Broken Feelings and shamefull thoughts || Ashdrizzle

Het nieuws was hem nog altijd niet heel erg goed gevallen. Steeds weer had hij geaarzeld of hij het aan iemand had moeten vertellen, iemand die hij kon vertrouwen, maar elke keer als hij zijn mond had willen opentrekken in het bijzijn van Littlestream of zijn bloedeigen zusje leken de woorden wel uit zijn kop te verdwijnen en bleef hij achter met wat hopeloos gestamel. Zo waren de dagen ook snel weggetikt en wist hij op een gegeven moment dat hij te laat was geweest. Opeens had Butterstar daar gestaan en hem verteld dat hij vader was geworden. Waarom was hij weer o zo dom geweest. Je zou toch denken dat hij na Fawnstep nooit meer zon fout zou begaan?
En dat was nog niet eens het ergste. Hij voelde zich er dit keer nog schuldig over ook. De clanleader had hem een kitten aangeboden. Alsof het een soort straf was voor beide katten. Futuresong raakte straks misschien haar rang kwijt door hem en misschien was het zelfs nog erger dat ze een van haar eerste kittens kwijt moest raken? Hoeveel keren had Ashdrizzle zichzelf wel niet willen vervloeken voor zijn dwaze acties.
Met tegenzin had hij het kamp verlaten, elke vraag negerend die een wachter aan hem had gevraagd en was direct doorgelopen naar het moerasgebied waar de rossige poes op hem zou moeten wachten. Het moest snel gaan, anders werden ze beiden gepakt en zouden de geruchten niet alleen maar over hem en Futuresong gaan, maar ook over hem en Butterstar. En die arme kitten.. losgerukt bij zijn of haar moeder, voor een daad waar de kitten geen baat bij had.
De geur van Riverclan droof zijn neus binnen en de kater spitste zijn oren, meer voor geluiden die juist niet afkomstig waren van de clanleader. Er was niemand in de buurt, maar toch prefereerde hij om stil te zijn. "Butterstar?" Zijn stem galmde mee met de wind en de kater hield zich ongemerkt laag bij de grond. Zijn grijze vacht ging bijna op in de schaduwen, maar zijn heldere blauwe ogen leken wel twee gaten in het donker. Hij hoorde wel pootstappen, poten die steeds weer werden meegezogen door de modder ..

Hij bleef muisstil. Enkel de wind deed af bracht af en toe geluid van buiten af naar zijn oren, maar eigenlijk was zijn hart de grootste bron van het geluid. Steeds weer schoten zijn ogen heen en weer, naar waar iemand uit de struiken kon stappen. Of het nou Riverclanner was of iemand van zijn eigen clan. "Ashdrizzle?" Hij kreeg bijna een hartinzinking toen hij een stem hoorde, maar de puzzelstukjes vielen gelukkig voor hem op tijd in elkaar en hij herkende de stem van Butterstar. Ze was er en waarschijnlijk met een metgezel.
Uiteindelijk verscheen er toch beweging op zijn netvlies en werd de grond belopen door een kat die duidelijk had geleden onder het moeras. Haar vacht was doorweekt en de modder gaf haar normaliter opvallende vacht een goede camouflagekleur. Als dit geen extreem somber moment was geweest, had hij er zeker kort om moeten lachen, ook al stond ze twee rangen boven hem. Maar nee, zijn mondhoeken bleven strak gericht en hij keek de clanleader, die wat dichterbij kwam, ernstig aan. Ze had inderdaad een bundeltje vacht bij zich. "Dit.. Is Beetlekit." Werd het kleine ventje voorgesteld en de kater bekeek het kleintje goed. Oh.. Beetle..kit. "Laat niemand ooit weten dat Beetle Riverclan bloed heeft. Je andere kittens zullen nooit weten van hun Shadowclan bloed. Om Futuresongs status in ere te houden. Ik hoop dat je haar op ze minst dat gunt." Ging ze verder en hierdoor werd zijn blik weer opgeheven en hij probeerde zijn uitdrukking zo koel mogelijk te houden, ook al wierp de clanleader hem een woedende blik toe. Hij knikte bij haar woorden, geen woord zou zijn lippen verlaten waar deze kitten vandaan kwam. "Natuurlijk." Antwoordde hij kortaf en snel.
Nogmaals knikte hij, bij haar volgende woorden. Zo'n lot wilde hij dit kleintje niet aandoen. "Je andere kits heten Butterkit en Breakingkit. Maar als ik ooit merk dat jij ze verteld dat jij hun vader bent.." Zijn neutrale blik werd verstoord door een geraakte blik. Oh nee, ze had er drie gekregen en eentje had ze moeten opofferen. Wat naar. Breaking en Butterkit dus.. vernoemd naar haar? "Zullen ze die vader niet lang hebben." Een zachte grom gleed uit zijn keel en dit keer deed hij geen moeite om de pissigheid uit zijn blik te houden. Maar goed, hij maakte er geen problemen van, hij moest en zou Beetlekit zo snel mogelijk bij Icicleshard brengen, want lang zou dit jonge katje het niet volhouden in deze kou. "Ik begrijp het." Perste hij tussen zijn lippen door.
"Zeg alsjeblieft tegen Futuresong dat het me spijt en dat ik Beetlekit de beste zorg zal geven die hij kan krijgen." Mompelde hij vervolgens en schoof het kleintje naar zich toe. "Ik neem aan dat je de weg terugweet?"

