Hij wiep een blik over zijn brede schouder of de leerling hem wel volgde, met een snelle tempo rende hij het kamp uit en nam de richting op naar de Thunderpath die de grens vormde tussen de Thunderclan en Shadowclan. Hij had verteld dat ze naar de Riverclan gingen, maar dat was een leugen. Hij wou wel eens zien als deze leerling het door had, als de andere richting op gingen. De bladeren ritselde toen hij door een struik heen wurgde en de kou begon het woud over te nemen. Zijn vacht dicht opgezet tegen de dauw van de gras die langs zijn lijf streek, spinnenwebben legden een grijze sluier over de struiken en de lucht was vol vochtige bladgeuren. Zijn poten waren al snel modderig, en zijn buik begon ook al bruin te kleuren. Zijn puntige oren waren naar voren gevouwen, en wiebelde af en toe bij het horen van een geluid. Het was best een stille middag, de vogels die meestal aan het kwekken waren stil en dus kon je hun eigen pootstappen horen. Met zijn staart gebaarde dat hun tempo werd verlaagd, en dat de leerling naast hem moest komen lopen. Hij wierp de zwarte kater een rustige blik en knikte kort, misschien was hij niet een luie kat. Met betraande ogen trippelde hij rustig veder, en hoorde de monsters al veder langs denderen. Ook al was hij hier vak geweest, wennen aan de geur zal hij nooit doen. Hij trok zijn neus op, toen hij de wind een sterke geur mee bracht. Zijn blik was diep gefocust aan de overkant van de Thunderpath, er waren geen Thunderclan katten te bekennen en hun geurmarkings waren zwak, een goed teken. Hij trippelde naar een struikgewas vlak bij de zwarte weg waar de monsters op racen, en markeerde zijn geurspoor. zo deed hij nog bij een andere stukje varens, "Darkpaw, kom eens hier" riep hij, met zijn blik strak op de stuk varens gericht.
-First Darkpaw