Apprentices of the moorlands

De kater had het de ene apprentice ingefluisterd, en die had het waarschijnlijk weer doorverteld aan een ander, en die ook weer aan een ander. Hij was van plan geweest om ervoor te zorgen dat er een beetje meer pit onder de apprentices kwam. Het had hem wel wat geleken om te gaan trainen, zonder al hun mentoren natuurlijk. Ergens hoopte hij maar dat er een aantal apprentices op zouden komen dagen. Ze zouden oefengevechten kunnen houden, kunnen jagen en dan later vandaag met allemaal prooi terugkomen. Tigerpaw mocht dan een pestkop zijn, hij had wel een drive om later een krachtige warrior te worden. De training zou op de moorlands zijn, dat was immers de plek waar je het beste overzicht had van wat hun clan precies inhield. En daaraan moesten ze zich aanpassen.

{ Voor de apprentices die zich hier hebben gemeld }

Het was rond gegaan door het hele kamp. Ze wist inmiddels niet eens meer wie ermee begonnen was, maar ze vond het een goed idee. Trainen zonder mentor zag ze wel zitten. Ze wist niet hoe dit in hemelsnaam goed zou gaan, maar iemand zou wel de leiding hierover nemen. Als het nodig was zou ze gaan schreeuwen tegen anderen om ze stil te krijgen. Ze was dan wel net apprentice, ze kon zeker haar stem laten horen. Op een vrolijke manier huppelde ze over de velden. Ze zag geen katten tot ze haar broertje zag staan. Het was niet moeilijk om hem te zien op de bijna lege vlaktes. Met een glimlach op haar gezicht rende ze naar hem toe. Haar slanke lijf kon al best snel, dus het duurde niet lang voordat ze voor hem stond. "Hallo broertjelief", zei ze met een pesterig ondertoontje in haar stem. Siblings pesten was het leukst van allemaal, want die konden goed zien wanneer je een grapje maakte en wanneer niet.

Voorzichtig zette Oceanpaw een aantal passen richting de open vlaktes van de Windclan. Achter de ruggen om van vele zo niet alle Mentoren waren de Apprentices van plan te verzamelen en een gezamelijke training te doen. Ondanks dat ze in de verte al zag dat Tigerpaw een van de twee al verzamelde Apprentices was, vond ze het een te goed idee. Dus liep ze naar de andere twee toe en ging ze daar in de buurt zitten. Ze groette ze enkel met een kort knikje waarna ze haar nu al verwilderde lange vacht begon te likken. Dat was het nadeel van langharige katten, al sneed de wind minder snel in haar vacht. Ze zou het vast prettiger hebben in de Leafbare dan vele andere katten. Zeker clans met veel koude wind. Windclan, dus. En voor de toekomst van Windclan zouden de Apprentices sterker moeten worden. Tenminste dat waren ze van plan. Geen enkele kat had er waarschijnlijk iets op tegen. Als ze er al iets van af wisten. Het viel vast wel op dat er veel Apprentices rond dezelfde tijd weg waren. Daar kwamen ze dan later wel achter. Nu waren er nog weinig.

Eigenlijk wist Ravenpaw niet eens wat zijn oudere broer nu precies van plan was, maar toch had hij maar de keuze gemaakt om te komen. Stel je voor dat iedere apprentice zou gaan, en hij de enige was die er niet zou zijn. Het was al erg genoeg dat hij in zijn kittentijd een buitenbeentje was geweest, en Raven was niet van plan om gedurende zijn hele training alleen in een hoekje te gaan zitten. Eigenlijk moest hij dus wat vrienden maken, maar de zwarte kater had nog geen idee hoe hij dat aan ging pakken. Het duurde niet lang tot de twee apprentices in zicht kwamen, en als snel herkende Ravenpaw hen als zijn siblings Mistpaw en Tigerpaw, en het luchtte wel een beetje op. Hen kende hij tenminste al een beetje. "Hey Tigerpaw, Hey Mistpaw." Begroette hij hen, toch wel een beetje opgewonden. "Ben ik vroeg of is dit het?"

