{ They can backstab

De apprentice had de lange reis naar Fourtrees gemaakt. waarom? Daarom. Nee, hij had geen reden voor zijn tripje. Shadowclan gebied was voor hem nog helemaal nieuw, en hij zou zich daar zeker moeten entertainen. Toch had hij besloten wat af te reizen. Misschien omdat zijn laatste ontmoeting met iemand buiten zijn clan er toe tot geleid had dat hij een maan langer kitten moest blijven, en dat stond hem nog vers in het geheugen. Deze trip was als het ware zijn therapie om tegen zichzelf te bewijzen dat hij niet bang was. En gelukkig was dit ook niet zo. Hij was die laatste maan zijn kittentrekjes verloren en was nu vrij koel en opmerkzaam. Natuurlijk werkte hij er nog aan, maar het bleef hoe hij was. Zo was het dus ook dat de wit met vuurrode kat even rondkeek, met zijn lange staart zwiepte en toen weer verder ging. Hij herkende de geuren al dankzij Lurkingshade zijn kleine lessen, toch hielt hij zijn oren open.

{ Eerste post Tigerpaw

Tigerpaw plaatste met een krachtige beweging zijn poot weer neer op de grond. De bengaalse kater vond het geweldig dat hij eindelijk weg kon uit het kamp, want dat was hem de afgelopen twee manen enorm gaan vervelen. Nu had zijn clan wel een aardig gebied waar hij zijn poten kon strekken, de jonge kater vond nieuwe gebieden iets interessanter. Zo hadden zijn poten hem vandaag naar de Fourtrees gebracht. De vier grote bomen rezen hoog boven de lucht op. Een scheve grijns kwam rond zijn lippen te liggen. Zelfverzekerd stapte hij door. Eenmaal bij de vier grote bomen aangekomen zag hij vrijwel meteen een andere kater staan, net zoals hij niet bepaald klein. Met zijn felgele ogen keek de bengaal naar de andere kater. De geur die zijn neus binnen kwam dwalen zei hem dat de ander van ShadowClan kwam. De clan van gore modderkruipers.

Al snel bleek het dat hij niet alleen was, een warme geur drong zijn neus in. De kater hief even zijn kop, om in de ogen van een Windclanner te kijken. De clan was duidelijk met meer dan alleen de geur, het was te zien aan de bouw van de ander. Maar goed, de kater was geen kleintje, maar dankzij hun leeftijd was het goed te zien dat hij net wat jonger was. Daarbij kreeg hij ook de onnodige informatie dat het een bengaal was, maar dat leek hem niet te interesseren. De houding van de ander echter wel, deze deelde iets van zijn eigen. Leopardpaw zijn helder blauwe ogen waren schattend en bijna keurend op de ander gericht. Hij was heel duidelijk in zijn doen en manieren, iedereen kreeg één kans, zelfs Windclanners als degene voor hem. Toch deelde hij de natuurlijke vijandigheid naar andere clans zoals zijn moeder had, maar zijn houding bleef voor nu neutraal. De kater had een koele, trotse houding en een blik die ze dat hij heel goed wist wat hij kon en wat niet. Ondanks dat was er altijd dat brutale te vinden, zo ook de manier waarop hij met zijn staart zwiepte en hierna weer terug ging naar zijn eigen zaken. Die Windclanner was de moeite niet waard.