[open]Sophie

Sing songs for deaf ears, blind eyes can't see. Little child, troubling child, you got to wake up.

De dag was drukkend zwaar, de lucht leek van lood. Zijn witte poten sleepte hij over de grond. Zijn kilgroene ogen stonden dof. Ergens rechts achter hem kraaide een kraai zijn laatste stemgeluid uit. Terwijl de zon zakte en plaats maakte voor een mooie, volle, maar eenzame maan keek hij af en toe op en zag de drukke sterren één voor één verschijnen. Hij keek moedeloos naar zijn vacht die er onverzorgd bij lag en zijn poten met kleine sneetjes in de kussentjes. Het deed geen pijn, maar prikte bij elke stap dat hij zette. Hij werd er gek van. Hij wou net opgeven en een plaats om te slapen zoeken toen hij koude, verlichtende stenen onder zijn poten voelde. Hij keek op van de grond en zag de grote holte, de maansteen was daarbinnen. Cyber walgde altijd van de starclan, geloofde er niet in. Maar vandaag had hij er nood aan, nood om zich vragen te stellen. Bestond het toch? Hadden clankatten gelijk? Bestond het ook voor hem? 'Nee het bestaat niet' ,plots gegibber van een jonge meisjesstem. Cyber keek geschrokken om zich heen, "Hallo?"

OCC; Cyber krijgt een stem in zijn hoofd, Sophie.

Ze moest echt even het kamp uit. Gek werd ze, van al die katten en dingen waar ze voor moest zorgen - zowel haar kittens als regels hanteren. Het kostte haar veel energie en vandaag nam ze gewoon lekker een dagje vrij. Met een grimmige uitdrukking van vermoeidheid trippelde ze het kamp van de Elite uit. Ze wist dat ze daar geen rust kon krijgen dus besloot ze naar een rustige plek te trekken. De highstones. Het was niet zo dat ze graag naar de plek wilde gaan waar de clankatten hun heilige ceremonies hielden met StarClan, maar het was daar meestal rustig. En dat was wat ze nu nodig had.
Toen ze daar aankwam was het wonder boven wonder niet rustig. Het kon toch niet dat ze nét een medicine cat ceremonie ingelopen was of zo? Ze snoof zachtjes de geur op en bracht haar lichaam laag naar de grond. Het was hier open vlakte en je kon zo gespot worden als je je niet goed verborg. Ze rook de geur van Cyber en ThunderClan. Verbaasd kneep ze haar rode ogen samen. Langzaam sloop ze dichterbij en haar oortjes gleden half in haar nek. Als Cyber nu besloten had om informatie aan de ThunderClan door te spelen was hij er geweest, halfbroer of niet. Ze hoorde gegrinnik. Wat hij ook aan het doen was, het was vriendschappelijk en dat was niet de bedoeling. Zira verschool zich achter een uitstekende rots waarvandaan ze alles prima kon horen wat er gezegd werd, maar ze gaf haar positie zo niet vrij. Wie weet zouden ze verder gaan met hun gesprek en zou ze hier waardevolle informatie van kunnen krijgen.

Een grijns verscheen op Cybers gezicht, ach hij zou het wel gewoon fout verstaan hebben. Vervolgens gaf Applenose hem een rake opmerking, dat hij oude opa werd. "Ochja ik ben al opa.." zuchte hij "Achja zolang ze me niet uit de bloodclan smijten ben ik niet Te oud in hun ogen." zei hij met een knipoog tegen zijn vriendin. "Althans ik denk wel dat ze me er een beetje vroeger buiten gooien." hij zei het lachend, maar bedoelde het eigenlijk niet echt zo.. het was best serieus. Straks ging er iets gebeuren en hij zou eindelijk vaart in zijn leven kregen en terug rogue worden. Hij had totaal niet door dat ze niet meer met 2 waren.

