I'm not afraid! [Brat]

Schemerig zonlicht bereikte het katje zijn vlamende pels. Het wit van zijn pootjes reflecteerde het zonlicht tegen de wand van de nursery. Het zachte mos onder zijn buikje lag zo lekker, en eigenlijk had hij totaal niet het gevoel dat hij dat wou opgeven. Maar vandaag was hij vijf maanden, en ging hij iets groots doen! Daar was hij zeker van. Vijf maanden betekende bijna zes betekende bijna apprentice en al zeer groot. Hij was er zeker van dat vandaag een van de mooiste dagen in zijn leven ging zijn! Hij ging op avontuur, lekker naar buiten. Foxkit stond traag op en rekte zijn kleine pootjes een voor een uit. "Nomnomnom." piepte hij en begon naar buiten te wandelen. Eenmaal uit de nursery voelde hij plotse andrenaline door zijn aders gaan en begon te springen en te rennen. Hij liep naar de kampuitgang en loerde naar buiten. Daar was de wereld, het kittentje verbaasde zich over de grootsheid ervan, de schoonheid ervan. "I'm a waaaarior. I'm Not afraid." Zong hij luidkeels waarna hij dwars door het territorium sprintte. Maar echter schrok hij nogal van een plotse gedaante. Hij zette zijn rug recht, blies, en schoot vervogens uit in lachen.

Brat liep over het windclan gebied heen, Haar kittens waren aan het slapen dus het was de perfecte tijd om weer eens wat clan cats te gaan pesten, En dit keer had ze haar ogen gezet op Windclan de clan waar Brat het miste over wist en veel windclanner kende ze ook niet ' Ach we hebben toch ook geen haast?' klonk een stem grinnkend brat schudde haar kop en grijzende, 'Nee maar ik denk dat wij de eerst stap maar moeten nemen niet?' sprak ze tot zich zelf, Diep in gedachten liep de rode poes met relaxde stappen over het groene gebied heen ze had niet in de gaten dat een kleine katertje haar kant op rende nee de kattin liep gewoon ongestoord veder tot uit de kater recht voor haar neus stopte, Met een verbaasde blik stopte de bloodclanner met lopen en keek de kitten verbaasd aan, Waar komt die in eens van daan? was het eerst wat in de poes op kwam, Brat begon alleen maar meer te fronzen toen het katertje in de lach shoot ' Wat is er mis met hem?' klonk een stem vragend brat schudde even met haar hoofd, Ze bestuurde het katertje even goed brats ogen keken in de zijne ' Hey' kwam er uitendelijk met moeite uit ' Wat... Wat heeft dit te betekenen?!' met moeite kwam ze uit haar worden, ' het is maar een domme windclan kitten waarom doe je zo moeilijk?'

Foxkit moest nog harder lachen toen de poes raar deed en in zijn blauwe ogen staarde. "Ik ben een warrior!" even hield hij zijn mond waarna hij greens van plezier. "En jij stinkt!" piepte hij helemaal zeker van zichzelf. Hij wist niet goed wat het zinnetje 'zwijgen is goud' betekende. De kitten zei gewoon wat hij wou zeggen, deed wat hij wou doen en lachte het liefst nog zoveel mogenlijk.

Brat ging niet op de worden van de kitten in, Ze bleef hem een beetje aanstaren ergens deed de kitten haar denken aan haar zelf toen Brat zelf nog een kitten was alleen zij was dan niet ho hyper als deze kitten maar veder leken ze best veel op elkaar, Brat deed een stap naar voren en schraapte haar keel ' Je hebt wel een grote mond zeg' sprak ze op een iets wat strenge toon al lukte dat haar ook niet echt 'Wie zijn je ouders?' voegde ze er snel aan toe alleen nu op een wat vriendelijkere toon verrassend genoeg lukte haar dat wel.

Foxkit stuiterde op en neer "Lakeside is mijn papa!" riep hij blij uit. De poes stonk nog altijd uren in de wind, maar de wind was gaan liggen dus dat beterde al een heel pak. Vervolges keek hij wat verdrietig naar zijn poten. "Ik weet niet wie mijn mams is, in mijn dromen sterft ze altijd. Ze lijkt wel op jouw maar dan zonder dat wit!" sprak hij met een gebroken stem die vorlijk eindigde. Hij bleef nooit lang slechtgezind of verdrietig, you have to smile in this life! Het ros met witte katertje herrinerde zich plots dat hij deze poes niet kende, en zij hem ook niet. "Ik ben Foxkit!" hij sprong recht en liep naar de voorpoot van de -stinkende- poes en schurkte zich er bij wijze van begroeting tegen.

