Hey little dude

-Cole first
Een nadeel aan member zijn? Slapen. Ze had niet meer de comfort van de tower, en moest buiten slapen zolang ze nog niet genoeg tanden had. Ze haatte dit, want het werd koud en ze was best gesteld op haar comfort. Ze wandelde het kamp binnen met een vogel. Ze had moeite gedaan om dit beest te vangen. Het zou snel kouder worden, prooi zou nog schaarser worden... Gelukkig hadden ze altijd nog de two-leg konijnen. Yu liet haar ogen door het kamp glijden. alles leek z'n gangetje te gaan. De poes zag een zwart katertje zitten. Cole. Ze besloot om naast hem te gaan zitten. Ze trippelde op hem af en liet haar vogel vallen. "Hey," Grijnsde ze. Cole leek haar aardig, plus, hij was de apprentice van haar vader. Ze was nieuwsgierig.

"Ey" Groette de young-one terug. De poes nam een hap van haar prooi, en begon te kauwen. Vervolgens vroeg hij op brutale toon; "Nou hoe is het om member te zijn Yu?" Ze trok haar wenkbrauwen op. Zo zo, bijdehandje? Ze beantwoordde de grijns met haar eigen. "Afgezien van mijn moeien botten en slaap tekort is het geweldig." Ze grinnikte. "Ik kan ook hetzelfde vragen aan jou, Cole. Hoe is het om young-one te zijn? Is mijn vader streng?" Ze hield dezelfde speelse toon aan. Ze was misschien een stuk ouder, maar volwassener? Eh, nee. Als mentor was Claw vast hard, hij was sowieso een harde werker. Maar het is raar om dat te bedenken als zijn ogen verzachtten als ze oogcontact maakten."Voel je je al thuis in de elite?" Vroeg ze vervolgens op wat mildere toon. Dit moest vast compleet anders zijn. Het was ook redelijk bruut om hem weg te laten halen van al zijn siblings. Anders zou hij nu opgevoed worden tot loyale warrior, maar nu zat hij in dit hol.

"Tja, je moet werken als member hé" Zei de kater met een duwtje. Yu stak haar tong uit. Bij de volgende vraag wende hij even zijn ogen af. Yu volgde ze, en zag zo een kras op zijn schouder. Training? Of iets anders? "Jouw vader," Cole maakte weer oogcontact. "kan best wel streng zijn. Maar denk dat je dat al wist." Ze knikte. Zou ze hem vertellen wat voor een ontzettende softie hij was tegen zijn kits? Nee, ze moest zijn reputatie immers beschermen. "Was het zijn strengheid waardoor je nu een kras op je schouder hebt?" Merkte ze nuchter op. Ze had een vermoede waar hij die aan verdiend had, maar hield haar mond dicht. "Tja ik zit al een tijdje in de elite. Dus ja, ik voel me wel thuis nu, Yu." Ze grijnsde vrolijk, en gaf hem een speelse tik die misschien een tikje hard was. maar haar grijns was gemeend. "Mooi zo! Ik vind dat je er prima tussen past." Ze nam nog twee grote happen van haar prooi, en begon met mond vol te kauwen.

"Deels", Cole lachte. Hm, apart. "Ik ben ook niet bepaald de brave puppy geweest de laatste moon moet ik toegeven." Een grijns kroop over haar snoet. Rebelse katten waren leuk om mee om te gaan. "Cole toch, zo mag je nooit zonder riem naar buiten!" Sprak Yu ernstig. Ze hield het echter niet lang vol, en grinnikte gelijk daarna. "Ben jij eigenlijk in Bloodclan geboren?" Ze trok haar wenkbrauw op. Eigenlijk was het wel logisch, sinds zij ook zijn afkomst wist. "Nah, door en door rogue." Antwoordde ze trots. "M'n moeder in elk geval." Ze kon het eindelijk uitspreken zonder gelijk verbitterd te zijn, ze moest het accepteren en er mee leven. "Hey, tell you what; Ik laat je wel een keer het rogue territorium zien." De poes kwam daar vaak genoeg om nog te weten wat waar was.

"Ja?" Ze knikte, en pulkte wat aan haar nagels. "Nou dan zijn we beide niet 100% bloodclan." Ze grijnsde, halfbloedjes had je aardig wat in de elite. Het had z'n charme. Ze bestudeerde de kater, het was raar hoeveel hij op Claw leek. Ergens had ze medelijden met de thunderclan poes die d'r kit had moeten opgeven. Bij haar volgende voorstel duwde hij plagend. "Dan komt de echte rogue in je vrij", Yu wiebelde met haar wenkbrauwen. "Ja, en dan ben ik héél gevaarlijk," Grinnikte ze. "Moet je doen. Ik snap niks van die katten." Dan hadden ze een afspraak. "Sommige katten zijn niet goed in orders op volgen. En het gevoel van vrijheid is geweldig." Dromerig staarde ze in de verte, ach, de eindeloze velden, heerlijk. "Heb je morgen tijd?"

"Ja," Antwoordde hij, en stond op. Zo zo, energiek. "maar nu is ook prima voor mij." Miauwde Cole, gebarend naar de two-leg plaats. Yu likte haar lippen af, en rekte zich uit voordat ze ook opstond. Ze kende nog snelle route. "Klinkt goed." Een brede grijns verspreidde zich over haar snoet. Ze nam een grote pas zodat ze voor Cole stond. "Deze kant op, pup." Ze grinnikte. Het zag er naar uit dat Cole misschien volwassener was dan zij met haar 13 maanden. Ze keek achterom, en zocht naar iets om over te praten. "Ken je je vader?" Lekker onderwerp, Yu. Zolang het niet te gevoellig lag was het goed. Ze kon niet zo goed tegen stilte.

(Zo nieuw topic?)