Just a few days old

Om de gezondheid van de kittens in de gaten te houden moest Brightspots in de medicine cat den blijven. En niet alleen daarom, haar weerstand was enorm laag en ze was enorm vatbaar voor ziektes, vooral omdat de bevalling niet vlotjes gelopen was. Zeker niet. De drie potige Queen lag met haar lange staart om haar kittens heen gekruld terwijl ze in de medicine cat den lag en haar ogen op haar nestje had gericht. Behoefte aan wat bezoek had ze eigenlijk wel, maar veel was er nog niet geweest.

OOC: Open

De sneeuwwitte poes had vernomen dat Brightspots, de Queen die haar had geholpen toen ze nog drachtig was van haar tweeling, in de medicine cat den lag. Gelukkig was ze niet al te ziek, maar er was een mooie reden voor haar verblijf. Ze was namelijk bevallen van een aantal kittens. En als vriendin kon ze het niet over haar hart verkrijgen om niet even langs te gaan bij de gevlekte poes. Ze sprak haar eigen kittens toe om te blijven spelen in de Nursery of in het kamp zelf, aangezien ze nu oud genoeg waren. Ze waren inmiddels al bijna 5 manen oud, dus ze zouden snel apprentices worden. Toen haar pootjes haar naar de ingang van de medicine cat den hadden gebracht, groette ze Jayfeather en liep toen door naar de poes. "Gefeliciteerd Brightspots," sprak ze vriendelijk en zacht. Haar ijsblauwe ogen gleden over de kittens, die beschermd werden door de kattin haar staart. "Hoe gaat het met je kittens en hoeveel zijn het er?"

Brightspots was flink vermagerd, maar begon weer wat aan te sterken, al ging dit moeizaam. Eten was een issue geworden en haar immuunsysteem was behoorlijk aangetast. Bij het horen van pootstappen en een stem keek de gevlekte poes op en ze glimlachte bij het zien van haar vriendin, Sassyrose. "Gefeliciteerd Brightspots," zei de poes tegen haar. Brightspots snorde. "Dankjewel, Sassyrose," snorde de poes. Hierna vroeg de witte poes hoeveel het er was. "Een hele hoop," pufte ze, waarna ze haar staart van haar kittens afhaalde. Dit deed ze ook omdat Glazekit er waarschijnlijk wel klaar mee was. Hij piepte en vroeg weer om aandacht. Hij was de grootste aandachtsvrager van het nestje. Ze glimlachte toen hij weer opzoek ging naar één van haar melkbronnen. "Dit zijn Glazekit, Phantomkit, Swankit, Lionkit en Whifflekit," snorde ze.

De gevlekte poes snorde. Het viel Sassyrose nu pas op dat ze flink was vermagerd. Ze zou willen dat ze haar kon helpen, maar eigenlijk kon ze weinig voor haar doen, behalve eens de zorg van de kittens op zich nemen, aangezien ze nu toch wel van opvoeden wist. Haar eigen kittens waren inmiddels al bijna apprentices en konden al redelijk voor zichzelf zorgen. Al had ze dat nooit verwacht, aangezien de tijd zo snel ging. "Dankjewel Sassyrose," sprak Brightspots naar haar. Ze knikte haar vriendelijk toe. Toen ze antwoordde dat ze een heleboel kittens had gekregen, haalde ze haar staart van de kittens af. Een klein piepje klonk, waarschijnlijk was één van de kittens het liggen zat. Maar helaas konden ze nog niet veel anders. "Dit zijn Glazekit, Phantomkit, Swankit, Lionkit en Whifflekit," mauwde de oudere poes. De sneeuwwitte poes keek vertederd naar de kleine wezentjes. Ze waren nog zoveel kleiner dan haar kittens waren geweest. Maar goed, ook deze schatjes zouden uitgroeien tot sterke, gezonde warriors. "Wat een schatjes met passende namen," sprak ze haar vriendelijk toe. "Hoe gaat het verder met je?" mauwde ze daarna vragend. Ze wilde haar vriendin niet zien lijden natuurlijk.

Brightspots was trots op haar nieuwe nestje, haar nieuwe grote nestje. Dit waren er meer dan haar vorige. En natuurlijk was ze ook trots op haar vorige nestje. Mistpaw was medicine cat apprentice. Firepaw was al heel sterk en goed aan het worden. Dit gold ook voor de andere kittens die nu apprentices waren van haar. "Wat een schatjes met passende namen," zei Sassyrose. Brightspots glimlachte warm. "Dankjewel," miauwde ze. Ze likte het kopje van Glazekit. "Ik ben benieuwd hoe lang deze nog een schatje is," miauwde ze, met een glimlach. "Hoe gaat het verder met je?" Vroeg Sassyrose. Brightspots keek naar de poes. "Het kan nog wel beter... ik ben nog steeds ziek," zuchtte ze, helaas meteen volgend door een kuchje.