Im not afraid ll Polarpaw&Tigrpaw

De zon hing nog maar net aan de hemel aan de grijze kater was al klaar wakker, Hij liep naar de prooi stappel pakte er twee muizen van af en liep veder naar de Apprentice Den om zijn twee apprentice op te halen, Voorzichtig liep hij de Den binnen het was vroeg dus veel katten lagen nog te slapen en hij moest alleen Polarpaw en Tigerpaw hebben de rest mochten van hem gewoon door slapen, 'Tiger Polar' miauwde hij zachtjes en liet de twee muizen voor de neuzen vallen van de apprentice, 'Hier' en knikte even met zijn kop als een teken dat ze naar buiten moesten komen, En onder weg mochten ze we de muizen op eten vandaag had hij toch geen vechten of iets anders op het menu, Hij wilde eerst kijken wat deze katjes wisten en vandaag kon hij veder werken het was nuteloos om ze dingen te leren wat ze al wisten, Daar had hij toen hij apprentice was ook zoon hekel aan kort maakte de kater even oogcontact met zijn apprentice en liep de Den uit, hij keek achter om of ze hem volgde of ze de hint begrepen hadden, Anders hadden ze nog een lange weg te gaan.

Polar/Tigerpaw

Hij had totaal geen zin gehad de vorige avond, nu hij weer een mentor had zat hij ergens aan vast en datgene was dus het verplicht volgen van trainingen. Dan ook nog eens met een andere apprentice die het zusje van Mousepaw, Quietpaw en Puddlepaw bleek te zijn en urg. Timberwolf als mentor, de kater die niet eens naar hem toe was gekomen tijdens de ceremonie. Hij zou er nog bijna emotioneel van worden. Een muis werd naast zijn nest neergegooid en de kater opende één oog om de gestalte van Timberwolf te zien. Tijd voor training, yaay. Urg. Tigerpaw hees zichzelf overeind en gaf een ferme lik over zijn schouder heen, pakte de muis op en stapte achter zijn mentor aan. Voor een apprentice van zeven manen was hij eigenlijk veel te groot en gespierd, maar dat was hij altijd al geweest.

Oh en kijk daar was de eerste Apprentince al, Tigerpaw kort bestudeerde hij de kater hij was groot en gespierd voor zijn leeftijd van 7 manen? Ergens deed deze Tiger Timber denken aan zich zelf toen hij jonger was ergens dan, Want op de geizht van de tabby kater lag zoon vorlijke blik oh die had vast zin in zijn training Timber snoof wat hooghartig toen de tabby achter hem aan sjokte, Hij stopte met lopen en keek met een strake blik naar de Apprentice Den, Hij wachte op Palorpaw ze konden niet zonder de ander beginnen, Zijn blik gleed even naar de apprentice naast hem maar hij bleef zwijgen hij had nog niks tegen hem te zeggen nog niet, Vandaag nog apprentice.

Timber is met de verkeerde been uit bed gestapt uvu

"Tiger, Polar." Hmpf? Polarkit, nee. Paw, Polarpaw knipperde met haar ogen. Gisteren was ze een apprentice geworden. Ze had een mentor aangewezen gekregen, en aan zijn stem te horen was het geen toffe. Ugh. Ze stond op en ging naar buiten, waar Timberwolf op haar wachtte, althans, zijn manier van wachten, vemoedde de poes. Haar groene ogen boordden zich arrogant in die van Tigerpaw. Ze snoof en draaide zich weg. Moest ze echt een mentor delen? En dan met deze kater? Ze nam een muis en liep achter de twee katers aan. "Wat is het plan?" vroeg ze kortaf en liet een minachtend gesnuif horen.

Eindelijk daar kwam de andere apprentice aan hij keek haar wat afkeurend aan maar knikte neutral als een soort begroeting, "Wat is het plan?" vroeg ze kortaf en liet een minachtend gesnuif horen, Timber keek haat streng aan deze apprentice's ging beter wat respect tonen anders hadden ze echt een slechte aan hem, timber was niet bang om te gaan trainen met de harde hand zo deed zijn vader het ook en hij was een sterke warrior, Maar aan de andere kant hij wilde niet zo als zijn vader zijn dus probeerde hij het iets softer te doen, Probeerde he ' Volg me' hij maakte kort oog contact met de twee jonge katten en verdween in de bosjes en liep met grote stappen naar het Windclan gebied hij keek even achter om of de twee katten hem volgde en met dat versloomde hij zijn pas zodat de jonge katten hem bij konden houden ofzo, Eindelijk stopte hij met lopen en ging zitten rustig wachte hij tot de twee katten in beeld kwamen.