De poes keek met grote ogen hoe het katertje op en neer stuiterde, Lakeside? ja dat klonk haar bekend in de oren nou niet dus voordat de poes haar bek open wilden doen sprak het katertje weer alleen nu met een gebroken stem en met een verdrietige blik, Brat bleef versteend staan en keek de kitten zwijgend aan, Die blik het was net of ze zich zelf voor zich zag brat deed weer een stap naar het katertje toe en keek hem iest wat verdrietig aan maar bleef zwijgen het leek net alsof ze haar stem niet kon vinden iets wat haar nog nooit eerder was gebeurt, Het duurde liet lang voordat de katertje zijn blij stem weer liet horen Foxkit zijn naam was Foxkit ergens vond Brat dat wel bij hem passen, Hij liep naar haar voorpoot toe en schrukte zich Brat wist dat dit een bedroeting moest voorstellen al was zij meer een kat die iemand begroete met woorde vooral iemand die ze niet kon, Brat keek het katertje even zwijgend aan tot ze uitendelijk begon te praten 'Aangenaam ik ben...' ze stopte even 'Brat' kwam er met moeite uit brat keek de kater doordringend aan 'Whould lakeside mind if i took you?' haar woorden kon zacht en onzeker maar deze kittin had iets iets wat ze zelfs bij haar eigen kinderen niet voelde.

Brat denk dat Foxkit een mini brat is x3

"Lakeside kijkt niet naar me om... he wouldn't even know." Piepte hij met een kleine verdrietige ondertoon, denkend dat Brat hem gewoon op een wandelingetje zou nemen. Lakeside had nooit naar hem gekeken. Vlak nadat hij Foxkit in de nursery af had gezet als kleine kitten was hij terug gaan trainen en jagen. Hele dagen was hij weg, en een moeder had hij niet. Ja hij had een pleegmoeder, Brindleleaf.. Maar hij durfde niets tegen haar te zeggen omdat ze zelf kittens had. Al was Quietkit wel een goede vriend!... De rest kende hij niet goed. Foxkit keek rond zich heen, Brat stond voor zijn neus en het kamp verdween plots langzaamerhand achter hem. "Brat wat gebeurd er?" dit was allemaal nog nieuw voor hem. Nog nooit was hij uit het beschermende kamp gekomen. Een dikke mist belette hem het zich. Foxkit sprong happend in de lucht naar voren "Weg! Weg!" gromde hij -lachend-.

Brat deed moeite,Moeite omzich zelf in te houden de woorden van de kater raakten haar en deed haar echt denken aan haar zelf haar moeder keek ook nooit naar haar om dus ze wist waar het katertje over had, Het gevoel om vergeten te zijn alleen als of je zomaar dood zou kunnen gaan en dat hey niemand wat kan schelen, Brat legde haar poot op de hoofd van de kitten met een verdrietige blik keek ze in zijn ogen, 'Ik wil hier weg' klonk een stem opeens alleen deze klonk anders dan normaal het klonk als kitten, De poes zag hoe alles om haar heen mistig word alles werd grijs alles verdween onder een grote laag Grijs, Brat raakte licht toen ze de worden van de kater hoorde 'Dit is je kans!' klonk een stem vervolgens en zonder natedenken pakte ze de kitten bij de nek vel keek zoekend omzich heen, Waar moest ze heen ? Welke kant was het bloodclan kamp en waar niet? De poes keek paniekerig omzich heen ze moest hier ze moest terug naar het bloodclan kamp daar was de kitten veilig.

Brat leek raar te doen? Wat dat nou medelijden dat hij zag? Nog nooit had iemand medelijden met hem gehad! Wat ook logisch was, de meeste warriors ontweken hem omdat hij te hyper enzo was en de kittens pestte hem zoals Tigerkit en Raptorkit of speelden met hem zoals Quietkit en Yellowkit en Lizardpaw. Nooit had hij er zelfs maar over gepraat, alluwel.. Jawel, één keer met Lizardpaw en Thornpaw.. maar veel had hij niet gezegd. Deze emotie was nieuw voor hem. "Brat.. ik wil hier weg." piepte hij, lichtjes bang van de mist en Brat om hulp smekend. Dat was het moment dat de rosse poes hem bij zijn nekvel pakte. Ze leek de weg niet te weten. "Het kamp was vlak achter me." piepte hij, dat was het enige dat hij nog wist zijn. Voor de rest was alles een dikke mist en onbekend territorium.

Brat raakte alleen meer en meer in paniek alles om haar heen was grijs, Ze hoorde de kater smeken hij vertelde dat het Windclan kamp achter hun was, Brat draaide zich om 'Dan moeten we deze kant op' mompelde ze niet helemaal zeker,Snel maar voorzichtig maakte de poes haar weg terug naar het bloodclan kamp met nog altijd het katertje in haar bek, Deze kater hoorde niet in Windclan windclan behandelde hem niet goed nee helemaal niet goed hij voelde zich alleen en verstoten Brat wist hoe hij zich voelde zij was daar ook ooit daarom moest hij weg uit windclan hij moest met haar mee met haar naar Bloodclan.

Brat topic uit
Zal ik een nieuw topic maken in het bloodclan kamp? ;3

De poes begon te lopen richting weet-niet-waar en Foxkit staarde om zich heen, af en toe probeerde hij in de mist te bijten wat jammergenoeg niets uithaalde. "Bye daddy, Hello mommy." Ronkte hij tevreden. Doelend op Brat, hij noemde haar mommy... Ze leek op de poes in zijn nachtmerries.

-Topic gesloten
-maak maar aan :3