New place for a little game! (Saffronpaw)

Haar poten hadden haar onbewust naar een ander deel van het Windclan territorium gebracht. Ze had een stuk gerent, haar conditie was redelijk goed. Maar nog steeds niet perfect, als ze te snel werkte had ze soms nog last van haar kop. Waar ze ooit een vreselijke wond had opgelopen. Haar blauwe ogen kneep ze tot spleetjes, toen ze de bekende plek zag. Ze rende de laatste passen door het hoge gras, voordat ze hijgend plaats nam op de uitkijksteen. Een grote steen, of beter gezegd half begroeide heuvel, waarop een prachtig uitzicht te zien was. Een groot deel van het territorium was zichtbaar, waarna ze haar ogen even sloot, en genoot van de wind, die door het territoria woei. Haar lange vacht, beschermde haar prima tegen de harde wind wat bij de Windclan hoorde. Toch was ze hier niet altijd geweest. Cyber en Jeff hadden haar als kitten ontvoerd, waardoor ze een paar manen buiten de clan in het Rogue Territorium had geleefd. Een zwaar leven, en onder de wonden. Het had haar rustige karakter verstoord. Gespannen en alert, was ze haast altijd. Waardoor ze ook opsprong toen ze pootstappen hoorde, en haar kopje hief. Haar haren waren in haar nek overeind geschoten, maar lagen onmiddellijk weer rustig neer, zodra ze door had dat het een clangenoot was. Verontschuldigend keek ze de kater dan ook aan. Ze leek totaal niet op Whitelion haar halfbroer. Ze was vriendelijker, al was haar bouw wel net zo sterk en groot. Natuurlijk was ze kleiner dan haar broer, omdat ze vrouwelijk was en een andere vader had. Ze knikte even stijfjes en zetelde zichzelf weer op haar achterwerk. Haar staart sloeg ze om haar voorpoten.

Het was gelukkig een clangenoot, Saffronpaw als ze het goed had, een verontschuldigende uitdrukking had plaats gemaakt op haar net nog geschrokken gezicht. 'Ik denk dat ik de aangewezene ben om zich te verontschuldigen, Oceanpaw.' Mauwde de kater met een charmante glimlach, waarna een vriendelijk knikje volgde. De kattin hield haar bruinig gestreepte kop even schuin en knikte voorzichtig. Ze had misschien gewoon minder nerveus moeten zijn, dan was ze vast niet geschrokken. 'Eh, ik weet dat het niet zo is. Ik lette gewoon niet echt op denk ik.' Mompelde de kattin schaapachtig, iets wat duidelijk een leugen was, ze was misschien iets te alert. Zenuwachtig glimlachte ze naar de kater, waarna ze even naar de grond staarde. 'Wat brengt jou hier?' Vroeg de kater die was gaan zitten en zijn staart om zich heen krulde. De kattin wees met haar staart naar het uitzicht. Waarna ze de stilte liet zoals het was, stil. Ze had niet veel te zeggen, waardoor ze een gespannen zuchtje liet horen. Bang, dat ook Saffronpaw zou oordelen over haar ervaringen. Zoals Raptorpaw en Tigerpaw destijds hadden gedaan.