We stand there holding each other and when I finally let go, I can breathe, I can live knowing that my baby girl is happy

De grote gitzwarte kater zat in zijn barn voor hem uit te staren. De blik in zijn groengele ogen stond afwezig en kil. Er lag een vertrokken grimas om zijn lippen en zijn oren waren plat in zijn nek gedraaid. Er bestonden altijd zorgen in de wereld, niemand kon helemaal vrij zijn van zorgen die je bezig hielden. Voor hem waren dat zijn kittens en ook Howl werd steeds meer een onderdeel van zijn kopzorgen. Katten die hij niet los kon laten en zijn hart binnen geslopen waren. Hij moest met Yu praten en dat wist hij zelf ook wel. Zijn dochter was geen kitten meer, ze werd volwassen en al durfde hij dat zelf niet onder ogen te komen hij moest er toch een keer aan toegeven. Kleine meisjes werden groot en ze kon allang op eigen poten staan. Ze was een gedreven en sterke kattin en stiekem was hij trots op haar. Met tegenzin stond hij op, hij had zijn dochter nog iets te vertellen. Hij stapte zijn barn uit en keek naar de lucht. Het was een grijze en grauwe dag, een typische leaf-fall dag. Hij liep naar de young one’s tower en sjouwde de trappen op naar het nest van zijn dochter. “Yu?” Zijn stem klonk kalm terwijl hij haar kamer binnenstapte.

[&Yu]

Yu trippelde de trappen op van de tower na een jacht. In haar kamer aangekomen plofte ze neer, en liet haar blik rond glijden. Het zou niet lang meer duren voor ze hier niet meer zou slapen. Een vertrouwde geur dreef haar neus binnen, en ze ging rechtop zitten. Ze wachtte rustig tot haar vader de kamer had bereikt. “Yu?” Ze glimlachte breed. Er kwam nu toch niemand, en haar kamer was behoorlijk bovenin. Ze hoefde niet uit te kijken. Daarom drukte ze even haar kop tegen zijn nek. Het voelde raar, en het leek nog maar kort geleden dat ze haar kop in haar nek moest gooien om hem aan te kijken. In haar fijnste herinneringen als kitten was Claw er altijd in geweest. "Is er iets?" Vroeg ze nieuwsgierig, terwijl ze ontspannen ging zitten.

Hij snorde zachtjes toen Yu haar kop tegen zijn nek aanduwde. Hij legde even zijn kop op die van haar terwijl ze dat deed. Toen ze achteruit stapte en vroeg of er iets was werd zijn blik wat ernstig. Hij knikte langzaam terwijl hij ook ging zitten. “Er zijn een aantal dingen die ik met je wil bespreken of je wil vertellen.” Een klein glimlachje gleed kort over zijn lippen, maar die veranderde bijna direct alweer in een grimas. Hij keek even naar zijn poten, maar toen richtte de blik in zijn groengele ogen zich op zijn dochter. “Ehm…” Hij tikte wat ongemakkelijk met zijn staart op de grond, maar hij wilde dat zijn dochter de eerste zou zijn die het te horen kreeg. “Howl en ik, nou ja wij zijn denk ik partners geworden.” Hij trok even met zijn oren, wat weer een heerlijke manier om dat te zeggen. Als het op gevoelens aankwam en die onder woorden te brengen, dan was hij echt een drama. “En ik moet onder ogen komen dat jij geen kitten meer bent. Je bent er klaar voor Yu.” Zij ogen flikkerde op en hij boog naar voren om even zijn neus tegen die van haar aan te duwen, voordat hij weer recht ging zitten en haar onderzoekend aankeek.

Zijn blik werd ernstig. “Er zijn een aantal dingen die ik met je wil bespreken of je wil vertellen.” Hij glimlachte, maar werd daarna wat ongemakkelijk. Het was duidelijk te zien. “Ehm…” Claw's blik was overal en nergend. Yu keek hem vragend aan. “Howl en ik, nou ja wij zijn denk ik partners geworden.” Een warm gevoel vervulde haar. Wat geweldig! Haar ogen glinsterde, en er ontsnapte een zin uit haar bek die eigenlijk in haar hoofd hoorde te zijn. "Het is haar gelukt..." Het was zacht, maar het moment dat ze realiseerde wat z had gezegd probeerde ze het snel te herstellen. "Gefeliciteerd!" Ze drukte zich opnieuw tegen hem aan. "Ik ben zo blij voor je, en blij voor Howl. Ik mag d'r." Ze nam weer afstand, en keek haar vader sprankelend aan. “En ik moet onder ogen komen dat jij geen kitten meer bent. Je bent er klaar voor Yu.” Het voelde even alsof ze enorm was. Eindelijk. Ze knikte vastberaden, snel zou ze het doen. "Heb je nog tips?"

