The wolf has a daughter [Moonwhite]

Zijn zware poten zonken door het lange gras en met zijn staart achter zich aan zwierend vervolgde hij zijn pad richting het territorium van zijn buur. Zijn buur mocht hem niet en hij mocht zijn buur niet, en al zeker niet de vader van die verachterlijke kits. Het waren een belediging voor het bestaan der dingen. Zo erg was het. Op Cybers gezicht stond een walgende uitdrukking toen hij de grens overstapte. Eenmaal hij enkele stappen voorbij de grens was hief hij zijn poot op en legde een nieuwe grens aan, in Moonwhites territorium. Boeiend dat de grens niet lang stand ging houden. Het ging om zijn eigen gevoel van eigenwaarde, althans dat hield hij zichzelf voor. "Stront stront stront stront, kom hier dan mijn kittypetje met de monsters van een kinderen." riep hij met een grijnsje.

OCC; wat een entree

Met een bedenkelijke blik liep Moonwhite door haar teritorium. Ze was nog maar net terug gekeerd van het Bloodclan territorium en haar vacht hing dus nog vol met het bloed van die ene elite kater. Ergens voelde ze zich een beetje schuldig, aangezien de kater geen poging had gedaan om zich te verdedigen, maar langs de andere kant voelde ze zich goed om toch ergens een soort van wraak te hebben genomen op Claw. Niet rechtstreeks natuurlijk. Ze wilde vooral terug van zich laten horen. Wraak was voor niets nodig, want ze had geen reden om wraak te nemen, maar ergens zag ze dat wel als excuus. Hoe dan ook, Moonwhite's karakter had weer een een andere vorm aangenomen. Haar oren schoven wat twijfelend naar achteren bij die gedachten. Ze dacht de laatste tijd nooit meer aan de gevolgen van een actie, iets wat in haar nadeel lag. Misschien moest ze dit alles toch gewoon achter laten en zelfs gewoon terug gaan naar haar vorig territorium. Weg van dit, weg van alle herinneringen. Haar blik was op haar bebloede poten gericht toen ze een bekende, maar ongewilde geur rook. Haar ogen schoten direct naar voren en haar poten bracht ze direct wat sneller in beweging. Sinds ze kittens had gehad, had ze haar huidig territorium niet goed meer kunnen verdedigen, maar nu zou ze het niet meer toelaten. "Stront stront stront stront, kom hier dan mijn kittypetje met de monsters van een kinderen." Toen ze de kater zag staan haalde ze direct haar lip op en grauwde naar de oudere rogue. Als hij zo bleef doen zou ze haar dreigement van eerder, om zijn kittens iets aan te doen, werkelijkheid maken. Haar staart zwiepte dreigend heen en weer. Sinds dat ze de kater voor het eerst ontmoet had was ze nog een stuk sterker geworden, volwassener. En zeker nu haar kittens weg waren en ze zich geen zorgen meer moest maken om een partner, was dit nog iets groter geworden. Al had het volwassen leven ook wel negatieve dingen met zich meegenomen.

Oh nee, poesie miauw haalde haar lippen op. Cyber schoot in de lach en had even tijd nodig om op adem te komen. Nog na grinnikend richtte hij zijn kilgroene blik weer op de poes. Ze was nog altijd even zielig, zo zielig als wat. Nu had ze geen kits meer, dat wist hij omdat hij Ying yang, oh nee nu Yu, kortgeleden nog had gesproken. "Zo, heb je gefaald in het grootbrengen van je kittens?" sneerde Cyber, redenlijk willekeurig. Het was niet zo dat hij vandaag in een al te rustige of vastberaden beu zat, hij zei maar wat en deed maar wat. Alles wat zich in zijn voordeel bevond.

"Zo, heb je gefaald in het grootbrengen van je kittens?" De poes draaide met haar ogen bij wat de kater tegen haar zei. "Het is niet dat jij gefaald hebt in het opvoeden van meerdere nesten, dat iedereen op dat vlak faalt." mauwde ze opvallend kalm, al zag je aan haar heen en weer zwiepende staart dat de spanning door haar lijf gierde. Haar ogen waren strak op Cyber gericht en waren niet van plan om één moment van hem weg te draaien. Nee, ze zou hem goed in de gaten houden en hem wegjagen zoals ze al eens eerder had gedaan.