Tigerpaw had hem natuurlijk op de hoogte gebracht van zijn plan en Raptorpaw vond het geweldig. Nu kon hij eens lekker laten zien hoe goed hij was, want dat was hij, daar viel niet om heen te draaien, alleen sloofde de kater er nogal mee uit. Hij mocht het dan niet treffen qua mentor, maar dat maakte ook niet uit. Raptorpaw had zijn geheime wapen waardoor hij beter werd en daar wist zelfs Tigerpaw niet vanaf. En hij wist het meeste van wie dan ook als het op Raptorpaw aankwam. Hij kreeg al een groepje apprentices in het versier en zag Tigerpaw ook zitten. Stilletjes sloop hij door het lange gras heen tot hij achter Tigerpaw stond. Dit had hij vroeger zo vaak gedaan dat sluiten al een goed iets was bij hem. Hij zette af met zijn achterpoten en sloeg zijn voorpoten om zijn middel heen. "Gotcha!" Schaterde Raptorpaw. Opvallend, zoals gewoonlijk. En het kon hem geen ruk schelen.

Lizard had vaagjes opgevangen dat de apprentices van Windclan in de Moorlands een soort trainingssessie zouden houden. Natuurlijk had ze daar interesse in. Er werd namelijk ook van haar verwacht dat ze al die dingen kon. Met wat moeite lukte het haar om bij de Moorlands te geraken. Ze was hier namelijk nog maar één keer geweest en ze moest steeds omkijken of niemand haar toevallig langs achteren besloop. Eenmaal op de juiste plek zag ze Tigerpaw en Raptorpaw al samen zitten. In plaats van naar hen toe te lopen, liep ze in een halve bocht om hen heen om aan de andere kant te gaan zitten. Ze zou wel iemand vinden die haar wat wilde helpen, want een vechttraining had ze nog niet specifiek gehad.

Tag: -

Swanpaw liep naar de moorlands, daar gingen de trainingssessies van gang. Hij vroeg zich af hoe Tigerpaw op het idee was gekomen, want zo geniaal was die kater nu ook weer niet. In de verte stond al een klein groepje katten, maar op een andere plek zag hij één enkele apprentice zitten. Hij of zij was te ver om te kunnen weten wie het was. Swan liep naar die apprentice toe, uit het zicht van de groep, wat lastig was met zijn witte vacht. Toen de apprentice dichterbij was, kon hij zien dat het Lizardpaw was, de medicine cat apprentice. Zij zou hem vast niet kennen, maar ach, wie kent er nu de verlegen Swanpaw? "H-hallo," miauwde hij, starend naar de grond. "I-ik ben Swanpaw, aangenaam." De jonge kater ging zitten, anders torende hij helemaal boven de zittende apprentice uit.

-Tag: Lizardpaw

Shit, shit, shit, hij was het helemaal vergeten! Zo snel als Quiet kon, rende hij naar de Moorlands. Hij was totaal vergeten dat alle Apprentices vandaag samen zouden komen om collectief te trainen. Windclan was nou eenmaal de zwakste Clan op dit moment, en daar moest nodig iets aan gedaan worden, vooral door de nieuwe generatie. En sinds hij tot die generatie behoorde, moest hij er natuurlijk ook bijzijn. Oefengevechten, jachtoefeningen en racen, het had hem allemaal heel goed in de oren geklonken, al had hij geen idee meer wie het hem verteld had. Was het Raptor? Tiger? Swan? Geen idee, maar hoe dan ook, hij was het wel vergeten. Eenmaal aangekomen zag hij al een flink aantal katten staan, waarvan hij de meeste meteen herkende. Tiger en Raptor naast elkaar, de perfect witte vacht van Swanpaw. Een kleine glimlach sierde zijn gezicht toen hij Lizard tussen de katten zag staan. Gezellig! Hij zag zijn beste vriendin lang niet genoeg. "Hey iedereen!" zei hij luid genoeg zodat iedereen duidelijk wist dat Quiet aanwezig was. Vervolgens begon hij de wat minder bekende gezichten te checken en ze bij hun respectievelijke namen te voegen.