De Riverclanner ging gelukkig niet verder met haar dreigementen, die hem weinig deden op zijn eigen gebied. Had ze ze ergens anders geuit, had hij er misschien wel iets van angst aan over gehouden, maar de bekende schaduwen gaven hem wat meer zelfvertrouwen. Butterstar leek toch terug te vallen in een wat 'vriendelijker' humeur, dus kalmeerde de grijze kater zich weer wat meer. Het bleef natuurlijk een situatie die iedereen had willen vermijden. "Hey Ash.. Ik vertrouw er op dat je hem goed opvoed.." De kater beet op zijn lip, maar aarzelde geen seconde om te knikken. "Zal ik zeker doen, hij zal Shadowclan zo ontzettend trots maken." Zolagn niemand achter zijn afkomst kwam ..
Ze verliet het gebied, voordat iemand hen had gepakt. Dat dacht de kater althans, want hij had zich snel omgedraaid, de kittens tussen zijn poten vandaan gehaald en wilde weer vertrekken, toen er een ander gestalte voor hem opdook. Nee.. "Ash," Toen de bekende stem van Littlestream zijn oren bereikte, zonk zijn hart tot aan zijn poten en legde hij zijn oortjes betrapt in zijn nek. "Zou je me willen uitleggen waarom ik zonet de leider van Riverclan op ons territorium heb gezien en waarom jij nu een kitten bij je hebt?" Zijn hart begon weer aan zijn weg omhoog, al hevig kloppend. Bevend zette hij de kitten neer, stopte hem tussen zijn voorpoten, maar gaf hem eerst nog een paar stevige likjes. Angstig keek hij vervolgens weer op, zijn vacht nog altijd half slordig overeind staand van de schrik en bezorgdheid. "I-ik weet niet wat me bezielde Little." Jammerde hij met een hogere stem dan normaal. "Het ene moment ben ik van alles af en het volgende moment komt Butterstar me vertellen dat ik vader word.." Zijn stem brokkelde langzaam weer af en hij probeerde de tranen in zijn ooghoeken binnen te houden. "..van Futuresongs kittens.." Zijn stem sloeg weer over en schuldbewust richtte hij zijn blauwe blik naar beneden, waar hij Beetlekit zag, een gevolg van zijn o zo domme acties. "Ik wilde dit niet, ik zweer het Little! Alles ging fout en nu.. nu.." Hij wilde zich niet verder voor schut zetten, dus drukte hij zijn kopje maar tegen die van de kitten, hij begon al koud te voelen.