Polarpaw kwam er ook bij en hij kreeg een niet bepaald vriendelijke blik van haar. Maar eigenlijk boeide hem dat vrij weinig, ze kon hem wat. Op een rustig tempo gingen ze door het territorium, Timberwolf dacht zeker dat hij nog zo'n zes manen oude kit was die geen uithoudingsvermogen had. Fout. Hij liet de muis kort naast zijn mentor vallen toen deze stil ging staan. "Het tempo mag wel wat omhoog hoor, anders gaan we nog denken dat we met een elder mee lopen te sukkelen." Zijn stem was scherp zoals altijd, terwijl hij kort zijn blik op Polarpaw richtte.

Gehoorzaam maar op een arrogante manier slofte ze achter haar mentor aan. De muis in haar bek begon irritant te zitten en ze vroeg zich af wanneer ze even stil zouden staan zodat ze een hap kon nemen. Gelukkig stopte de kater al snel en ging op de grond zitten. Polarpaw liet de muis uit haar mond vallen. Stof dwarrelde kort omhoog toen het diertje de grond raakte. "Het tempo mag wel wat omhoog hoor, anders gaan we nog denken dat we met een elder mee lopen te sukkelen," mauwde Tigerpaw plots op een scherpe toon en wierp haar een korte blik toewierp. Ze draaide haar hoofd van hem weg, alhoewel ze het wel een goede opmerking vond. Maar nu het toch even pauze was kon ze net zo goed een hap nemen van het karkas dat aan haar poten lag. De tabby poes porde in het vel en nam toen een voorzichtige hap. Ze wou liever zelf gaan jagen in plaats van zo'n stomme, magere muis aangeboden te krijgen.

Het tempo mag wel wat omhoog hoor, anders gaan we nog denken dat we met een elder mee lopen te sukkelen." Timber snoof op Tiger's wat scherpe opmerking, De grote kater versmalde zijn ogen tot spleetjes en keek de tabby strak aan 'Goed dan zal ik onthouden' miauwde hij simpel, Arogantie sprong van de twee katten af iets waar Timber van walgde ergens had hij de drang om hun gewoon vervelede klusje ging laten doen totdat ze eindelijk wat respect gingen tonen, Aan de andere kant vond hij Tiger wel een pittge jongen dat was goed, ' Vertel mee eerst maar wat jullie allemaal al weten, Dan kan ik een indruk krijgen we werken van daar veder' sprak hij streng en keek de jonge katten strak aan, kom op kitties wat hebben jullie in huis.

Hij zag hoe Polarpaw arrogant haar kopje weg draaide en van haar muis begon te eten, oké dan. De grote kater snoof een keertje en porde met zijn poot in de muis, gadverdamme hij kon beter zijn eigen prooi vangen. Timberwolf vroeg wat ze allemaal al wisten. "Waarschijnlijk meer dan jou, de eerste twee manen ben ik helemaal zelf aan de slag gegaan." Met zijn koude, gele ogen keek hij kort naar zijn mentor. Urg. "Jagen, vechten, kennis van het territorium." Hij wilde helemaal geen help van een kater zoals deze.

"Waarschijnlijk meer dan jou, de eerste twee manen ben ik helemaal zelf aan de slag gegaan." Met zijn koude, gele ogen keek hij kort naar zijn mentor. Urg. "Jagen, vechten, kennis van het territorium." Timber keep zijn ogen tot spleetjes en keek de jonge kater strak aan, Hij wist wel wat hij deed hij teste hem kijken hoe ver hij kon gaan Maar deze kater was niet van gister en wist wel hoe hij met arrogante jongeren om moest gaan 'Nou weet je wat je doet?' de grote kater kwam gevaarlijk dicht bij de bruine tabby ' Je rot gewoon lekker op met die grote mond van je en zoekt het maar uit' blafte hij gevaarlijk 'Want ik ga ook niks leren als je die arrogante houding aan blijf houden kit' hij legde expres veel nadruk op het woord kit want dat was hoe hij zich nu gedraagte als een kit.