Veel informatie kreeg ze niet, tegen haar verwachtingen in ging dit gesprek gewoon over koetjes en kalfjes. Over dat Cyber opa was - oude info die ze allang wist - en verder eigenlijk over niets. Wat haar wel heel erg opviel was hoe vriendschappelijk de twee met elkaar omgingen. Het deed haar bijna doen kotsen. Een naar gevoel verspreidde zich door haar buik. Ze mocht haar halfbroer, ze wilde hem niet dood hebben. Want ze konden het niet riskeren om iemand uit de Elite te schoppen, omdat deze dan zó al hun plannen kon doorlullen tegen de andere clans. En al helemaal als ze zo vriendschappelijk met ze waren. De kattin gaf hem een lik. Zira vond het nu genoeg worden en ze kwam vanachter de rots vandaan. "Cyber." miauwde ze op een ijzig koude toon. Haar blik schoot naar de ThunderClanner. "Je houdt een theekransje en je nodigt je gelieve zus niet eens uit?" haar toon was niet verontwaardigd zoals je zou denken bij zo'n zin. Nee, het klonk verschrikkelijk monotoon en teleurgesteld keek ze hem aan. Had hij haar laatst niet verteld dat hij zo'n hekel had aan de ThunderClan? Ze vond dit oh zo jammer, want ergens wilde ze haar familie niet kwijt. Brat was ze een lange tijd al verloren, Eternity nog veel eerder. En haar vader en zus bleven in de ThunderClan dus toen had ze hen ook achter zich gelaten. De enige familie die ze echt nog had was Cyber geweest. Maar nu niet meer.

Cyber lachte "Ja ik heb kleinkits, een stuk of zeven zelfs." zei hij met een grijns. Al was hij op de meeste van dezen kits niet zo blij. Zoals de kittens van Moonwhite, behalve Yu was heel dat nestje niet meer dan zieke snotterwolken zonder hersenen. De poes vroeg vervolgens wat hij had uitgespookt "Het is eerder wat ik nog ga uitspoken." zei hij, weer een grote en uitdagende grijns. Oh ja hij was die Claw goed zat. Plots gaf de thunderclanpoes een lik over zijn oor, en dat niet alleen. Ze fluisterde dat ze niet meer alleen waren. Cyber spitste zijn oren 'little clown troubling clown' Even stilte 'Don't you feel like murdering? Oh I just want to play.' Cyber schudde zijn oren "We zijn inderdaad niet alleen, ik hoorde een stem meegenomen door de wind" Zei hij, ietwat onzeker. Maar hij kende de stem niet, deze kat zou hij nog niet kennen. De kater was dan ook zeer verrast toen een bekende poes vanachter een rotsblok vandaan stapte "Zira" zei hij met een lage grom. Betrapt met een thunderclanner, kon het nog beter? "Sorry sis, dan moet je mijn uitnodiging mislopen zijn." zei hij met een goedmakend grijnsje.

Ze werd niet op een heel erg vrolijke toon begroet, wat erop duidde dat Cyber niet zo'n domme koe was als hij zich voordeed en hij dus echt de ernst van de situatie wel in zag. "Sorry sis, dan moet je mijn uitnodiging mislopen zijn." Zira trok ongeamuseerd haar lip op en keek hem met een boze fonkeling in haar rode ogen aan. Dit was niet de tijd voor grapjes en iedereen hier wist 't. "Maar als je wilt ben je altijd welkom, Zira." de commander rechtte haar schouders geïrriteerd en keek op een arrogante manier naar de ThunderClan poes. "Jij", siste ze naar de bruine kat toe. "Kan nu beter je bek dichthouden." vervolgde ze na een korte pauze en haar lange, kromme nagels wilden zich in de grond boren. Dit kon niet door de stenen en het gevolg was een akelig krassend geluid wat de aandacht vestigde op haar veel te lange klauwen. Ze wist dat haar verschijning nogal aanjagend was en hoe ze dat vroeger zo gehaat had, zoveel hield ze er nu van. De hap uit haar oor, de littekens op haar buik, haar lange nagels en haar bloedrode ogen. Ze zag eruit precies zoals ze was; een moordenaar. "Alleen omdat je bff's bent met mijn broer betekent dit niet dat jij een uitzondering bent op de regel." gromde ze. Als Cyber zich nu niet meteen tegen de ThunderClanner zou keren zou zij de poes moeten vermoorden, zo simpel was het. Ze kon niet hebben dat Cyber de Elite uit moest, want dat zou zijn dood betekenen.

