Everything is mine

Een nieuwe levensfase was aangebroken voor Quiet. Gisteren was hij benoemd tot Apprentice, en had hij tevens zijn eerste mentor gekregen: Ravenbreeze. Natuurlijk had hij zijn mentor niet nodig om er op uit te gaan. Zodra het eerste beetje zonlicht door de ingang van de Nursery had geschenen, was hij naar buiten gegaan met het doel om het territorium te gaan verkennen. De kater had nou eenmaal een verschrikkelijke plek gekregen om te slapen, dus was het zijn bedoeling om er zo min mogelijk tijd te besteden. Daarbij had hij te lang gewacht om naar buiten te kunnen gaan. Vandaar dat hij nu op Outlook Rock stond en zijn ogen uitkeek naar het gebied dat van hem was. Soort van. Het meertje, de grasvelden en het kamp waren vanaf hier goed zichtbaar. En ooit op een dag zou het van hem zijn!

Raptorpaw eerst, daarna open!

Bijna verscheen er een soort van maniakale lach op het gezicht van de rood-witte kater. Ergens begon zijn honger naar macht toch iets te groeien, en nu hij Apprentice was, leek alles steeds dichterbij te komen. Hij moest hard gaan werken, veel trainen en alles geven om een goede Warrior te kunnen worden. Pas dan was hij in staat om een goede Clanleider te worden, want dat was toch wel zijn endgame. Zijn moeder had hem al verdacht van wat dubieuze potentiële daden, dus wat dat betrof, moest hij iets voorzichtiger gaan zijn. Hoe dan ook, hij zou de Clan wel laten zien hoe goed hij was. "Hé, Quietpaw!" hoorde hij toen ineens, en hij keek abrupt achterom. Raptorpaw, natuurlijk. De grijze kater sprong bij hem op de steen en miauwde over hoe prachtig het uitzicht was. Quiet keek hem even verbaasd aan. "Alles goed met je, Raptorpaw?" vroeg hij, ietwat achterdochtig. Sinds wanneer was Raptor een soort van aardig?

De grijze kater leek niet door te hebben dat zijn gedrag vandaag een tikkeltje off was, en dat was eigenlijk alleen nog maar raarder in Quiet's ogen. Hij leek veel vrolijker dan normaal, iets té vrolijk. En hij was de laatste tijd zo gefixeerd op Mousepaw. En hij was oprecht vriendelijk tegen haar, wat Quiet niet van Raptor gewend was. Misschien... Nee, dat kon maar één ding betekenen! Raptorpaw had een oogje op zijn zus! "Het kan niet beter, joh! Ik geniet van de vrijheid. En jij?" ging de kater doodnormaal verder. Quiet wuifde zijn speculaties voor nu maar even weg, en besloot zijn normale zelf te zijn. "Ik ook! Wie is je mentor geworden?" vroeg hij toen nieuwsgierig. Hij had niet echt op de anderen gelet tijdens de ceremonie, en was behoorlijk benieuwd naar welke Apprentice met welke Warrior opgescheept zat. Hijzelf had het wel getroffen, Ravenbreeze was een goed Warrior en de twee mochten elkaar zelfs wel.

Hmm, oké, verkeerde vraag. Quiet dacht een onschuldige vraag te stellen, maar die vraag leek Raptor's uitzonderlijk goede humeur ook meteen weg te vagen. "Serieus? Moet iedereen die mousedung vraag stellen?" miauwde de kater, en Quiet's gezicht vertrok een beetje. Hij gokte dat Raptor niet echt geluk gehad had qua mentors. En eigenlijk kon Quiet zich dat niet voorstellen, hij mocht alle Warriors in Windclan wel graag. Op één van hen na: Northernlight. "Wie is de grootste foxdung warrior van de clan? Een hint, het is een zij," ging de grijze tabby verder, en meer hoefde hij ook niet te zeggen. Shit, Northernlight was iemand die zelfs Quiet niet mocht, en de kater was behoorlijk makkelijk in de omgang. Northernlight was gewoon een uitzonderlijk kreng. Quiet vergat het maar en sprong naar beneden, van Outlook Rock af en terug op de grond. De kater kreeg een ietwat ondeugende blik in zijn ogen. "Wil je de dassenhollen checken? Kijken of er nog iets cools te vinden is?" stelde de kater voor. Het was er nu vast niet meer gevaarlijk, de dassen waren al gedood, al was het gebied naar zijn weten niet eens meer van Windclan, maar het was vast wel interessant daar.

Quiet kreeg een ondeugende blik in zijn ogen, hij had wel behoorlijk veel zin om de dassenburcht te gaan onderzoeken, wie wist wat voor coole dingen daar lagen! Hij wist nog goed hoe een das de Nursery in was gekomen, en zou het niet geweldig zijn als hij een schedel of bot van een das als trofee het kamp binnenbracht? Al hadden Shadowclan en Riverclan natuurlijk wel al het werk gedaan... Hij greens in ieder geval breed toen Raptorpaw instemde met zijn idee, natuurlijk, de grijze tabby was ook altijd in voor avontuur. Daar was hij wel blij mee. Swanpaw of zo was nooit met hem mee gegaan, die probeerde altijd braaf te zijn en het was zo vreselijk vermoeiend. Hij bedoelde het goed, though. "Misschien vinden we een dassenschedel," zei Raptor toen, en Quiet's ogen begonnen te glimmen. Dat zou pas cool zijn! "Laten we gaan!" zei de rood-met-witte kat toen en zette alvast een vlotte pas in richting de dassenburcht. Wie wist wat er allemaal te vinden was!