Zijn oren schoten omhoog toen zijn mentor een paar stappen naar hem toe deed, en vervolgens 'gevaarlijk' blafte dat hij dan maar lekker op moest rotten met zijn grote mond en het zelf maar uit moest zoeken. "De vraag is enkel wie hier de kit is," mauwde hij met een arrogante grijns rond zijn lippen. "Aangezien jij hier degene bent waarbij de kop eraf ploft van woedde. Maar no worries, ik hoopte al dat je dit zou voorstellen. Toedels." De kater draaide zich triomfantelijk om en trippelde doodleuk weg. Doei doei mentor. Hij ging wel lekker zelf trainen.

{ Tiger topic uit. }

Oké, het plan was dus dat haar mentor en mede-apprentice even een ruzie zouden gaan uitvechten. Goed. Ze zagen er allebei uit alsof ze nog niet van plan waren op te geven, dus besloot Polar te gaan zitten en toe te kijken terwijl ze rustige happen van de muis nam. Ze lachte binnen zichzelf bij enkele verwijten die de katers naar elkanders hoofd toewierpen. Soms waren die toch zó kinderachtig. "Je rot gewoon lekker op met die grote mond van je en zoekt het maar uit," blafte Timberwolf plots. Oh no, dacht Polar grinnikend. Zeg dat tegen iedereen, maar níet tegen Tigerpaw. En ja hoor, hij draaide zich om en liep weg. Eerst lachte ze er nog om, tot ze zich realiseerde dat ze nu alleen was met haar mentor. Ze zou deze stomme training in haar eentje moeten volhouden, want ze ging zeker niet als een stomme schoothond achter de vreselijke Tiger aanlopen. Ugh! Na lang en dramatische te zuchten keerde de poes zich om. Ze was zo ontzettend boos dat Tiger haar alleen had gelaten dat ze het op iemand moest afreageren, in dit geval Timberwolf. "Als je deze training nog wil verderzetten volg je mij maar," snauwde ze met ogen tot spleetjes en haar oren naar achteren. "Dan kan jij de weg wijzen terwijl ik mezelf rondleid." Met een opgeheven kin beende ze lukraak in een richting, 'toevallig' de tegenovergestelde dan de richting was de tabby kater in was verdwenen.

Timber keek met straken ogen naar de tabby hij zei niks het maakte ook niet meer uit hij kon alles zeggen maar hij betwijfelde of het door zijn dikke kop door drong waarschijnlijk niet, Timber snoof geirriteerd toen de kater zijn dikke kont omdraaide en weg liep gelukkig zijn kop was even uit zijn leven verdwenen al zou hij dit wel tegen Everstar melden echt geen respect,de grote kater righte zich tot de andere apprentice al spatte de respectloos ook van haar af, Starclandomme waarom moest hij deze twee apprentice trainen? marteling,"Als je deze training nog wil verderzetten volg je mij maar," snauwde ze met ogen tot spleetjes en haar oren naar achteren. "Dan kan jij de weg wijzen terwijl ik mezelf rondleid." Met een opgeheven kin beende ze lukraak in de richting wat toevallig de richting tegevovergestelde richting was van waar de kater na toe liep, Timber bleef stok stijf staan ja wat dacht ze nou? dat hij haar ging volgen Hpfm hij was de mentor hier hij liet zoch niet lieden door...haar is ze nou helemaal gek geworden? de kater snoof kwaade toon 'Waar denk jij heen te gaan kattin?' miauwde hij streng 'Ik ben jouw mentor ik ga jouw niet volgen' niet als zo deed no way in starclan eerst wat respect dan misshien, Sommig apprentice ugh.

late reactie sorry ;c

Een eindje achter zich hoorde Polar nog dat haar mentor iets zei, maar ze luisterde niet en betwijfelde of het zelfs wel nog verstaanbaar zou zijn van deze afstand. Wel ja, als hij haar niet ging volgen, dan was dat zijn probleem. Ze zuchtte en schudde haar hoofd. Vervolgens dook de poes door een struik -hoewel dat overbodig was, want ze kon er gemakkelijk langs wandelen- en keek van links naar rechts en terug. Naar waar zou ze nu gaan? Ze ademde diep in en besloot naar rechts te gaan, aan haar linkerkant doemde een heleboel hoog gras op en ze had geen zin in een pels vol teken. Dus zette ze haar poten naar rechts en beende verder. Af en toe bewonderde ze het territorium. Dit was allemaal van Windclan! Het was prachtig, vast en zeker veel mooier dan het drassige gebied van Riverclan, of het beboste gebied van Thunderclan.

-Sorry voor míjn late reactie :3

Onderwerp: Re: Im not afraid ll Polarpaw&Tigrpaw