heel soms zag je zijn lijf even rijzen en dalen.

[&Butterstar]

Onderwerp: Re: Hunt me downɷ zo 15 nov 2015 - 17:48

De stem van een warrior liet haar langzaam knikken. Opnieuw had Creamyfrost zich opgekrult in zijn nest. Lionpaw een dag vrijgegeven. Het baarde zorgen bij haar maar nu was ze er klaar mee. Ze had geen tijd om hem te babysitten en het was duidelijk dat dit nodig was. Het liet haar zuchtten en in stilte kwam ze omhoog. Haar parnter achterlatend bij hun kittens terwijl ze in stilte naar de warriors den liep en haar kop naar binnen stak. Zodra ze haar ogen op haar neefje liet rusten gleed er een trilling door haar rug en probeerde ze bijna naar adem te happen. Hij zag er vreselijk uit. Het bracht eigenlijk tranen in haar ogen om haar neefje zo te zien. Degene die ze beloofd had te beschermen, was dit haar schuld? "Creamyfrost meekomen nu." Mompelde ze koud haar emoties onder controle proberend te houden terwijl ze zich omdraaide en het kamp uit liep.

Onderwerp: Re: Hunt me downɷ ma 16 nov 2015 - 11:19

Het duurde een tijdje voordat het tot hem doordrong dat er iemand tegen hem sprak. Uiteindelijk kwam het door de grote wolk in zijn hersenen heen en raakte zijn onderbewustzijn. Hij probeerde zijn ogen open te doen wat maar moeilijk lukte, dus moest hij eerst over zijn poot likken en deze over zijn ogen halen voordat zijn ogen open gingen. Wat geschrokken en verward keek hij naar de uitgang van de warrior den waar hij nog net zijn tantes staart door zag verdwijnen. Wat trillerig en wankeling kwam hij overeind en strompelde achter Butterstar aan. Hij kon haar maar moeilijk bij houden en had al zijn kracht nodig om overeind te blijven. “Tante!” Zijn stem klonk wat hulpeloos terwijl hij haar riep, zijn stem krakerig en zwak. Het lukte hem echt niet ze liep te snel hij was nou al buiten adem en anders kwam hij nooit meer terug, dan moest ze hem tillen. Zijn kop hing bijna op de grond terwijl hij zijn nagels gebruikte om houvast te vinden.

Onderwerp: Re: Hunt me downɷ di 24 nov 2015 - 10:59

Het brak haar hart. Meer en meer met elke stap die ze zette. Hoe had ze dit zo ver kunnen laten komen. Haar neefje was kapot en ze kon niets anders dan zichzelf de schuld hiervan geven. Hoe kon ze zo blind zijn geweest. Zo druk bezig met haar eigen taken en met haar kittens om niet te merken hoe Creamyfrost zwakker en zwakker werdt. Hij was zelf verdomme nauwelijks ouder dan een kitten en ze had verwacht dat hij geheel op zijn eigen benen kon staan. Iets dat duidelijk de foute gedachte bleek te zijn. Zijn hulpeloze stem bracht tranen in haar ogen voor ze deze neersloeg en in stilte wachtte op de creme kleurige kater. Langzaam draaide ze haar hoofd om en staarde hem recht aan. "Creamy.." Fluisterde ze langzaam hem aankijkend tranen in haar ogen aanwezig. "Wat is er toch met je aan de hand.. Wat is er dat ik niet kan verhelpen in jouw leven.." Fluisterde ze. Vechtend tegen de tranen. Een leader huilde niet, en zeker niet voor haar warriors..

Onderwerp: Re: Hunt me downɷ di 24 nov 2015 - 19:45

Hij ontspande zijn spieren opgelucht toen hij zag dat Butterstar inhield. Pas toen hij naast haar kwam zag hij haar tranen, wat hem eerder veel sneller opgevallen zou zijn. Hij schrok er een beetje van en zijn ogen werden iets groter terwijl hij probeerde weer op adem te komen. “Ik….” Stamelde hij en hij slikte wat ongemakkelijk. Hij richtte zijn blik op zijn voorpoten niet goed wetend wat hij moest zeggen. Het ging toch prima met hem? Waarom was zijn tante dan zo ontdaan, misschien had hij wel iets verkeerds gedaan. Het was in ieder geval niet haar schuld. Nee, hij vond het nooit haar schuld. “De nachtmerries.” Een duidelijkere verklaring had hij eigenlijk niet. Het waren de nachtmerries die hij tegen had kunnen houden, maar opeens waren ze terug gekomen. Ze werden steeds levendiger, zo levendig dat hij soms echt een hele tijd nodig had om te beseffen dat het maar een droom was geweest. Het putte hem uit en maakte hem zenuwachtig. Hij was zichzelf niet meer, maar het probleem was dat hij het niet zag. “Het gaat goed hoor tante.” Hij worstelde zich wat dichter naar haar toe en wreef zijn wang langs die van haar.

Onderwerp: Re: Hunt me downɷ