Depressed

Onderwerp: Re: Depressed za 31 okt 2015 - 18:31

Haar dochter opperde om anders maar de clan te verlaten. De oren van de zwarte Queen zakten een beetje naar achter, het deed echt veel pijn om haar kleine meisje zo te zien. "Slatefur, je hebt veel katten die om je geven hier. De clan verlaten is voor niemand de beste optie." Haar oren richtte ze weer op, ze wilde niet meer onzeker en zwak overkomen. "Er is vast een manier zodat je beter met je blindheid om kan gaan. Als we meer op je andere zintuigen trainen zullen die het missende vervangen." Nog altijd lag ze tegen Slatefur aan, van wiens nest nu helemaal niks meer over was eigenlijk.

Onderwerp: Re: Depressed za 31 okt 2015 - 22:14

Haar moeder deed haar best, Slatefur waardeerde het ook. Maar de woorden klonken hol voor haar, ongeloofwaardig op het moment. Ze staarde voor zich uit, haar oren plat in haar nek gelegd. "Er zijn zoveel kittens.. Er zal al weinig prooi zijn in bladkaal," sprak ze wat miserabel. En ik moet dan ook eten terwijl ik zou moeten helpen. Ze voelde zich misselijk bij de gedachte. Dit was ook deels de reden waarom ze al geen hap door haar keel had gekregen de laatste dagen. Als er een kitten dankzij haar verhongerde, dan zou ze niet met zichzelf kunnen leven. Misschien zelfs één van haar half siblings, nee nee nee. Ze kroop tegen haar moeder aan, ogen dichtgeknepen. "En nu belast ik je hiermee.." kwam er wat zachter achteraan terwijl ze weer begon te beven. Misschien was het beter om niks meer te zeggen. Een kinderlijke onwil overviel haar. "En ik wil niet leren om blind te kunnen rondlopen, ik wil gewoon weer kunnen zien.." mompelde ze nukkig, met haar staart slaand uit frustratie en agitatie.

Onderwerp: Re: Depressed ma 2 nov 2015 - 21:38

Ze moest toezien hoe haar grijze dochter de oren in har nek gelegd had terwijl ze weer begon te spreken over de naderende bladkaal en de vele kittens die de clan nu had. "De meeste zullen apprentice zijn tegen die tijd, die kunnen dan ook allemaal een pootje meehelpen." Fawnstep voelde hoe haar dochter meer tegen haar aan kroop en sloeg rustig haar pluizige staart opnieuw rond haar heen. "Je belast mij nergens mee, Slatefur. Daarvoor ben ik je moeder." Kort was ze stil, ze begreep deze onwil wel. "Het is inderdaad niet eerlijk van StarClan," mauwde ze terwijl ze haar dochter een troostende lik over haar kop gaf.

Onderwerp: Re: Depressed ma 2 nov 2015 - 21:44

Slatefur sloeg wat nerveus met haar staart terwijl ze haar kop op haar voorpoten neerlegde. Het was wat moeilijk voor haar. Ze voelde zich misselijk en de ceremonie was een erge klap geweest. "Ik hoop het.. Jij bent ook weer zwanger toch.. Die zullen nog geen apprentices zijn.." Ze legde haar oren wat nerveus plat terwijl ze haar hoofdje wat schudden. Ze voelde paniek weer aan haar poten bijten en ze boog haar kop weer. "Het is echt niet eerlijk.." mompelde ze. Ze had haar moeder nooit gestoord met problemen, die leek altijd zelf wel met iets te worstelen.

Onderwerp: Re: Depressed ma 2 nov 2015 - 22:10

Fawnstep legde ondertussen ook haar kop op haar poten, terwijl haar lange, zwarte pels nog altijd tegen die van haar dochter aangedrukt lag. "Ja, die zullen inderdaad nog geen apprentices zijn tegen dan. Maar we moeten er nou eenmaal het beste van maken." Ergens was het wel een opluchting dat al die andere tegen die tijd apprentice zouden zijn, anders had ze nog meer kittens om dag en nacht een oog op te houden. Al zou ze dat waarschijnlijk toch wel blijven doen bij haar oudere dochters, want daar was ze hun moeder voor. Voor even bleef de zwarte kattin stil naast haar dochter liggen, die nog een keer mompelde dat het niet eerlijk was. "Zal ik je helpen met een goed nest in elkaar zetten?" mauwde ze toen op een warme toon, want ze kon haar dochter hier zo niet laten liggen met al die losse stukjes mos om haar heen.

Onderwerp: Re: Depressed ma 2 nov 2015 - 22:23

Ergens was het wel prettig om eindelijk een keer troost te kunnen zoeken bij haar moeder, al moest ze ondertussen wel als een gebroken grammafoonplaat klinken met al haar gemompel dat het niet eerlijk was. Ze ging het dan ook niet nog een keer zeggen, het was wel duidelijk leek haar. "Een.. nest zou fijn zijn.." mompelde ze. De grond van de den lag nu al een beetje hard. "Ik.. ik heb het geprobeerd mama.. echt waar.. maar.. maar ik kan niet zien wat ik doe.." mompelde de poes met platgelegde oren.

Onderwerp: Re: Depressed ma 2 nov 2015 - 22:28

Bij de woorden dat een nest fijn zou zijn kwam de zwarte kattin langzaam een beetje overeind. "Het geeft niet, Slatefur. Je kan er niks aan doen." Kort duwde ze haar kopje tegen die van haar dochter aan, waarna ze het mos om te beginnen maar eens op een stapel begon te leggen zodat ze kon zien hoeveel ze in totaal had, misschien moest ze ergens anders nog wel een beetje vandaan halen als het niet genoeg was. Fawnstep begon het mos vervolgens rustig om te vormen zodat het steeds meer op een nest begon te lijken.

Onderwerp: Re: Depressed di 3 nov 2015 - 0:47

Zwijgend zette de grijs gekleurde poes een stapje achteruit om haar moeder wat meer de ruimte te geven. Slatefur had ergens het idee dat helpen met het nest eerder een kwestie zou zijn van in de regen in de drup, oftewel totaal onbehulpzaam. De poes werd dan ook overspoeld met een gevoel van zelfwalging. "Ik kan zelfs geen nest maken," mompelde ze chagrijnig, perongeluk meer richting een muur dan richting haar moeder. Moest ze haar hele leven zo hulpeloos zijn of zou het nog iets beter worden?

Onderwerp: Re: Depressed