Some are born great, others achieve greatness

Een frisse bries woei door de twoleg place . Yu ademde diep in, vandaag, had ze besloten, vandaag zou ze een halsband claimen. Vandaag zou ze een volwaardig member worden.

Ze had al zo lang gewacht op dit moment, en nu zou ze het waar maken. Geruisloos sloop ze over de schuttingen heen, opzoek naar een hond, naar een kat. Plots hoorde ze geklepper onder zich. Het geluid bracht een geur met zich mee; de vieze, stinkende geur van hond. Haar hart begon sneller te kloppen toen ze omlaag keek. Een kleine hond, zwart met bruin, liep naar buiten. Dat was niet alles. Hij had een halsband om.  Een mooie, donkergroene halsband. Ze wist het precies; deze zou van haar worden, kosten wat het kost.

Yu bleef stokstijf zitten. De wind stond gunstig, dus kon ze hond haar niet ruiken. Mooi, kon ze fijn een plannetje bedenken. .Ze zou een poging kunnen doen om op de rug van hond te springen en zich vast te zetten, maar dan had ze de kans dat ze er makkelijk weer afgeworpen werd. Hoewel de hond jong leek te zijn, was hij ongetwijfeld sterker en zwaarder. Yu grijnsde. Maar niet slimmer.
Ze zat nog in gedachten, hond in kielzog, (het domme beest plaste tegen schuttingen en wandelde wat rond), toen ze voelde dat de gure leaf-fall wind begon te draaien. Haar groene ogen verwijdde zich. O nee, nee, alsjeblieft, dit kwam haal ongepast. Blijkbaar had de wind besloten om haar lastig te vallen, want hij draaid einderdaad precies de verkeerde kant op. Ze zag de oren van de hond omhoog schieten. Mousedung, ze moest snel reageren! Voor ze het wist was het te laat! Zonder beter weten sprong ze.

Het moment dat haar poten het hout verlieten kreeg ze een idee. Ze gooide haar gewicht naar een kant, zodat ze in plaats van recht op de hond, vlak naast hem zou komen. De hond had haar helaas nu door, maar het was niet te laat om hem enigszins pijn te doen. Met uitgeklapte nagels vloog ze op hem af, en haalde uit naar zijn flank. Ze voelde haar nagels langs het vlees scheuren, welliswaar niet diep, maar toch! Een grijns kroop over haar snoet.

De hond jankte lichtjes, maar veranderde al snel in een aanvallende houding. Yu probeerde zich te herinneren wat haar vader had gezegd over honden, wat ze had geleerd. "Honden gaan altijd recht op hun doel af zonder rem en daar kun jij gebruik van maken. Verander opeens van houding of richting, daarmee maak je ze in de war. “ En ja hoor, de hond in kwestie rende recht op haar af. Yu ontweek maar net, angst kroop omhoog. “Gebruik je omgeving en zorg er voor dat je ze altijd een stapje voor blijft. Wanneer ze niet doorhebben waar je mee bezig bent zullen ze er ook niet op reageren.” Yu stormde opnieuw de schutting op. Dit gaf de hond in elk geval een moment van verwarring. De poes hijgde, en plande haar volgende aanval. Ze draaide zich om, en sprong een eind van de hond vandaan. Vervolgens rende ze zigzaggend op hem af. Dit had het gewenste effect: De hond wist niet waar hij moest kijken. Ze kwam steeds dichterbij. Ze hoopte, hoopte dat dit zou werken, alsjeblieft, laat dit werken…

Ze Gleed onder de hond door, draaide zich vliegensvlug om, en begon te klauwen. Ze kwam er goed bij, maar de hond was sterk. En ze mocht niet lang op de grond blijven, anders was ze kraaienvoer. Het lukte haar om flink wat schade aan te richten. Moonwhite die haar haatte. Bam, een diepe haal in zijn maag. Zira. Nog een. Ripa. Nog een haal. Ze noemde alle namen op, met elke naam een haal. Het janken van de hond werd luider, tot deze Yu hard weg mepte. Een scherpe pijn trok door haar buik. Shit. Ze stond snel weer overeind, en hijgde. Haar linker voorpoot voelde zwak. Shit, wanneer was dat gebeurd? Ze moest dit snel eindigen. Nu. Ze verzamelde al haar kracht.

Yu was uitgeput, maar had nog nooit iets zo graag gewild als nu. Ze crilkelde om de hond heen, die er verzwakt uitzag. Ze was tenminste niet alleen. Onverwacht, het moest onverwacht. Ze ademde diep in. Voor Claw, voor Sushi, voor Hellhound, voor alle katten die haar hadden getrained. Ze zou hen trots maken. Yu maakte een schijnbewging, door naar een kant te springen. De hond hapte toe, en volgde de beweging, klaar on zijn tanden in haar te zetten. Haar poot raakte de grond. Kort, maar lang genoeg om zich af te zetten hen de hond van de andere kant aan te vallen. Dit eindigde nu. Ze sprong, en liet haar negls landen in het vel van de hond. Het beest viel om, nu moest ze snel zijn. Yu aarzelde niet toen ze haar kop voorover boog en hard in de nek beet, en nog een keer, en nog een keer. Opnieuw, tot ze alleen maar bloed proefde en het dier onder haar stopte met bewegen.

De geur en smaak van bloed maakt haar misselijk, en nu de adrenaline begon weg te ebben voelde ze haar wonden goed. Haar voorpoot, haar maag, en een kras op haar neus. Eigenlijk deed alles pijn, ze trilde, maar ze leefde nog. Ze leefde nog!

Ze had het gedaan. Het was haar gelukt. De gevlekte poes wurmde de halsband van de hond of, en gleed er zelf in. Hij was beklemmend, maar ze voelde een ongekende overwinning. Een vreugdekreet verliet haar bek. Het was haar gelukt!

Uneasy lies the head that wears the crown