I love the sun on my fluffy coat! (open voor iedereen)

Vanuit het WindClankamp verscheen een zwart kitten gestalte. Het was een jong katertje, net twee manen. Zijn pluizige vacht was zwart en hij had een wit borstje. Met kleine typische kitten sprongetjes huppelde het katertje langzaam verder weg van het kamp. Hij was nu stiekem zelf het kamp uit geslopen, maar hij besefte nog niet dat hij hierdoor best in de problemen zou kunnen raken. Vrolijk huppelde het katertje verder en keek nieuwsgierig om zich heen. Met zijn zwarte neusje hoog in de lucht gestoken snoof het katertje de lucht diep zijn longen in. Hij rook vele kattengeuren, bekende, onbekende, vage maar ook scherpe geuren die duidde op de aanwezigheid van een andere kat niet al te lang geleden. Voorzichtig trippelde het jonge katertje naar een struik en stak gewoon zijn klein kopje in. Zonder er zelf bewust van te zijn zat er een vogel in de struiken verstopt. Terwijl het vogeltje luid tjirpend opsteeg uit de bosjes, schoot het kleine katertje geschrokken achteruit. Met een blik die zowel verbazing als nieuwsgierigheid toonde keek het jonge katertje de vogel na. voorzichtig trippelde hij half achter de vogel aan, maar zodra het diertje uit zijn zicht was verdwenen ging het katertje even zitten. Zachtjes zwaaidend met zijn pluizige staart keek het katertje naar de lucht, zijn blauwe ogen gericht op een kleine witte wolk, die zachtjes voorbij dreef. Zachtjes raaide het zwarte katertje zijn kop dwars en spon even. Nu hij helemaal alleen was lag er een enorme wereld voor hem open, een wereld vol avontuur en bewonderingswaardigheden. Hij wilde alles van de wereld zien, maar vaak mocht hij het kamp niet uit. Maar nu was het hem eindelijk gelukt en n liep hij door het lange gras richting een plek die vele WindClankatten de grote steen noemde. Zelf wist hij niet echt waar hij heenging, maar het kon vast geen kwaad.

Nadat het kleine katertje nog even had gelopen zag hij in de verte een grote steen waar de zon vol op scheen. Meteen versnelde het jonge katertje zijn passen en rende op de steen af. Naarmate het jonge katje de steen verder naderde, begon het hem op te vallen dat de steen best wel groot was. Veel groter van vanuit de verte. Met wijd opengesperde ogen staarde het katertje naar de steen omhoog. Hij zou er met geen mogelijkheid op kunnen komen, daar was hij veel te klein voor. Teleurgesteld ging hij maar in de schaduw van de steen liggen. Zijn kleine zwarte lijfje was nauwelijks zichtbaar in de schaduw, vandaar ook zijn naam. Shadowkit, en later zou hij een stoere naam dragen. Maar zefs nu al droeg hij zijn naam met trots. Stilletjes schoof het kleine katertje nog verder in de schaduw, net zo lng tot hij de koelte van de staan tegen zijn lijfje aan voelde. Vanaf deze plek had het jonge katertje prima zicht op de omgeving, Maar toch lag de schaduw niet lekker, hij merkte dat hij te snel afkoelde. Zachtjes stond het jonge katje weer op en ging maar in het zonnetje liggen voor de steen. Terwijl de zon op zijn zwarte pluizige vachtje scheen sloot het katertje zijn blauwe ogen en rekte zich uit. Hij hield van het zonnetje, gewoon omdat het lekker warm was. Hij voelde hoe de zon hem volledig verwarmde en eve gaapte het kleine katertje. De blauwe ogen van het katertje schoten open zodra hij ineens pootstappen hoorde. Was hij in gevaar? Verstijfd van angst bleef het kleine katertje liggen kneep zijn ogen dicht om maar niet te zien wat er daar was. Hij wilde niet weten wie er was, maar eigenlijk toch wel. Nog altijd met gesloten ogen wachtte het klein katertje af was er ging gebeuren.