Cyber gromde, "Oh ik heb gefaald he? Mijn kittens zijn de sterkste katten die er bestaan in dit miezerige leventje. Ze kunnen jouw kits nog met één poot aan." Hij gromde en schudde zijn vacht. Rustig blijven Cyber, haar Nog niet aanvallen. Hij gromde nog eens en liep vervolgens een paar passen dichter naar de poes. Hij staarde haar aan en liet zwaar dreigend horen. "Sunwing was de beste poes en de beste moeder voor al haar kits." schreeuwde hij bijna. Met Seraphine had hij vroeger twee nesten gehad voor ze gestorven was. Het waren de twee sterkste nesten die hij ooit had gehad.

"Oh ik heb gefaald he? Mijn kittens zijn de sterkste katten die er bestaan in dit miezerige leventje. Ze kunnen jouw kits nog met één poot aan." Ze kneep haar ogen tot spleetjes. Hoe durfde deze kater haar zo te beledigen. Hij wist niets van haar leven, noch van haar kittens. Haar kittens konden tenminste op hun eigen poten staan en leefde niet op wat hun vader hen voorschotelde, zoals Cyber wél deed. Moonwhite deinsde geen moment achteruit toen de kater enkele stappen naar haar toe zette. Met elke stap dat hij dichter naar haar toe zette, zakten haar oren verder in haar nek. "Sunwing was de beste poes en de beste moeder voor al haar kits." Kort trok ze met haar oor toen ze die naam te horen kreeg. Waar kende hij haar in hemelsnaam van. Een grom ontsnapte langs haar lippen en ze duwde zich af, waarna ze Cyber van zich weg duwde en terug op dezelfde plek ging staan dan ze eerder stond. "Niet voor àl haar kits," siste ze en haalde kort haar lip op.

Cyber zag het oor van de poes bewegen en even stak hij zijn oren geinterreseerd vooruit, kende ze Seraphina? Hij schudde haast onopmerkelijk zijn hoofd. Waarna een grom de poes ontsnapte en ze hem achteruit duwde. Cyber trok zijn lippen op en zette zijn vacht dreigend recht. "Beetje bang van mij?" siste hij en wou net op de poes springen om haar een lap om haar oren te geven toe ze iets richting hem siste. Ditmaal trok Cyber met een oor. "En hoe kun jij dat nu weten gedrocht?" zei hij, quasie hilarisch.

"Beetje bang van mij?" Ze haalde kort haar lip op en zwiepte gespannen met haar staart bij zijn woorden. Ze was dit hele gedoe onderhand wel beu aan het worden. En hoe kun jij dat nu weten gedrocht?" Ze snoof kort bij de toon die hij aansloeg bij zijn laatste zin. "Omdat ik één van die kittens was!"grauwde ze direct. Door haar woede lette ze niet op wat ze allemaal zei. Misschien was het wel niet zo'n goed idee om teveel van jezelf vrij te geven aan een onbekende en vijandelijke rogue.

Cyber hapte naar adem en keek grommend naar Moonwhite, hij monsterde haar en liet een grommende stilte vallen. "Je liegt." zei hij, helemaal zeker van zijn stuk. "Al die kits zijn dood." zei hij , om zijn veronderstelling te bekrachtigen. Deze lelijke witte kanarie kon onmogenlijk een kitten van Seraphine zijn, die waren namenlijk allemaal gestorven door de ziekte die winter waar geen medicijn voor was. Sweetkit was als eerste gestorven, daarna ging de rest al snel volgen en besloot Seraphine rogue te worden om bij Cyber te kunnen zijn. On-mo-ge-lijk.

