Will I ever sail again..? {Blackpanther}

Ze had van land tot land getrokken, de territoriums van andere katten geplunderd. Daar was ze goed in, hun prooi verjagen en hun hollen verwoesten. ze had een spoor achtergelaten van haar daden, en nu was ze opzoek naar nieuwe plekken. ook was ze de Bloodclan gejoind, niet dat het een '''machtige en sterke'' groep was, nee.. ze had wat familie bezoeken te behandelen. ze was liever op haar zelf geweest zoals vroeger, weer de Captain zijn, wat ze hier dus een Leider noemen. een zwakke naam, Leider. Al snel was de Twolegplace uit getrippeld bevond zich op de zogenaamde Rogue gebied, maar ze twijfelde als hier wel iets bijzonders was. het was enorm stil, behalve het gekrijs van een vogel was er te horen. haar snuit hield ze net boven de grond en en snoof de geuren op, haar staart was als een tak door midden gebroken en sleepte over de grond heen. Er was echt letterlijk niks te vinden hier, had ze haar bemanning nog maar. die deden wat ze zei, maar ze waren ook vrienden en een soort familie voor haar. Jammer genoeg had een storm hun uit elkaar getrokken en nu zwerfde ze al een tijde alleen, ze zal er alles om doen om haar bemanning, groep hoe je het ook wil noemen terug te krijgen. een grote grijns was op haar lippen gerulkd toe de er een zeer bekende geur haar neus binnen stroomde, het was een van haar 'clangenoten' of hoe ze het willen noemen. Met een soepele spring belande ze op een rots en liet zich met een plof neervallen, uitgebreid ging ze liggen en genoot van de zachte zon die nog door de wolken heen scheen.

-Only Blackpanther

Een gitzwarte kater liet zijn kop zakken, en likte water uit een klein poeltje. Hij haalde een poot over zijn kop en streek zijn snorharen glad naar achteren. De kat stond op en verplaatste geluidloos poot voor poot, staart net boven de grond zwierend. Steentjes en aarde prikten in de kussentjes van de poten, maar deze waren sterk, hadden pad na pad belopen, en de kat merkte de steentjes niet op. De oren van de kat waren gespitst. Dat waren ze altijd, dag en nacht, wakker of in slaap. Wat er vanuit het duister op je loert zal je nooit te weten komen. Een litteken sierde op de kat zijn oor, als een soort trofee. Oude wond, de kat was het al weer vergeten.
Hij hield stil.
Rustig hief hij zijn kop op, en opende zijn bek om de lucht te proeven. De geur van kat. Bloodclan. Zijn clan. Niet de leider, niet de deputy, maar een gewoon simpel clanlid. Hij kwam ze niet vaak tegen op deze plek. De meeste katten die hem tegen kwamen waren verdwaalde kittypets of doorreizende rogues. Deze kat was niet verdwaald.
Met lichte pas liep hij op het vrouwtje af en ging een eindje van haar vandaan zitten. Hij krulde zijn staart om zijn poten en nam de clangenoot in zich op. De zon die hier op deze plek scheen deed zijn vacht goudgeel opglanzen. Blackpanther haalde twee likken over zijn borst. "Evening."