-zoals in de titel open voor iedereen, het liefst een oudere kat, maar anders maakt ook niet uit-

Zijn ogen gleden over het kamp, Het was niet erg druk. Hij was vrijwel een van de enige katten die zich nu op de open plek bevonden. Hij lag op de grond, in de felle zomer zon. Vandaag had hij al gejaagd en zijn plichten al vervult. Als hij nou een Apprentice had was hij nog bezig geweest met de training. Maar dat kan nu natuurlijk niet, want hij heeft er geen. Plots zag hij twee licht blauwe ogen, vanuit de nursery verschijnen. Het was de jonge Shadowkit. Hij grijnsde. Wat was die van plan? Toen hij het jonkie het kamp uit zag lopen kneep hij zijn ogen tot spleetjes. Daar kwam niks van in! Kittens waren belangrijk voor de clan, en moesten in het kamp blijven tot ze apprentice waren. Hij stond op en liep kalm naar voren, Zonder dat iemand er bezwaar tegen had liep hij het kamp uit. Hij volgde de geur van de kitten, die duidelijk te ruiken was. Hij keek naar het zwarte lichaampje dat vooruit trippelde. Hij grijnsde kort en liep zachtjes achter de kitten aan. Toen deze in de schaduw van de grote steen ging liggen knikte hij. Hij ging ook zitten en keek naar wat de kitten deed. Hij zou deze straks wel weer het kamp in sturen. Toen de kitten in de zon ging liggen schudde hij zijn hoofd. Nu was het genoeg, dit kleine wezen moest nu in veiligheid worden gebracht. Wie wist zat er nu een engerd naar hem te kijken. Hij stapte de schaduw uit en liep richting de jonge kitten. Hij zag hoe het katertje zijn ogen dichtkneep. Hij rook zijn angst gewoon. Hij ging zitten en sloeg zijn staart voor zijn poten. "Wat doe jij hier Shadowkit? Het is veel te gevaarlijk voor een kit buiten het kamp!" Zei hij met een koele en kalme stem. "Wie weet was ik een rogue geweest die je nu zomaar kan doden. Dat wil je toch niet hé? Je wilt nog niet bekend staan als de kitten die het kamp uitging en nooit meer terug kwam." Hij trok even geamuseerd met zijn oren. Dit kleine katertje ging het kamp niet meer uit in zijn kitten tijd. "Windclan heeft grote plannen met jou, Shadowkit, Dus breng jezelf niet in gevaar. Je mag pas buiten het kamp komen als je apprentice bent. En dat ben je pas met 6 maanden, Shadow." Hij keek met een kalme blik naar de kitten. Kalm leerde hij deze dat hij niet het kamp uit mocht, nu nog niet in ieder geval. "Wees niet bang voor mij, Ik doe je echt niks hoor" Hij grijnsde kort en knikte naar de kitten. Hij was niet aanstaanjagend ofzo. Hij stond en liep naar de kit toe en ging naast deze liggen. "Je moeder zal wel ongerust zijn nu." Sprak hij uit terwijl hij voor zich uitkeek.

Poisonrose wilde even afgezondert zijn van de rest van haar clan. Gewoon even tot rust komen, omdat het clanleven anders zo druk was. Ze was meer een kat die hield van gezelligheid en ze was schuwer als er veel katten rondom haar waren. Ze had liever maar een paar katten in haar buurt, dan kon ze rustig kennis maken.
Dus had ze even zin om wat te liggen in de zon en daarvoor waren de stenen een ideale plek. Terwijl ze met haar scherpe klauwen een rots op klom, hoorde ze stemmen die van vlakbij kwamen. Ze waren met 2, hoorde ze. Even snoof ze wat onzeker hun geur op. Een zucht van opluchting ontsnapte haar toen ze de geur van haar eigen clan opving en ging dus gerust kijken. Zachtjes trippelde ze verder, met haar gifgroene ogen wijd opengesperd van nieuwsgierigheid en haar lange gestreepte haren die met de wind meewiegden.
Toen ze boven aankwam, zag ze eerst de zwarte, kleine kitten.
Haar hart sloeg een tel over. Ontelbare vragen vulden haar hoofd. Hoe kwam dat katje hier? Waarom was hij niet veilig in de kraamkamer? Was dit niet te gevaarlijk?
En toen zag ze de volwassen bruingestreepte kater, die zich langzaam bij het katje neerlegde. Aan het volume van zijn stem te horen en de manier waarop hij sprak bedoelde hij het goed met de kitten, dus ging ze er maar op vertrouwen en naderde ze hun. Op dat moment zei hij pas iets dat echt tot haar doordrong.
"Windclan heeft grote plannen met jou, Shadowkit, Dus breng jezelf niet in gevaar," zei hij rustig. "Je mag pas buiten het kamp komen als je apprentice bent. En dat ben je pas met 6 maanden, Shadow."
Poisonrose knikte goedkeurend. "Hij heeft groot gelijk, Shadowkit," zei ze nadat ze de naam van de kitten opving. "Het is niet alleen onze taak om te jagen voor onze clan, maar ook om onze kittens goed te verzorgen zodat zij later die taak kunnen overnemen."
Ze wendde zich even tot de kater en ontmoette onverwachts zijn blik. Ze gunde hem een klein glimlachje. Ze had hem nog nooit bij de andere warriors gezien en kende hem dus nog niet. Ze was dan ook nog niet zo lang warrior geworden en haar clan was met een redelijk groot aantal.
"Wees dus de volgende keer een beetje voorzichtiger, Shadowkit," zei nog maar een keer.

