Zijn haren gingen weer liggen, en zijn grom was weg gevaagd. Een lach was op zijn snuit gekruld toen hij een windclan leerling aankeek, hij was een stuk groter en moest zijn kop laten zakken om haar goed aan te kijken. "Blijf van me af" Met een frons keek hij haar aan, en zwiepte lichtjes met zijn staart. "Rustig maar, dit een neutraal gebied." mauwde hij met zijn zware stem, en liet zich in een zithouding zakken. "Het zou raar zijn als een warrior een leerling aanvalt op neutraal gebeid, en dat geld andersom ook. dus klap je nagels in Windclanner" vervolgde hij, en knikte naar haar poten. Hij kon een strenge en gemene kater zijn, maar hij hield zich aan de krijgscode.