“Hè?” Vroeg hij verward toen Yu zei dat het haar gelukt was. Wie was wat gelukt? Toen ze verder sprak liet hij het echter van zich af glijden, ach het zal wel goed zijn. Een klein onbeholpen grijnsje vormde zich om zijn lippen toen zijn dochter hem feliciteerde. “Gelukkig mag je haar Yu, dat vind ik heel belangrijk.” Hij spinde even toen ze zich tegen hem aanduwde en vervolgens weer afstand nam. Toen stopte hij ook meteen weer en ging verder met zijn verhaal. Toen hij zei dat ze er klaar voor was en ze knikte wist hij het zeker. Het was goed zo en Yu zou zich prima redden. Het was zijn vaderinstinct die zich zorgen maakte. Zijn kleine meisje werd groot en dat was niet altijd even makkelijk. “Wees jezelf Yu.” Dat was het allerbelangrijkst. “Snauw van je af, maar daar heb jij geen moeite mee.” Hij gaf haar een plagerige knipoog. Meer tips had hij ook niet, ze moest het nou zelf doen. Ze moest op haar eigen poten staan.

“Gelukkig mag je haar Yu, dat vind ik heel belangrijk.” Geamuseerd keek ze hem aan. Hier staat 'ie hoor, de grote, gevreesde leider van bloodclan, een potje sentimenteel te doen. Ze ging niet dood, ze zou enkel member worden. “Wees jezelf Yu.” Zichzelf, met haar slechte opmerkingen, verwende trekjes, zwerflust, en ongekende honger naar kennis. “Snauw van je af, maar daar heb jij geen moeite mee.” De poes grinnikte, en keek hem aan, precies dezelfde ogen. "Zeker niet. Al was het mijn commander." Het laatste woord sprak ze dramatisch. Zou ze hem nu vertellen dat ze, eh, niet alleen katers aantrekkelijk vond? Het was niet iets waar ze makkelijk over sprak. Ze besloot het niet te doen. Ze had tijd zat daarvoor. "Binnenkort zal ik een halsband claimen en member worden. Wil je dan ook de elite vertellen dat ik je dochter ben?" Deja vu.

Hij grinnikte zachtjes door de opmerking van zijn dochter. Zelf niet door Zira, nee dat wist hij maar al te goed. Die twee mochten elkaar niet en ergens begreep hij dat wel. Yu had ook trekjes van hem en dat botste met het karakter van Zira. Dat had hij even goed als zijn dochter. “Dat weet ik.” Hij schudde even zijn kop en gaf haar een zacht stootje tegen haar schouder. Toen werd hij echter weer serieus. “Ja Yu, ooit zal het toch uitkomen en het is beter als we de eer aan onszelf houden. Je bent nu sterk genoeg om jezelf te verdedigen en echt van nep te onderscheiden mochten anderen aardig tegen je doen.” Hij knikte haar even toe. “Mee eens?” Vroeg hij daarna zo rustig mogelijk, al voelde hij zenuwen in zijn lijf.

Ze spinde lichtjes. “Ja Yu, ooit zal het toch uitkomen en het is beter als we de eer aan onszelf houden. Je bent nu sterk genoeg om jezelf te verdedigen en echt van nep te onderscheiden mochten anderen aardig tegen je doen.” Yu knikte stevig, en was blij dat ze dezelfde ideeën hadden over dingen. “Mee eens?” Ze glimlachte. "Helemaal." Haar echte vrienden van nep onderscheiden zou niet moeilijk zijn, het zou echter wel vervelend zijn als katten haar onterecht zouden beschuldigen. Het was raar om te denken waar ze nu stond, op het punt om member te worden. Dankzij Claw, dankzij Sushi, dankzij Hellhound, alle katten die haar sterk hadden gemaakt. Ze zou zich bewijzen.

Een waterig glimlachje ontstond rond zijn lippen toen ze er mee instemde. “Mooizo.” Hij duwde zijn kop nog een keer tegen die van haar en draaide zich toen om. “Tot snel Yu.” Zei hij warmer dan normaal. Hij hield van zijn dochter en al was dat misschien niet altijd even zichtbaar, soms merkte je het wel aan hem. Hij liep de trap af en de tower uit weer terug naar zijn eigen barn, om het gesprek nogmaals in zijn kop te laten afspelen. Ja, hij zou er nou toch echt aan moeten geloven.

[Topic uit]