_{Ze had het nieuws wel gehoord, maar ze had in de eerste instantie erg getwijfeld. Want goed in vechten was ze totaal niet en dan werd het ook nog is door Tigerpaw georganiseerd. Toch ging ze, want ze wilde sterker worden. Ze moest sterker worden, zodat ze de volgende keer als iemand haar neerpinde ze die ander tenminste van zich af kon duwen. Mouse kwam overeind en slaakte een trillerige zucht. Ze had niet veel zin maar ze dwong zichzelf om te gaan, zodat ze kon oefenen met haar vechten. Haar doel was om even groot te worden als Raptorpaw, dan zou het haar wel lukken om anderen te verslaan, toch?
Eenmaal aangekomen in de Moorlands zag ze dat er al een aantal apprentices waren. Ze begroette iedereen met een snelle "Hallo," en ging toen naast Quietpaw staan. Ze had eerst naar Raptor willen gaan, maar die leek al begonnen te zijn met het oefengevecht of zoiets.}

Er kwamen meerdere katten bij. Aardig wat. Maar niemand deed nog wat. Haar stillere broertje zei hallo en ze knikte vriendelijk naar hem. Het feit dat er niks gebeurde was wat raar. Was haar broer niet diegene die het had geregeld allemaal? Tigerpaw dan natuurlijk, want dat zag ze Raven niet zomaar doen. Toen Quiet hard zijn aanwezigheid liet horen keek ze hem aan. Mouse kwam nog naast hem staan. "Ook hallo", zei ze met een glimlach. Ze zei niet iedereen gedag, want dat waren gewoon teveel katten. Deze twee hadden gewoon een aanwezigheid goed laten horen. Haar blik ging naar Tiger. "Nou wat was het plan?"

Yes! Eindelijk waren haar wonden genezen en kon ze weer verder met haar training. Ze had het gebeuren met de bloodclan even achter zich gelaten en focuste nu vooral op trainen, trainen en trainen. Ze was op weg naar de weilanden van de moorlands. Zelfs in de medicine cat den hoorde je het laatste nieuws en deze keer waren er een paar apprentices die een gezamenlijke training deden. Ze kwam aanlopen en zag daar wat katten staan. Ze herkende Quietpaw, Mousepaw, Mistpaw, Swanpaw, Lizardpaw, Ravenpaw, Oceanpaw en... Tigerpaw. Onee he... Dacht ze geirriteerd. Ze ging aan de andere kant van het groepje zitten zo ver mogelijk van haar ex-crush. 'Hi.' Zei ze tegen Quietpaw en Mousepaw. Ze merkte op dat ze Quietpaw steeds aardiger begon te vinden. Vooral omdat hij zo lief was na de catnapping. Ze hoorde Mistpaw vragen wat het plan was. Daar was ze ook wel benieuwd naar. Vragend keek ze naar Tigerpaw.

Mistpaw was de eerste die op kwam dagen, en zijn zilveren zusje begroette hem op een plagerig toontje. "Mist," knikte hij haar toe met een kleine grijns rond zijn lippen. Er naderde nog een apprentice, en daarna zijn broertje Ravenpaw. "Je bent vroeg," bromde Tigerpaw enkel en knikte hem een keer kort toe. De gestreepte kater werd opeens vanachter aangevallen. Een zachte grauw verliet zijn bekje toen hij de stem van Raptorpaw hoorde. Hij liet zich op zijn rug vallen zodat zijn hele gewicht voor een kort moment op zijn maat gedrukt werd, deze hierdoor hopelijk los zou laten zodat hij weer overeind kon komen. Tigerpaw schudde zijn vacht uit en keek met twinkelende ogen naar Raptorpaw. "Dat was 'n goede," mauwde hij met een kleine grijns. "Anyway, we kunnen alvast beginnen, misschien komen er straks nog wel wat anderen." De kater keek kort het groepje rond. "We beginnen met wat sparren, leer elkaar nieuwe technieken of werk samen om een nieuwe te vormen," mauwde hij. "Lizardpaw kan wel met Swanpaw, Mistpaw met Quietpaw, Oceanpaw met Ravenpaw," mauwde hij toen verder. En toen waren enkel hij, Raptorpaw, Mousepaw en Yellowpaw nog over. "Raptorpaw en.." Dit was zijn kans om er tussen te komen. "..Mousepaw. Yellowpaw met mij." Hierna schudde hij nogmaals zijn vacht uit en richtte hij zijn blik op de rode apprentice.

