Tour du Territorium...

Raptorpaw was er al vroeg op uit geweest. Helemaal op zichzelf. Hij had een poging gedaan om zichzelf alvast te trainen, maar goed was het niet geloven. In één ochtend was er zelfs best wat gebeurd. Raptorpaw krulde zijn linker mondhoek op tot een scheef grijnsje en liep op zijn gemakje naar de afgesproken plek. Daar trof hij Northernlight. "Wauw, jij bent optijd, had ik niet verwacht," miauwde hij met een chagrijnige uitdrukking op zijn gelaat. "Is madam er klaar voor om me te trainen? Of moet je eerst de rest van je vacht nog laten glimmen," vervolgde hij, terwijl hij zijn ogen fel op de poes richtte. Hij mocht haar niet.

Northernlight begon te spreken over een zogenaamde regel nummer één. Raptorpaw schoof enkel zijn oren afgunstig en arrogant naar achteren. Hij zei er niks op en was ook echt niet van plan om naar haar te luisteren. Bij de volgende woorden van Northernlight proestte hij uit. "Twijfel er maar niet aan dat ik een andere mentor zoek!" Zei hij nog half lachend op een licht manische toon, waarna hij nonchalant met zijn staart zwaaide. Vervolgens begon Northernlight met de training. Of wat je een training noemde. Ze vertelde wat hoe het territorium er uit zag. Met een blik vol ongeloof en frustratie keek hij zijn mentor aan. "Ga je het me nog laten zien of wat? Ik wil het ook best zelf uitzoeken, maar dan mag je oprotten naar het kamp. Een mentor die niet eens de mentor uithangt hoef ik niet," grauwde hij.

Raptorpaw klapte zijn oren in één keer in zijn nek toen Northernlight haar woorden uitsprak. "Hou je bek, trut!" Raptropaw had onbewust zijn nagels uitgeslagen en was ook niet bang deze bewust te gaan gebruiken toen hij het doorhad. "Mousepaw geloofd mij en ik heb je allang zwart gemaakt bij haar, denk je echt dat ze jou nog zult geloven?" Grauwde Raptorpaw zonder er ook maar iets bij te voelen. Het kon hem niets schelen, ze mocht weten hoe hij over zijn mentor dacht. Vervolgens sloeg Northernlight haar poot tegen zijn kont aan en Raptorpaw gromde. "Wauw, mevrouw komt in actie," lachte hij pisnijdig. Hij zou Northernlight eens wat laten zien. Door al dat ruw vechten met andere apprentices was hij al aardig op weg en wanneer hij zichzelf nog beter zou krijgen... Hij ging de beste warrior worden zonder haar hulp!

Oké, hij moest zijn nagels terug trekken. Hij moest toegeven dat Northernlight inderdaad al warrior was en haar trainingen dus al succesvol had afgerond. Echter deed ze geen ruk en was ze waarschijnlijk ook al de beste niet meer, als Raptorpaw daar zo over nadacht. Ook zei Northernlight dat hij niet de enige was die kon acteren. "Uhu," bromde hij enkel kortaf. Starclanverdomme, hij kon niet wachten tot hij boven dat beest kon staan. Hij merkte nu gewoon dat hij inderdaad nog maar een apprentice was. Raptorpaw stond op en begon te lopen toen Northernlight haar volgende woorden uitsprak. "Prima," grauwde hij verbeten. Hij zwaaide met zijn staart en liep achter Northernlight aan. Het is omdat hij weten wou hoe het territorium in elkaar stak zodat hij daar gebruik van kon maken.

Northernlight begon over zijn conditie en over zijn magere lijfje. Raptorpaw vernauwde zijn ogen. Zo mager was hij toch niet? Hij behoorde tot de grootste van zijn leeftijd en misschien zelfs wel van bijna alle apprentices. Raptorpaw trok achter de rug van Northernlight zijn lip op waardoor zijn tanden ontbloot werden, maar hij bleef zwijgen. Hij zou haar eens laten zien. Hij versnelde zijn tempo en bleef achter Northernlight aan rennen tot ze tot een halt kwam en terug ging naar een looppas. Ze waren aangekomen bij de Heatherfields, gezien zijn mentor vertelde dat dit de Heatherfields waren. "Hier zijn veel veldmuizen te vinden, toch?" Miauwde Raptorpaw toonloos om aan te tonen dat hij wel wilde leren. Wanneer hij toonloos sprak was hij eigenlijk op z'n vriendelijkst naar anderen toe, naar anderen die hij niet mag, om specifiek te zijn. En Northernlight mocht hij niet. Northernlight vertelde over het gebied, dat hier apprentices verdwaalde. Hij draaide enkel met zijn linker oor. Hij had vaak zat gehoord van Queens dat ze hem in de Heatherfields wouden dumpen. Hij moest zo de weg naar huis vinden. 'Maar we beginnen met het trainen van jagen om twee redenen. Jou agressiviteitsprobleem bevalt me niet en de clan heeft prooi nodig nu het kouder word.' Raptorpaw trok zijn neus op. Wauw, ze zei iets slims, maar dit keer zei hij het niet hardop en keek haar alleen maar spottend aan. "Ga je me niet meer laten zien van het territorium?" Bromde Raptorpaw vervolgens, brutaal en bijdehand.

Northernlight vertelde Raptorpaw al wat hij wist, want dat had hij genoeg gehoord van oudere apprentices, de elders, de Queens. Dus dit was nutteloze informatie en verspilling van adem en woorden. "Bedankt voor het vertellen van wat ik al wist," miauwde hij droogjes met een opgetrokken wenkbrauw. Toen hij zijn volgende vraag stelde schoot Northernlight in de lach en Raptorpaw werd nu weer geïrriteerd. Oké, back to normal. Hierna drong Northernlight ook nog eens extra aan. Hoe vervelend kon een kat zijn op deze wereld. Hij ging haar echt afmaken zodra hij kon vechten. Al kon hij al een beetje vechten door de ruige stoeipartijen als kittens. Tigerpaw en hij hadden er nog littekens aan over. Geweldig. "Oh die weg terug naar het kamp weet ik écht wel hoor. Maar je zei toch dat je me eerst zou leren jagen?"

Het frustreerde Raptorpaw dat Northernlight niet op hem reageerde en dan gaf die trut hem ook nog een tik tegen zijn achterkop. "Wie denk je wel niet dat je bent, stuk mousedung!" Grauwde hij daarop. Dat beest moet echt gestoord zijn of iets dergelijks, hem een tik geven tegen zijn achterkop. Daarnaast onderschatte die poes hem ook nog eens. Gestoord ding dat het was. Hij zou haar eens laten zien, de domme mousebrain. Raptorpaw luisterde met opgetrokken wenkbrauwen naar Northernlights woorden. Weer allemaal mousedung. "Ja zal wel," zei hij enkel. "De beste warrior wordt ik toch wel en alles wat daarvoor nodig is neem ik mee," bromde hij nuchter. Vervolgens begon Northernlight. "En als Everstar ziet hoe goed ik ben, denk ik dat ik jou écht niet nodig heb," vervolgde hij nuchter. "Maar goed, ik zal je eens laten zien," grauwde hij vervolgens met een krankzinnig lachje rond zijn lippen. Northenlight gaf hem een duwtje en Raptorpaw begon in die richting door het hoge gras heen te lopen. "Deze kant op!" Miauwde hij, terwijl hij de verkeerde kant op ging.