Nothing more than that

Ze keek nogal gepijnigd naar de sterrenhemel. Katten noemden dat the Silverpelt. Maar Rushing zelf vond dat een té originele naam. Een warrior zelf kon Silverpelt heten. Haar blauwe ogen flitsten het kamp rond. De meesten sliepen of lieten hun niet zo snel horen. Het maanlicht kleurde haar vacht zilver. Het gevecht tussen haar en haar zus lag nog vers in haar geheugen geplakt. Hoe kon Thistleflower nou überhaupt zo egoïstisch doen? Het was haar eigen schuld dat ze met twee katers ging en vervolgens natuurlijk een scene moest schoppen en wéér naar het Thunderpath moest rennen. Als apprentice had Rushingshade ook al gehoord dat de rode poes twee pogingen gewaagd had zelfmoord te plegen. Alsof ze daar iets mee kon bereiken. Nu een maan voorbij was had de kattin zelf besloten weer met haar zus te praten. Haar te vragen wat er in StarClansnaam met haar mis was. 'Het was beter geweest als je haar had vermoord toen je de kans kreeg,' Zei de stem weer. 'Kun je alsjeblieft even je bek houden?' siste de kattin naar de stem terug. In de hoop dat niemand haar gehoord had. 'Wat jij wilt, ik wou je alleen maar advies geven. Als je eerder naar mij geluisterd had had je deze shit niet voor je.' En weer was het stil. Rushingshade zuchtte. En zo ging het alsmaar door. Altijd die verdomde stemmen in haar hoofd.

- Thistleflower first

Nonchalant als altijd kwam de rode poes het kamp binnen met een waterratje en een muis tussen haar kaken geklemd. Zwijgzaam liep ze haar zus straal voorbij waardoor ze bij de prooihoop stopte en de prooi neerlegde. Als volgt pakte ze een kleine muis en nam plaats bij een beschut plekje. Zonder een enige blik waardig te keuren op haar zus nam Thistle een paar hapjes. Het smaakte niet zoals in de zomer; minder taai en met meer smaak. Maar het was te doen. En Leafbare kwam eraan dus veel zeuren deed ze niet. Ze keek met een hatelijke blik naar Rushingshade. De kattin die altijd het goede voorbeeld was. Met allemaal katten rondom haar heen van: 'O, Rushing, ze altijd zo voorbeeldig. Haar zus moest meer van haar hebben.' en 'Tenminste heeft Flowerrain éen voorbeeldige dochter.' Bah, bah, bah. Wat haatte de kattin haar zus. En alleen maar omdat ze zo nodig een gevecht wou. Die mocht ze krijgen.

Ze keek hoe haar zus haar zo nodig voorbij moest lopen. Stoer hoor, Miss Marvelous deed weer dramatisch. Rushingshade stond op en liep achter haar zus. 'Hey, Thistleflower.' mauwde ze met een nogal vijandelijke stem. 'Hmmm, I love the way how you're about to lose your temper.' klonk er weer door haar kop. Rushingshade negeerde de stem en keek haar zus doordringend aan. 'Heb je nog wat te zeggen of niet?' Ze tilde een wenkbrauw vragend op.