Haar broer kwam in actie. Altijd fijn als er wat gebeurde. Ze zouden gaan sparren. Oh god, daar was ze niet al te best in. Vooral omdat ze geen training daarvoor had gehad. De poes zuchtte. Tiger maakte koppels. "Lizardpaw kan wel met Swanpaw, Mistpaw met Quietpaw, Oceanpaw met Ravenpaw Raptorpaw en Mousepaw. Yellowpaw met mij." Haar ogen gingen kort naar die van Tiger. "Prima" Zij moest met Quietpaw. Kende ze nog niet goed, maar hij leek wel een aardige gast. Oké dan. Haar blik ging naar de rode kater die een grote entree had gemaakt eerder. De poes deed een paar stappen naar hem toe. De poes seinde kort naar een plek met een vriendelijk glimlach op haar gezicht en liep er daarna zelf heen. Daar ging ze staan. Misschien was hij niet meegelopen, maar het was een duidelijk seintje geweest, dus hopelijk had hij het gezien. Anders zou hij het nog wel kunnen horen. "Ik kan je nu al vertellen dat ik geen idee heb hoe ik dit moet doen" Kort trok ze haar mondhoek omhoog. Ze bracht dat nieuws op een grappige manier, maar eigenlijk vond het niet geweldig grappig. Ze wou trainen. Nou dit was al een begin.

De zwarte kater knikte rustig toen zijn grote broer hem vertelde dat hij vroeg was. Zelf was Ravenpaw er nog niet zeker van of hij dat wel zo leuk vond. Aan de ene kant voelde hij zich wat meer op zijn gemak met zijn broer en zus, maar aan de andere kant kon hij dus wel wat nieuwe katten ontmoeten. Er arriveerden steeds meer apprentices, en Raven keek het allemaal rustig aan, maar zei verder niets. "Anyway, we kunnen alvast beginnen, misschien komen er straks nog wel wat anderen." Begon Tigerpaw. "We beginnen met wat sparren, leer elkaar nieuwe technieken of werk samen om een nieuwe te vormen," mauwde hij. "Lizardpaw kan wel met Swanpaw, Mistpaw met Quietpaw, Oceanpaw met Ravenpaw," Een beetje verwildert keek de zwarte apprentice om zich heen terwijl hij zijn best deed om zich te herinneren wie Oceanpaw ook alweer was. Ondanks zijn goede geheugen duurde het even, maar daarna stapte Raven ook gelijk op de gestreepte poes af. "Hey." Zei hij met een verlegen glimlachje. "Ken jij al een paar technieken? Ik heb namelijk nog geen enkele training gehad." Een beetje zenuwachtig schuifelde Ravenpaw heen en weer. Hij was niet goed met vreemden, maar dat was toch iets waar hij vroeg of laat aan moest werken dus dan kon hij nu net zo goed meteen de eerste stap zetten.

