Flying frogs and running birds ~ Mistpaw

De wit-zwarte she had net haar konijn op en was bezig haar vachtje te wassen. Een mentor had ze niet en daar ergerde ze zich wel aan. Straks was ze al een oude kattin en was ze misschien zelfs nog steeds geen warrior! Oké misschien ging dat te ver, maar toch. Masked haalde haar tong over haar pootje die ze vervolgens over haar kopje haalde. Zodra ze vond dat ze zich voldoende had gewassen rekte ze zich even uit en ging dan weer zitten waarna ze haar staart op haar pootjes legde. Ze wierp een blik rond het camp, opzoek naar wat leuks, of tenminste iets dat ervoor zou zorgen dat ze zich niet zou vervelen. Een zucht rolde over haar lippen toen ze zo direct niks zag, en langzaam sloeg de verveling toe.

Een muis was haar maal geweest van vandaag. Niet veel, maar genoeg. In de ochtend had ze al veel gegeten. Toch? Nu maakte het haar niks uit. Meer honger had ze niet. De grijze poes had de laatste tijd niet echt veel honger. Wat het was wist ze niet, misschien was het wel gewoon de stress van het apprentice zijn. Al had ze nog niet veel training gehad.  Mist liep de apprentice den uit en keek met gespleten oogjes naar de lucht. Het was wel aardig lekker weer voor leaf fall. Haar niet al te dikke vacht hield de kou namelijk niet zo goed buiten. Nu kon ze tenminste nog een beetje genieten van het weer in plaats van de hele tijd trillen op haar poten. Een andere poes viel haar op en aangezien ze zich toch verveelde besloot ze erheen te lopen. Maskedpaw was het. Een poes van ongeveer dezelfde leeftijd. "Hey", zei ze wat droogjes, maar wel op een vriendelijke toon. Een windvlaag kwam ineens over ze heen en Mist was net in het proces van gaan zitten, dus de harde windvlaag gooide haar op haar zij. De grijze poes moest lachen. "Nooit gedacht dat de wind me zou verslaan", zei ze lachend terwijl ze weer ging zitten. Ja ze stonden bekend als de clan van de wind, maar de wind was nu wel erg hard. Kon het niet wat zachter?

Ze richtte haar oortjes naar de kant waar ze pootstappen hoorde en al snel draaide ze haar kopje dezelfde kant op. Een grijze tabby kattin kwam op haar afgelopen. Mistpaw, was de naam die de kattin droeg en ze waren ongeveer even oud. "Hey", klonk het van de grijze kattin, ook al had het droogjes geklonken, het was met een vriendelijke toon en dat zorgde ervoor dat de wit-zwarte kattin glimlachte. 'Heey', begroette ze de grijze kattin. Ze keek toe hoe de kattin wou gaan zitten maar een sterke windvlaag haar op haar zij gooide. Ook Masked had moeite gehad door te blijven zitten, maar ze wist haar evenwicht te vinden en wist zich nog te redden van hetzelfde dat de grijze apprentice was over komen. Masked schoot echter in de lach doordat de Mistpaw er zelf ook om moest lachen. "Nooit gedacht dat de wind me zou verslaan", bij het horen van die woorden schudde Masked lachend met haar kopje. 'De wind had mij anders ook bijna verslagen, althans als ik mijn evenwicht niet had hervonden.', antwoordde Masked grijnzend.

"De wind had mij anders ook bijna verslagen, althans als ik mijn evenwicht niet had hervonden", zei de poes met een grijns. Mist glimlachte. De wind was wel heel erg vandaag. Al meerdere kittens had ze bijna zien wegwaaien en zij moest zich goed aan de grond houden. Muizen waren van de prooistapel gewaaid en de stapel was niet bepaald meer geordend of zoiets. Niet dat zij er over ging, want zij ving niks. Ze haatte het dat haar training niet was begonnen. De poes wou leren. Zij was altijd heel gedreven geweest om te beginnen en dan begon ze niet. Misschien kon ze zelf eens gaan trainen of zoiets? "Ja die wind is verschrikkelijk vandaag. Ik zie de muizen van de prooistapel al wegvliegen", sprak ze met een korte lach erachteraan.