ShadowClan's Wall of Shame

Onderwerp: ShadowClan's Wall of Shame ma 26 okt 2015 - 8:34

_{Je kon haar pootstappen nog niet eens boven de krakende bladeren horen. Haar halsband viel erg op tussen de kale struiken. Het was beter een bruine of zwarte geweest. Zoals Tornado ofzo had. Haar witte pels hielp ook niet erg mee. Een vogel raasde voorbij haar hoofd voordat ze zich weer op haar plan kon concentreren. Ze zal een Apprentice afpakken, afpakken om het naar de BloodClan te brengen. Als slaafje voor haar. Het was wel lang geleden dat Eternity hier een plan had uitgespookt. Wat echter mislukte. Meer warriors kwamen erbij totdat Eternity echt op moest geven en het hem smeerde. Maar dat deed ze alleen maar puur om meer hondentanden te verdienen. Ze had er niet eens één en de jongere katten hadden er meer dan 5 ofzo. Bij een stinkend moeras dook de peos in jachthouding. De geur van een ShadowClanner kwam steeds naderen en zo te ruiken maar één. Niemand zal haar nog pijn kunnen doen. Ze was de oudste in deze plek en een of twee volwassenen kon ze wel alleen aan.
- Flamekit only}

_{Ondanks zijn zwaarlijfigheid en zijn enorme poten was de zwarte kater zo stil en geruisloos als hij maar kon. Shadowclan training wierpen zijn vruchten na de jaren zeker wel af en hadden hem geleerd hoe hij het element van de verassing naar zijn poot kon zetten. Blauwe ogen tuurde door de struiken. Het was niet de eerste keer dat de Bloodclan zich zo dicht bij hun grenzen had gewaagd, maar deze idioot had zich er ook echt overheen gewerkt. Ravenheart wou eerst teruglopen om hulp te halen, maar hij besefte zich ook wel dat een nachtpatrouille misschien dit pad nog kon kruisen. Voor nu kon hij het prima alleen en zou hij in de struiken blijven om te kijken wat de uitdraai van dit tafereel zou zijn. Zo'n 4 vossenlengtes van hem af zat een witte kat, die als het licht van de maan te onderscheiden was in het donkere territorium. Het was een domme, oude kat. Bloodclan dacht dat hij onoverwinnelijk was en vele katten droegen met de clan dat stigma. Ze waren dom om te denken dat hij het niet zou kunnen winnen van dat witte scharminkel. Plat op zijn buik lag hij in de struiken. De wind draaide en stond nu in zijn voordeel. Vanbinnen juichte de zwarte kat. Zo kon hij wat tijd rekken en zien waar dit heen ging.}