Er waren vele andere Apprentices bijgekomen. Veel waarvan Tigerpaw familie was en een paar die ze een klein beetje kende. Lizardpaw was de enige familie van haar die ook aanwezig was. Met de stem van Tigerpaw schrok ze op. 'Anyway, we kunnen alvast beginnen, misschien komen er straks nog wel anderen.' Begon hij, waardoor de jonge Apprentice even rondkeek. Ze hadden al een aardige hoeveelheid Apprentices hier. En ze wist niet zeker of er nog Mentoren waren die op dezelfde tijd een afspraak hadden gemaakt met hun Apprentices. Ze konden immers niet in zeven sloten tegelijk lopen. 'We beginnen met sparren, leer elkaar nieuwe technieken of werk samen om een nieuwe te vormen,' ging de gestreepte kater verder. 'Lizardpaw kan wel met Swanpaw, Mistpaw met Quietpaw, Oceanpaw met Ravenpaw,' begon de opsomming. Meteen zocht de bruin-witte langharige kattin de andere Apprentice met haar ogen. 'Raptorpaw en...' Even stopte de stem van de andere gestreepte kat. '..Mousepaw. Yellowpaw met mij.' Sloot de kater het riedeltje af. Ravenpaw was inmiddels al op haar afgelopen waardoor ze even vriendelijk glimlachte. 'Hey.' Klonk er verlegen. 'Hoi,' mompelde de kattin vriendelijk terug. Zich afvragende of Ravenpaw net zoals zijn broer was, al leek hij op het eerste gezicht vriendelijker. 'Ken jij al een paar technieken? Ik heb namelijk nog geen enkele training gehad.' Ging Ravenpaw nerveus schuifelend verder. 'Nee nog niet, maar we kunnen gewoon wat proberen?' Stelde de kattin voor. Ze kwamen er vanzelf wel achter hoe ze het beste konden vechten. Daarbij had ze ooit als kitten een Rogue gebeten.

"Anyway, we kunnen alvast beginnen, misschien komen er straks nog wel wat anderen." Zei Tigerpaw terwijl hij rondkeek. "We beginnen met wat sparren, leer elkaar nieuwe technieken of werk samen om een nieuwe te vormen," Dat klonk best goed, ook al zal Yellowpaw dat nooit toegeven. "Lizardpaw kan wel met Swanpaw, Mistpaw met Quietpaw, Oceanpaw met Ravenpaw," mauwde hij toen verder. En toen waren enkel hij, Raptorpaw, Mousepaw en Yellowpaw nog over. "Raptorpaw en.... Mousepaw. Yellowpaw met mij." Vervolgde de bengaalse kater. Hmm, hij weet blijkbaar nog niet wie hij voor zich heeft. Dacht Yellowpaw terwijl ze zich in de jachthouding liet zakken. Ze was nu in het voordeel omdat ze een paar manen ouder was. Ze liep langzaam rondjes om Tigerpaw terwijl ze hem diep aankeek. Een afleidingsmanoeuvre natuurlijk. Ineens schoot haar poot omhoog en probeerde ze de kater in zijn gezicht te raken. Natuurlijk zonder klauwen maar wel met snelheid die hem hopelijk zal verrassen.

Het was niet lang nadat hij gearriveerd was, dat Mousepaw zich aan zijn zijde voegde. Hij begroette haar met een vriendelijke knik, blij dat zijn zusje toch nog op was komen dagen. Hij wist dat ze niet dol was op vechten. Hij en zijn zusje werden door zowel Mistpaw als Yellowpaw begroet. Het duurde niet lang of Tigerpaw nam het initiatief om iedereen te gaan vertellen wat het plan was. "We beginnen met wat sparren, leer elkaar nieuwe technieken of werk samen om een nieuwe te vormen," sprak de Bengaalse kater. Qua vechten had Quiet geen ervaring, en het zou dus vooral aankomen op nieuwe technieken vormen voor hem. Tenzij zijn partner misschien al wat ouder was en meer ervaring had. Quiet luisterde aandachtig naar met wie hij zou moeten, al was er niet echt een kat bij waarmee hij absoluut niet wilde. Hij mocht iedereen eigenlijk wel. "Lizardpaw kan wel met Swanpaw, Mistpaw met Quietpaw, Oceanpaw met Ravenpaw," hoorde hij Tigerpaw vertellen. Mistpaw dus, geen probleem. De grijze Apprentice kwam al op hem af, en liet hem meteen weten dat ze niet wist hoe dit moest. Hij haalde nonchalant zijn schouders op. "Ik ook niet, maar dat maakt niet uit. We gaan het gewoon proberen," hield de jonge kater standvastig vol. Er moest vast wel iets zijn dat ze elkaar konden leren. Hij ging in een gevechtshouding staan en keek naar zijn tegenstander. "Klaar?" vroeg hij met een grijnsje. Niet dat hij wist wat hij moest gaan doen.