Cyber greens ongemakkelijk toen Zira zei dat Applenose haar bek moest houden. Applenose was er over gegaan, ze had het beter niet gezegd en dan zeker niet op die toon. Cyber gaf Applenose dan ook een waarschuwende blik en hij schudde zijn hoofd. Vervolgens hoorde hij de nagels van Zira over de stenen gaan, dat scherpe geluid. Cyber moest weer grijnzen, omdat hij wist hoe gevaarlijk ze was. Al was hij nog niet zo bang van haar omdat hij toch wel wat ouder was. "Sorry Zira, het zal niet meer voorvallen." leugens, leugens, en nog eens leugens. Hij probeerde er nog goed vanaf te komen, maar als dat niet zou werken moest hij Applenose,een van zijn weinige vriendinnen, aanvallen...

"Sorry Zira, het zal niet meer voorvallen." miauwde Cyber braaf en zachtjes zuchtte de commander. Natuurlijk ging hij zich daar niet aan houden, dat wist iedereen. Maar als hij loog was hij veilig, dus liet ze het maar voor één keertje zijn zoals het was. "En wat nou als het wel weer gebeurt?" klonk de vervelende stem van de ThunderClan poes en met een ruk draaide Zira haar kop van Cyber weg naar de warrior. Oh, die had een lef, maar het was dom dom dom. "Heb jij eigenlijk vrienden buiten de Bloodclan, sorry Elite?" meteen kwam er een grijns op haar gezicht. Ze was blij dat ze hier niet voor hoefde te liegen als ze nee zei. "Ik neem aan van wel. Is dat dan ook niet verboden?" de toon van de kattin stond haar totaal niet aan en Zira stapte met grote passen naar de kat toe. "Nee, ik heb geen vrienden buiten de Elite. Iets waar iedereen zich aan hoort te houden." haar stem was laag, nog lager dan haar normale stem. Ze trok haar lip op waarbij ze gevaarlijk haar tanden liet zien. "Als ik je kop eraf hak dan heb je geen stem meer om zo arrogant mee te doen." dreigde ze en dit keer hief ze haar klauw op waarna ze uithaalde naar de poes. Die moest dood, dan waren alle problemen weg.
- Apple bevind zich wel op gevaarlijk terrein x3 Waarschuwing: Zira is het dubbele van haar leeftijd, zit ook nog is in de BloodClan én is de commander, dus een gevecht winnen is haast onmogelijk ~

Cyber gromde voorzichtig naar Applenose toen deze een grote bek opzette. Cyber waarschuwde nog eens toen ze er echt over ging. Dat was te merken aan Zira, die met haar kop draaide naar de thunderclanner en haar gevaarlijk aankeek. Nu gromde Cyber even naar Zira, als ze iets durfde te doen aan de poes.. Het was wel te verwachtte dat Zira geen vrienden buiten de clan had, zeker niet in de thunderclan. Maar dat maakte nog niet dat ze zo'n grijnsje op moest zetten. De deputy liet haar tanden zien en dreigde even. Cyber spande zijn spieren al op, klaar voor het ergste. Toen de poes uithaalde naar Applenose sprong hij voor de poes en duwde haar zo weg, waardoor de klauw vol zijn snuit raakte en daar een grote snee achterliet. "Zira, stop. Er hoeft geen gevecht plaats te vinden." Hij keek haar gevaarlijk aan, hij zou haar aanvallen als ze nog één poot uitstak naar Applenose. Vervolgens keek hij met een bezorgde en warme blik naar Applenose, vrienden moest je behouden.