Moonwhite's oren zakten nog iets meer in haar nek. "Je liegt." Wat had Cyber hier zelfs over te zeggen. Hij wist er niets van. "Al die kits zijn dood." Ze draaide met haar ogen. "Jij was er niet bij!" grauwde ze en zette nu dreigend een stap naar voren. "Wat weet jij daar nu van?!" Ze kneep haar ogen dicht tot spleetjes en bestudeerde hem vluchtig. Wat wist hij wat zij niet wist? "Als Sunwing langer was gebleven had ze gezien dat een paar van haar kittens de ziekte wél hadden overleefd." siste ze er nog achter en haalde kort haar lip op, waarna ze haar kop terug naar achteren trok. Wat dacht hij wel.

Cyber stond stil, stond versteld. Helemaal bevroren van top tot teen was hij. "Overleefd?" stootte hij onzeker uit, kon het? Kon het echt? Nee toch? Ze leek niet eens op Seraphine! Maar ze had wel wat weg van hem.. dat wit, en dat beetje zwart. Verder leek ze niet op Seraphine, toch? Zou ze niet gewoon liegen om bij hem op het goede blaadje te komen te staan? "Ken je Silvergale goed? En hoe noemde de derde kitten?" Vroeg hij, onzeker. Silvergale was zijn dochter wist hij sinds kort, maar zij had zich niets meer van de andere kittens kunnen herinneren zei ze.

Haar staart zwiepte gespannen heen en weer en even haalde ze haar wenkbrauw op toen de kater door begin te vragen. "Ken je Silvergale goed? En hoe noemde de derde kitten?" Waarom wilde hij dat zelfs in hemelsnaam weten. Ze vernauwde haar oogjes en hield haar blik strak op de kater gericht. "Vanwaar de intresse?" Wat wist hij wat zei niet wist?

Cyber haalde zijn schouders quasie nonchalant op en keek haar onderzoekend aan. "Als je die kits kende, of een van hen was. Zou je het wel weten." Even dacht hij na, "Hoe zag Sunwing eruit?" hij wist wel hoe ze eruit zag, crème kleurig met blauwe ogen. En hij wist wel hoe de derde kit heette, sweetkit en gestorven als jonge kitten aan de ziekte. Maar als Moonwhite beweerde de kits te kennen ofzo zou ze dat wel weten.

"Hoe zag Sunwing eruit?" Ze schudde haar kop. "Zilver-grijs, maar wat heeft dat er nu mee te maken?" mauwde ze direct en plots verstrakte haar blik en zette ze een stap naar achteren. Het drong langzaam tot haar door dat er iets aan de hand was, dat Sunwing, haar moeder, op één of andere manier een connectie had met Cyber. "W-wie ben jij?" mauwde ze plots, zachter en bijna onzekerder dan eerst.

Cyber gromde onplezierig en staarde de witte poes raar aan, hoe kon ze dat nou weten? Hij had verwacht dat het antwoord fout zou zijn. Maar dit betekende dat ze de kits misschien kende ofzo. Of, hij slikte, een van hen was. "Sunwing was mijn partner." mrauwde hij kortaf maar onzekerder. "Wie ben jij?" hij onderzocht de poes, misschien ging hij er eindelijk achterkomen waarom ze hem zo bekend uitzag.

De poes wiebelde twijfelachtig met haar oortjes. Ze wist niet goed hoe ze moest reageren om dit alles. Haar gevoel gaf al mee wie Cyber werkelijk kon zijn, maar ze wilde het ergens niet accepteren. Hij had haar gekleineerd en aangevallen. Maar aan zijn blik te zien wist hij zelf ook nergens vanaf. Moonwhite zette terug een stap naar achteren toen hij vroeg wie ze was. "Je weet wie ik ben." mauwde ze zachtjes, maar ongelovig.

"Dat is geen antwoord" Gromde Cyber, echt heel onzeker nu. "Vanwaar ken je Sunwing?" Eigenlijk wist hij het wel.. maar dat wou hij niet accepteren. Hij mocht haar gewoon echt niet, gewoon hoe ze bewoog en reageerde en haar kittens enzo. Neh hij was geen fan van haar. Zeker niet als je bedacht dat ze zijn territorium kon bedreigen.