The end is in sight for you || Goldenpaw

Haar nagels kraste over de rotsen en lieten een spoor achter van witte strepen, ze was even klaar bij de Twolegplace er was niet bepaald iets leuk te doen. Dus had ze besloten om weer eens rond te zwerven, ze had de weg genomen die leidde naar de Windclan maar een andere kant opgegaan vlak bij hun grens. Een oude paddjes en donderpad leidde haar naar weiland, waardoor ze door een hek heen moest. Toen ze zich uiteindelijk de overkant had bereikt, toen er een gigantische grote berg. Wat haar echter meteen haar aandacht trok, hier stond ze dan proberen om op de rotsen naar boven te klimmen. Haar nagels knarste nog steeds over de gladde steen maar ze vond uiteindelijk een klein kuiltje waar ze houvast kon vinden. Na een lange tijd te worstelen met de natuur kon ze een mooi plekje vinden, het was een grote vlakke plek die leidde naar een kleine grotje. Ze zocht een mooi plekje uit, waar ze de hele landschap kon zien. Het was niet hoog maar je als je niet oplette kon je wel dood vallen, maar welke kat er nou zo dom om zich zelf van een berg te gooien? De wind blies hard door haar vacht heen, en nam een nieuwe geur mee. Een erge verse geur, alsof deze kat er al eerder was dan zij..

-Only Goldenpaw!
-Telefoon bericht

When you know the end is coming
don't run
It's your fate
De jonge kater stapte tussen de eerste rijen stenen door. Het lag vlakbij het WindClanterritorium. Hij was net klaar met zijn training en maakte een leuk wandelingetje, buiten het territorium. Voor de afwisseling. Hij kende het Windclangebied uit zijn hoofd, en dan word het wel heel saai, vond hij. Dus Goldpaw was eropuit gegaan, buiten de veiligheid van hun territorium. Alsof dat een goed idee was. Highstones was de plek waar de medicine cats bij elkaar kwamen om met Starclan te kunnen praten. Het had hem altijd al gefascineerd, maar meer niet. Hij zou toch geen leader of medicine cat worden. Gewoon, een simpele, stoere warrior. Dat was zijn lot. De kater zuchtte. Het zou wel gaaf zijn om sterk te zijn, maar soms wou hij meer zijn dan alleen maar een domme apprentice die alleen maar doet wat iedereen van hem wilt. Die uit zou groeien tot een doodgewone warrior. Die dan elder zou worden, of zou sterven. Niks aparts. Zo liep het leven van heel veel apprentices. Precies zoals hij.

Een geur drong zijn neus binnen. Kat, maar niet bepaald bekend. Hij kende alle clangeuren, maar niet van die daarbuiten. Deze geur was totaal vreemd voor hem, al rook het niet bepaald lekker. Dood en verderf, niet zijn favoriete geur. Hij had weleens verhalen gehoord van de beruchte BloodClankatten, of de elite, zoals sommigen het ook wel noemden. Zij zouden ruiken naar dood en ver... Gold schudde zijn kop. Hij kon niet in de buurt zijn van zo'n moordmachine! Hij had genoeg verhalen gehoord over de elite. Ze waren beruchte moordenaars, bijna allemaal zonder brein. Hij had ook een keer de gevolgen van een aanvaring met BloodClanner gezien. Een keer was er iemand ontvoerd uit de WindClan, en Flowerpaw had een gescheurd oor en een kras door haar oog. Dat kwam allebei door BloodClanners. En zo kon hij nog wel wat verzinnen om aan te duiden dat BloodClanners gevaarlijk waren. Maar toch... Zijn nieuwsgierigheid won het van zijn angst en hij volgde de geur. "Hallo? Wie bent u?" vroeg hij toen hij de kat zag. Of, beter gezegd, kattin. Het was een zwarte poes met gele ogen. En nou wilde hij wel eens weten waar die BloodClanners toe in staat waren.
This is not the way I wanted to die
How could this happen?
Why do you want to do this?
StarClan, save me....
Ik zag net dat Het Goldpaw is, niet Goldenpaw XD

"Hallo? Wie bent u?" haar nekharen rezen overeind bij het horen van een stem, een grom klonk diep in haar keel. En haar tanden waren zichbaar, maar toen ze het kleintje zag lopen werd haar grom een klein lachje. "Wie ik ben? Dat gaat jou niks aan, maar wie jij bent gaat me wel wat aan" lachde ze, en boog haar kop naar benenden zodat ze de mormel beter kon zien, haar nagels klemde ze vast aan de rots waar ze op zat, en bewoog haar schouders om haar spieren soepel te maken voor een sprong naar benenden. "Weetje, volgens mij is bet verstandiger om weg te gaan" mauwde ze zacht, maar een scherpe ondertoon lag in haar klanken. Ze had vandaag gewn zin in andere katten, en als deze eigenwijs bleef was die noiit meer jarig.

-Telefoon

The endless darkness is surrounding me
Een steek ging door zijn maag toen de zwarte poes antwoordde. Ze gromde, maar da veranderde nu in een vreemd gelach. Wat is er mis met die BloodClanners?, dacht Goldpaw terwijl hij van een schrik een stap achteruit zetten. "Wie ik ben? Dat gaat jou niks aan, maar wie jij bent gaat me wel wat aan," lachte ze. "Uhm... Ja... Ik... Ik ben... Goldpaw," stamelde de jonge kater. Zijn hart bonkte in zijn keel. De kattin liet haar kop zakken en hij zag haar nagels over de steen krassen. "Weet je, volgens mij is bet verstandiger om weg te gaan," miauwde ze zacht, maar scherp. Daarbij schudde Gold zijn goudkleurige kop. "Uhm, mevrouw... Ik wil graag wat meer weten over uw... Soort... Bij welke clan zit u?" vroeg hij, zowel zijn stem als zijn lichaam trilde terwijl hij een tweede stap achteruit zette.
StarClan, I'm coming...

Onderwerp: Re: The end is in sight for you || Goldenpaw