Haar klauw raakte Cyber in plaats van de poes en met een geschrokken sis trok ze haar nagels terug. Zira's blik verhardde toen ze de diepe snee over zijn neus zag en grommend keek ze hem aan. Eigen schuld dikke bult, zullen we maar zeggen. "Zira, stop. Er hoeft geen gevecht plaats te vinden." Ze had een heel klein beetje medelijden met hem maar deze verdween als sneeuw voor de zon toen ze de warme blik van de zwart-witte kater zag naar de jongere poes. Misselijk werd ze ervan. Het was duidelijk dat er wel een gevecht zou moeten plaatsvinden, want hij had duidelijk zijn plek nog niet geleerd - zijn plek was onder haar en hij volgde haar bevelen op. En als hij daar niet naar luisterde dan zou hem dezelfde gevolgen te wachten staan zoals Brat ooit gehad had - drie mooie littekens in z'n tere buik. Applenose gaf de zwart-witte kater een kopje en grommend deed ze een stap dichterbij. Back off. De kattin deed alsof ze een heuse Medicine Cat was en geïrriteerd rolde Zira haar ogen. Werd er dan gewoon helemaal niet naar haar geluisterd? De twee mochten niet meer met elkaar omgaan en als dit nog wel gebeurde zaten daar consequenties aan vast! Waren ze nou allebei zo dom dat ze dat niet snapten? "Zira, het zal niet meer gebeuren, maar laat me Cyber tenminste helpen met zijn wond." resoluut schudde ze haar kop. "Niks daarvan." miauwde ze waarna ze de ander uitdagend aan keek. Zira's houding straalde één en al uitdaging en minachting uit. Kil keek ze de poes aan. Ze zouden kosten wat het kost uit elkaar gaan. Ze wierp een blik op Cyber, hoe kon hij zo stom zijn? Van alle vrienden die hij kon hebben koos hij een domme ThunderClanner, en ook nog is ééntje die haar pootjes niet thuis kon houden leek het zo. En dat terwijl 't wicht drie keer zo jong was, als het niet nog meer was. "Cyber, terug naar het kamp." bromde ze streng.

Cyber stond tussen twee vuren. En hij was van allebij bang. Van Zira misschien net iets meer dan van Applenose. Twee vuren waar hij verliefd op was geworden, al liet hij het niet echt zien en Applenose bleef hij als een gewone vriend behandelen. Hij keek even denkend naar de twee poezen, en zuchtte. "Applenose heeft gelijk dat er spinrag op moet. Je wilt toch geen zieke kat in de Elite? Daar heb je niets aan. Ik ben meer waard, gezond." Hij zei het rustig, hij wou Zira geen zeer doen door terug te vechten, dat geen dat hij het allerliefst zou willen doen moest ze een ander zijn. Hij keek de poes echter hard aan, klaar voor nog een slag.

-Ja, Cyb heeft zowel een crush op Zira als op Applenose xD

Natuurlijk wilde meneer niet mee. Hij verzon wel weer een rede om hier te blijven bij z'n allerbeste vriendin. "Applenose heeft gelijk dat er spinrag op moet. Je wilt toch geen zieke kat in de Elite? Daar heb je niets aan. Ik ben meer waard, gezond." Zira haalde haar schouders op. "Dat kan je best zelf, en als het echt nodig is doe ik het wel." bromde ze laag en zwiepte met haar staart dat ze haar geduld begon te verliezen. Hij moest gewoon 's gaan luisteren in plaats van de eigenwijze snotaap uithangen. "Cyber, je moet naar Zira luisteren... Ik wil je niet nog meer problemen bezorgen, dus dit is het einde van onze vriendschap." met een zucht rolde Zira haar ogen. Wat een gezeik, zo moeilijk was het niet. Opstaan en weggaan, uit het oog uit het hart. Ze luisterde niet echt en keek ook ongeïnteresseerd op toen er haar blijkbaar iets gevraagd werd. "Ga nou maar gewoon ophoepelen naar je eigen territorium, stink-ThunderClanner." bromde ze en een koud vuur brandde in haar ogen. Het was nu luisteren of geen oren meer hebben om mee te luisteren. Zira's woedde was op een gevaarlijk punt gekomen.