Nog altijd lag het kleine katertje gespannen te wachten, wat zou er nu met hem gebeuren? hij hoorde een kat zijn kant op lopen maar waste bang om zijn neus te gebruiken. Want de geur die de kat droeg was vriendelijk. Maar hij had geen tijd om even te ruiken. Zijn spiertjes waren volledig gespannen en zijn oren waren op de omgeving gericht. Wie was er aan komen lopen en wat ging hij met hem doen? "Wat doe jij hier Shadowkit? Het is veel te gevaarlijk voor een kit buiten het kamp!" Klonk ineens een koele kalme stem, Shadowkit hield zijn ogen stijf dicht maar luisterde wel. Hij draaide langzaam zijn oren naar de bron van het geluid. "Wie weet was ik een rogue geweest die je nu zomaar kan doden. Dat wil je toch niet hé? Je wilt nog niet bekend staan als de kitten die het kamp uitging en nooit meer terug kwam." Pas nu opende het jonge katertje zijn ogen en keek op naar de grote kater die bij hem zat. Die trok blijkbaar even geamuseerd met zijn oren. Als antwoord op zijn vraag schudde hij wild met zijn zwarte koppie. Wat zou zijn moeder wel niet van hem zeggen? Hij keek de grote kater aan met zijn helderblauwe ogen en draaide zijn kop even schuin. "Windclan heeft grote plannen met jou, Shadowkit, Dus breng jezelf niet in gevaar. Je mag pas buiten het kamp komen als je apprentice bent. En dat ben je pas met 6 maanden, Shadow." De kalme blik van de kater deed Shadowkit even ontspannen. "Maar ik wil nu al groot zijn, ik wil net zo worden als mijn pappa!" Mompelde hij eigenlijk een beetje. "Wees niet bang voor mij, Ik doe je echt niks hoor" De grote kater grijnsde kort en langzaam knikte het jonge katertje. Hij geloofde de kat wel, hij rook net als alle andere katten van de Clan. Hij had er een andere speciale geur bij, dat maakte hem uniek. Althans dat had zijn moeder hem verteld. Hij keek naar de kater die naast hem kwam liggen. "Je moeder zal wel ongerust zijn nu." Sprak deze nu weer en langzaam knikte Shadowkit. "Hij heeft groot gelijk, Shadowkit," klonk ineens een onbekende maar vrouwelijke stem. Onmiddellijk spande hij weer al zijn spieren en keek omhoog. Zijn blik viel op een poes die daar stond te kijken. Onbewust schoof hij dichter naar de kater naast hem toe. "Het is niet alleen onze taak om te jagen voor onze clan, maar ook om onze kittens goed te verzorgen zodat zij later die taak kunnen overnemen." Shadowkit knikte bij haar woorden en keek naar de kater naast zich. "Wees dus de volgende keer een beetje voorzichtiger, Shadowkit," sprak de poes nogmaals en hij keek ze aan en knikte ook weer opnieuw. "Waarom weten jullie mijn naam? " Vroeg het katertje zacht. Hij was best benieuwd naar de namen van de volwassen katten. Hij wist tot nu toe alleen de namen van zijn broers en zussen. Windkit, Rosekit, Pantherkit en Scarpaw. Die sinds niet al te lang apprentice was geworden. En natuurlijk kende hij Hollystars naam en die van zijn ouders. Windflame en Pantherface. Als hij later groot was wilde hij net zo dapper en gerespecteerd worden als zijn vader.

-laat i know