I always be stuck in this place...

Greykit

It doesn't matter who hurt you or broke you down, what matters is who made you smile again.

Greykit lag rustig op het mos, alleen het mos was nat en doorweekt. Alleen was hij hier, zonder iemand om aan te denken. Zonder zijn vrienden, zonder zijn familie maar ook zonder Acefray. Hij begon weer te hoesten, steeds voelde het als of hij steeds minder lucht binnen kreeg. Hij stopte met hoesten maar ademde hevig, het voelde als of iets knel zat in zijn keel. hij begon langer aan te gaan liggen, wat moest hij hier doen. Toen hij Ace foor het laatst zag vertelde hij dat hij groenhoest had, hij hees zich langzaam overeind. Misschien kon hij even katten zoeken die er iets van wisten van deze ziekten, deze ziekten. Hij wiebelde kort met zijn oren, hij zetten langzaam zijn poten naar voren. Moe wazig maar ook voelde hij de pijn in zijn keel maar ook de last met ademen, hij tuurde met zijn grijze ogen richtingen in. Alles was een hele gigantische waas, hij sloop langzaam door de Med den heen. Hij wist dat hier meerdere katten konden liggen maar ergens zocht hij naar kruide, hij voelde zich niet zo geweldig. Zonder dat hij het door had struikelde hij, hij wist niet over wat maar knalde tegen de grond aan. Hij bleef liggen waar hij lag, hij legde zijn kop tussen zijn poten. Hij zag bijna niks, hoorde dat. Hoorde het dat hij gewoon niks zag en alleen vlekken kon observeren, zijn lichaam rilde. Hij kon beter niet dichter bij andere katten komen, hij kon hun ook aan steken met zijn ziekte. Misschien lag hij hier wel goed, hier waren minder katten.

♥ Isa

~OPEN

Ja, ze was er weer hoor. Ze bleef het maar doen, gewoon niet luisteren naar de andere katten, hun wisten niet wat ze hier deed, dus moesten ze ook niet ket haar bemoeien. Snel wurgde de poes zich door haar geheime ingangtje en trippelde langs de wamd zodat de amdere katten haar niet zagen. Al snel was ze op de pleknwaar eerst de zieken katten lagen, maar sinds Acefray ed niet was was er nooit iemand hier te zien. Haar pluige oortjes nieuwsgierige naar voren gedrukt trippelde ze weer een paar rondjes door de Medicine cats Den, ze was altijd bezig hier. Met de oude nesten verplaatsen of stiekem de kruidens te bekijken. Een knal liet haar bijna een meter de lucht in springen van de schik, haar haren stonden omhoog en leek ze wel een stuk groter. Langzaam gingen haar haren weer liggen toen ze het grijze vacht van Greykit zag. Zachtjes sloop ze poot voor poot naar de andere kitten, en snuffelde voorzichtig aan zinn vacht. "Greykit? Alles wel goed met je?" Mauwde ze met haar zachte en vriendelijke stem, zou hij ziek zijn? Misschien kon ze hem wel helpen om beter maken nu Acefray er niet is.

-Telefoon bericht

Greykit zuchtten even, maar spitste zijn oren. Hij hoorde pootstappen, hij probeerde zich langzaam overeind te hijsen maar lukte bijna niet. Toen hij even overeind stond viel hij weer tegen de grond aan, met een harde plof raakte hij het. "Greykit? Alles wel goed met je?" Mauwde een kitten, je kon aan haar stem. Ze rook aan zijn vacht, hij kon heus wel voor zichzelf zorgen. Hij ademde nog steeds hevig, het ademen was voor hem moeilijk. Hij bleef even stil maar realiseerde dat ze hem wel wilde helpen, misschien was hij niet zo alleen als hij was. Hij sliep hier al bijna zijn hele leven, sinds dat Ace er was en toen hij al was verdwenen. Hij schudden zijn hoofd, "het gaat wel, ga gewoon weg." Miauwde hij zacht. Hij probeerde weer overeind te komen, dit keer bleef hij even overeind en was hij van de koude grond af. Hij rook weinig maar bleef stil, probeerde de kattin aan te staren. Hij opende zijn mond maar wist niet hoe hij het moest mededelen, even probeerde hij zijn ogen op de haren te focussen alleen alles leek zo op elkaar. "Crookedkit wat doe je hier?" Piepte hij zacht en begon weer hevig te hoesten, zijn stem klonk zacht en teer. Hij voelde weer dat hij weinig kon ademen, de pijn in zijn keel ontstond.

OCC: Niet erg joh ^.^

Onderwerp: Re: I always be stuck in this place...