There's plenty of time to sleep when we die

De ogen van de groene poes gingen open. Ze kon eindelijk eens uitslapen en dat was meer dan fijn. Elke dag vroeg op was heel anders dan die nursery. Al was ze wel blij dat ze daar eindelijk weg was. Haar siblings was ze een beetje uit het oog verloren, maar ze probeerde ze natuurlijk vaak op te zoeken. Heel ver was het natuurlijk niet. De poes tilde haar kop op en gaapte. Haar poten strekte ze ook voor zich uit. Zou ze uit haar nest komen? Ze lag er eigenlijk wel lekker. Ze besloot om maar wel te gaan zitten. Slapen zou ze toch niet meer. Was tijdverspilling. Haar blik ging over de den. Het was nog altijd wennen aan de nieuwe plek.

{ Eerste post Saffronpaw

Ook Saffronpaw had het geluk om een keer te kunnen uitslapen. Dat was voor hem behoorlijk genieten. De training werd naar mate het meer voortzette, steeds zwaarder en dat viel soms lastig op zijn dak. Inmiddels was hij al twee manen onder de hoedde van zijn mentor, maar dat beviel hem ontzettend goed. Saffronpaw vond het heerlijk om meer te leren, maar het uitslapen op zijn tijd vond hij ook fijn. De kater opende slaperig zijn rood-bruine ogen en keek om zich heen. In een nest verderop zag hij een zilvergrijze poes, die ook haar kopje had opgetild. Het was Mistpaw, ze was een van de nieuwere apprentices en voor zover hij wist best vriendelijk. De kater was inmiddels opgestaan en rekte zich uit, waarna hij naar Mistpaw toe stapte. "Goeiemorgen, lekker geslapen?" Mauwde hij met een grijns.

"Goeiemorgen, lekker geslapen?", hoorde ze en ze zag Saffron met een grijns op zijn gezicht staan. Mist kreeg en glimlach op haar gezicht. Saffron was ouder dan Mist, maar qua grootte zat er niet echt veel verschil tussen de twee. Qua skills waarschijnlijk wel. Al was Mist een slimme poes ze kon niet zoals een robot zien en overnemen. Eerst zou ze het zoals elk ander 20 keer fout moeten doen. De groene ogen van de poes gingen naar de rood-bruine van de kater voor haar. "Heb prima geslapen. Jij?", antwoordde ze vriendelijk. Ze liet een korte stilte vallen zodat hij zijn antwoord kon invullen en ze knikte na de stilte even naar hem. "Eindelijk eens uitslapen", zei ze en ze kreeg opnieuw een glimlach op haar gezicht en ze zuchtte alsof ze erg opgelucht was.

Saffron ging naast haar zitten na zich nogmaals uitgerekt te hebben. Hij kneep even met zijn ogen en liet een gaap uit zijn mond ontsnappen. "Ja uitslapen is nu slechts een luxe waar de mentoren over beslissen." Mauwde de kater terwijl hij zijn amberen blik op Mistpaw richtte. "Maar ach, het apprentice leven is ook leuk. Hoe bevalt het inmiddels bij jou?" Er vanuit gaande dat de poezin nu wel redelijk gewend was aan haar nieuwe leven, was Saffronpaw behoorlijk benieuwd naar haar antwoord.

De kater kwam naast haar zitten en ze keek hem vriendelijk aan. De opmerking van Saffron was zeker waar en ze rolde met haar ogen met een korte lach er achteraan. De mentoren besloten alles en dat was wel iets wat jammer was aan dit nieuwe leventje. Verder had ze wel meer vrijheid, wat altijd fijn was. "Maar ach, het apprentice leven is ook leuk. Hoe bevalt het inmiddels bij jou?" De groene ogen gingen weer naar de andere apprentice en ze knikte. "Ja het is fijn om eindelijk wat meer te mogen. Die Queens houden je constant in de gaten. Ik denk dat ze meer dan 2 ogen hebben allemaal.", zei ze terwijl ze er kort na lachte, want het was waar. Die Queens hadden allemaal 4 ogen die alles zagen. Hoe ze het deden wist ze nu nog niet, maar het zou wel gewoon een talent zijn. Zijzelf kon ook goed observeren, was fijn om te kunnen, maar die Queens konden er zeker wat van. "En hoe gaat het met jou Saff?" Een kleine grijns was op haar gezicht verschenen, want die bijnaam had ze ter plekke bedacht.

"Ugh, vertel mij wat!" Mauwde Saffronpaw meteen instemmend in terwijl hij haar plagend tegen haar schouder duwde met haar poot. "Volgensmij hebben ze ogen in hun bibs, ik kwam echt nooit ergens mee weg." Nu grinnikte hij, terugdenkend aan al het kattenkwaad dat hij had uitgehaald. Nu wist Saffronpaw wel beter, hij had een groter goed om te dienen en dat voelde oprecht als een verantwoordelijkheid. Gaat wel prima, de training gaat zijn gangetje al verwacht ik wel dat ik binnenkort een nieuwe mentor toegewezen krijg." Momenteel trainde Saffronpaw samen met een andere apprentices omdat de andere warriors het te druk hadden met voorbereidingen voor leafbare en de verwondingen die nog over waren gebleven van de dassenaanval. "Ik hoop op een leuke mentor, Miss." Hij had gegrijnsd toen ze hem een bijnaam had gegeven, maar kon er zo snel geen terug bedenken. "Okay, er moet even een beter bijnaam komen. Voor nu noem ik je wel even kleintje." Mauwde hij met een plagende glimlach.

"Volgens mij hebben ze ogen in hun bibs, ik kwam echt nooit ergens mee weg", zei hij grinnikend en Mist lachte mee. Gelijk had ie. Saff zei dat hij het apprentice leven wel leuk vond en Mist kon op zich wel met hem in stemmen. Het was wel leuk, als ze wat meer zou trainen al helemaal. Toen hij begon over bijnamen keek ze hem weer recht in de ogen aan. Hij zou een goede keuze moeten maken nu, want zij ging hem niet helpen met haar bijnaam. "Voor nu noem ik je wel even kleintje." Kleintje? De poes draaide zich helemaal naar hem toe. "Ben jij zoveel groter dan? Geloof ik niks van." Ook zij kreeg een grijns op haar gezicht. Kort schudde ze haar kop waarna ze ging staan. Dichtbij genoeg om het verschil tussen ze te zien, wat best dichtbij was. Hij was ouder, maar niet verschrikkelijk veel. Met een kritische blik keek ze naar het verschil. "Dat valt heel erg mee. Jij bent nog ouder ook hé?" Plagerig duwde ze hem. "Ooit haal ik je gewoon in Saff." Terwijl ze de laatste zin zei ging ze weer zitten.

Onderwerp: Re: There's plenty of time to sleep when we die