Three little birds [OPEN]

Blackjack knipperde met zijn ogen. Even was hij vergeten waar hij was, maar toen hij de geur van oude meubels en handcrème rook wist hij weer precies waar hij geslapen had. Het was zo'n typisch oma-huisje, met overal gehaakte lapjes op de tafels, geborduurde kussentjes in de zetels en muffe tapijten. Zelfs zijn vacht rook nu naar oude vrouw. Snel sprong Blackjack uit zijn nest, een mand gevuld met dekens, en trippelde naar de keuken. Daar stond de oude vrouw met haar rug naar hem toe de vogels te voederen. De meesjes vlogen weg toen ze hem zagen aankomen, en de vrouw draaide zich om. Dit is de laatste keer, beloofde hij zichzelf voordat hij spinnend op het grootmoedertje afliep. 'Oh! Kijk eens wie er hier wakker is?' kirde ze, en ze begon hem fanatiek te aaien. 'Heb je flink geslapen, grote jongen? Jaaa. Brave kat!' Blackjack kon de oude vrouw wel wurgen. 'Waar is het eten, kattenwijf?' Natuurlijk kon ze hem niet verstaan, maar zijn klaaglijke gemiauw begreep ze wel. 'Heb je honger, kleine schat? Kom maar mee...' Een vervelend halfuurtje van aaien, gebrabbel en knuffelen later kon Blackjack eindelijk weg. De drie meesjes van eerder waren teruggekomen en zaten nu op het terras van de broodkruimels te eten. Voorzichtig sloop Blackjack naar buiten en binnen enkele seconden lagen er twee dode vogeltjes onder zijn poten. De laatste had nog op het nippertje kunnen ontkomen en zat nu vrolijk uit te kwetteren in een boom, alsof het hem uitlachte. Blackjack twijfelde of hij een van de vogeltjes zou achterlaten voor de oude vrouw als "cadeautje". Net toen hij wou beginnen eten, dreef een subtiel vleugje kattengeur zijn neus binnen.

Met een grijns liep hij door de straten. De vroege twolegs leken hem allemaal uit de weg te gaan, sommige met een rare blik in zijn richting. Draco nam aan dat het door zijn halsband kwam. Normale katten zoals de twolegs ze kennen hadden vrolijk gekleurde halsbandjes met zo'n rinkelend belletje aan. De halsband van de witte kater was een combinatie van rood en grijs met drie scherpe tanden eraan. Als dat de oorzaak niet was moest het de rat in zijn bek wel zijn. Zulke dikke zag je zelden en al helemaal niet in de klauwen van een onschuldige jonge kat. Arme twolegs hadden geen idee van het leven buiten hun huizenverzamling. De paar die het bos in gingen kwamen er meestal met een trauma uit, daar zorgde de clankatten wel voor. De geur van kat drong zijn neus binnen. Vreemd want het was geen kittypet. Rogue dan? Nieuwsgierig nam hij een kijkje en zag hoe een zwarte kater vertroeteld werd door een oud vrouwtje. Lachend zat hij daar voor een tijdje tot de kater hem opmerkte na een spannende jacht op vogels. 'Ze houdt wel van je' miauwde hij geamuseerd.

‘Ze houdt wel van je.’ Blackjack draaide zijn hoofd en zag even verderop een witte kater zitten met een geamuseerd lachje op zijn gezicht. Jack haalde minachtend zijn schouders op. ‘Omdat ze blind is voor wat er recht onder haar ogen gebeurt.’ Met een grijns scheurde hij de vleugels van het meesje eraf, ervoor zorgend dat er zoveel mogelijk pluimpjes loskwamen. ‘Ziezo, veel beter.’ Het anders zo propere terras lag helemaal bezaaid met bloed, veren en vogelingewanden. De oude vrouw zou nu wel twee keer nadenken voor ze hem nog eens zou vertroetelen. Hij pakte met zijn tanden het ene, overgebleven meesje op en liep kalm naar de kater. Van dichterbij kon hij de dikke rat tussen de kaken van de onbekende kat zien, net als de enigszins lugubere halsband. Dit was duidelijk geen kittypet. ‘Leuke halsband.’ Een brutale grijns verscheen op zijn gezicht. 'Weet jij toevallig een rustig plekje om dit op te eten? Ik heb zo het gevoel dat we hier straks niet meer welkom zijn.'