Scourge we need to talk [verzoek om te joinen]

Redeye zuchtte, Ze had dit vaker overwogen en na vannacht wist ze het toch zeker. Ze moest de bloodclan joinen. Ze moest dit doen met alles wat ze in haar hart voelde. Ze wou zich wreken op de Riverclan voor de dood van haar ouders, ze zou het hun betaald zetten. Voor wat ze toen die nacht hadden gedaan. Haar rode hell ogen keken diep in het duister, wachtend tot ze de ijsblauwe van hem zou ontmoeten. Dit was waarschijnlijk verweg het meest angstige wat ze ooit in haar leven had gedaan en zou doen. Ze wou opstaan en wegrennen maar ze wist dat hij haar zag. Als ze nu opgaf was ze haar leven niet zeker meer. Redeye sloot haar ogen en hief haar kop naar de donker blauwe lucht. Ze wachtte tot ze iets zou horen van hem. Maar elk geluid bleef weg. Toch voelde ze dat hij hier was. Ze voelde hoe hij naar haar keek. Ze opende haar ogen weer en zei op zo'n emotieloze toon als mogellijk Scourge kom uit je beschermende plek afgelegen van het licht, want wij moeten praten. Ze kreeg een rilling over haar rug van haar eigen stem. Maar scheinbaar werkte het want zijn kille blauwe ogen verschenen aan de rand van het duister en voor ze het zelf wist zag ze de grote kater voor zich die haar emotieloos aankeek.