Bij zijn sprong naar Tigerpaw toe, rolde hij op zijn rug, waarop hij direct reageerde door bij hem vandaan te rollen. Hij wou zijn maat niet op zich, die dikzak was hem net iets te zwaar. Mousepaw viel in zijn zichtveld en hij glimlachte warm naar zijn vriendin. Tigerpaw zei tegen hem dat het een goede was en hij grijnsde breed. "Weet ik toch," miauwde hij met een scheve grijns. "Anyway, we kunnen alvast beginnen, misschien komen er straks nog wel wat anderen." Raptorpaw ging rechtop zitten en likte zijn kraag netjes. Ze zouden gaan sparren en hij werd gekoppeld aan Mousepaw. Ah nee, haar wou hij geen pijn doen. Dat werd dus netjes met nageltjes ingetrokken sparren. Hij kon het niet laten Tigerpaw een blik toe te werpen. Hier was Raptorpaw minder blij mee, maar hij kwam met een glimlach op Mousepaw afgestapt en keek haar toch uitdagend aan. "Durf je het aan?" Vroeg hij plagend, maar niet gemeen.

Tag: Mousepaw

Lizardpaws lichte oogjes gingen van de ene naar de andere kat. De enige kat die ze hier echt kende was Quietpaw. De rest kende ze van ziens of wilde ze gewoon niet kennen, waaronder Raptor. Die kater wilde ze zover mogelijk uit haar buurt. Ze draaide haar kopje om toen ze begroet werd door een oudere witte apprentice. "I-ik ben Swanpaw, aangenaam." Ze glimlachte even zachtjes toen hij zich verlegen voorstelde. "Lizardpaw." stelde ze zichzelf ook maar direct voor. Even was ze stil, ze was iets aan het vergeten. Maar wat? "Aangenaam," mauwde ze later dan gedacht. Dat was ze vergeten. Even ging haar kopje naar Tigerpaw, die als een echte leader de rest begon toe te spreken. Lizard wiebelde geïrriteerd met haar oortjes. Ze was er tegen dat katten zo de leiding namen over andere. Toch draaide de medicine cat apprentice haar kopje snel naar Swan. Ze was hier niet om zich druk te maken over andere. Ze wilde iets leren, zodat ze aan Sparrow kon laten zien wat ze eigenlijk al niet kon. Ze zette automatisch een stapje naar achteren en liet zich in vechthouding zakken. Dit was dezelfde houding die ze altijd als kitten had aangenomen. Anders had ze nog niet geleerd.

Tag: Swanpaw

"Ik ook niet, maar dat maakt niet uit. We gaan het gewoon proberen", zei Quiet. "Prima" De poes deed een paar stappen achteruit en ging met haar poten wat uit elkaar staan. De kater vroeg of ze klaar was en ook Mist kreeg een speelse grijns op haar gezicht. Toen knikte ze. Een korte stilte viel, maar toen kwam de snelle poes in actie. Ze hoopte vooral dat de snelheid hem zou afleiden. De baan die ze naar hem toe ging was niet recht maar met wat slingers daarna haalde ze uit naar zijn borst. Zonder nagels natuurlijk. Het was nog altijd een oefening. Eigenlijk had ze geen idee waar ze op moest richten, maar de borstkas had ze een prima plekje gevonden.

Onderwerp: Re: Apprentices of the moorlands