Ze wist dat hetgeen wat hij gedaan was niet kon en dat dit een enorm verraad was, maar alsnog brak er iets in haar toen ze zag hoe moeilijk hij het had. Toen hij ging rillen en zijn kopje tegen die van de kitten drukte, zuchtte ze zachtjes en sloot ze even haar groene ogen. Zijn woorden gingen door haar hoofd heen en lieten een nare indruk achter. Wat moest ze hier nu mee? Moest ze nu een loyale krijger van Shadowclan zijn en hem gaan verraden bij Shrewstar? Of was het nu haar taak om hem bij te staan in deze zware tijden? Little had gekozen wat ze zou doen, en liet haar gedachte over alles ook uitstralen toen ze een stapje naar voren zette en hem een lik over zijn kop gaf. Het gebaar was bedoelt om hem wat te kalmeren, aangezien ze die kitten anders nooit levend terug kregen naar het kamp. "Kom, we moeten opschieten als we hem levend in het kamp willen krijgen." Miauwde ze zachtjes, besluitende om niets over het hele gedoe te zeggen. Ze zou aan zijn zij staan als hij het moeilijk had, maar hem niet oordelen. Ze wist dan ook niet wat ze moest zeggen. Hij was stom! Hij had zo'n domme actie gedaan, maar de poes kon het gewoon niet over haar hart krijgen om hem dit te zeggen. Maar ze had het gevoel, dat zolang hij maar wist dat ze er voor hem was alles wel goed ging komen. Zolang hij maar leerde uit zijn fouten. Voorzichtig pakte ze de kitten vast bij zijn nekvel en draaide ze zich om, terugkerende naar het kamp. Ashdrizzle was nu niet in staat om de kitten in z'n geheel terug te brengen, afgezien het feit dat hij nu stond te beven als een bezetene. Daarom dat ze hem ook een geruststellende blik gaf over haar schouder, als teken dat ze niets verkeerds van plan was met zijn zoon.

Hoe zou het verder moeten als hij uit de clan werd gegooid? Moest hij de kitten dan meenemen en de enige belofte aan Butterstar verbreken? Hij werd misselijk door alleen de gedachte eraan. Misschien wel een beetje echt ook. Beschermend krulde hij zich om de kitten, waar hij nu wel een zekere verplichting voor voelde, maar toen iemand hem opeens een lik over zijn kop gaf, keek hij voorzichtig op. "Kom, we moeten opschieten als we hem levend in het kamp willen krijgen." Ashdrizzle wilde haar nog duizenden dingen vragen stellen, maar ze had de kitten al opgepakt. Ashdrizzle kwam overeind, nog niet erg stevig op zijn poten staande en haalde haar al snel weer in. "Dankje Little." Hij keek haar oprecht dankbaar aan en drukte zijn snuit, al lopend, kort tegen haar wang. "Ik denk dat Icicleshard hem wel in haar nest wil nemen voor een tijdje.." Hij hoopte maar dat hij zo'n gunst van zijn zus kon vragen, anders kreeg dit ventje het moeilijk.
"Hij err.. heet Beetlekit, by the way." Ja, hij moest toch wel iets zeggen? "En Butterstar wilde hem per se naar mij brengen.. ik weet ook niet waarom. Hij is niet eens de enige van het nestje en ik.." Hij viel weer stil, voordat hij weer iets doms zou zeggen. Hij had geen idee meer hoe dit allemaal was gebeurd en hij hoopte dat hij er voor deze ene keer mee weg zou komen..

Ze had haar grijze oortje even opzij gespitst toen Ash iets tegen haar zei. Beetlekit dus, he? Haar groene blik had zich voor enkele tellen op de grijze kater gevestigd. En hoe zouden ze de kit ongezien het kamp binnenkrijgen? Er zouden nog steeds katten staan die de wacht hielden. En volgens haar ging het vast wel opvallen als ze plots met een onbekende kitten terugkeerde naar het kamp. "Wat doewn we als we het kwalp bwinnenkowmen?" Vroeg ze met een gedempte stem vanwege het bolletje vacht dat ze in haar mond had hangen.

Het kleintje begon zich wat druk te maken en Ashdrizzle liep wat dichterbij Littlestream, om kort zijn snuit tegen het kouder wordende lijfje te drukken. "Ssh, het komt goed, we zijn d'r bijna." Murmelde hij geruststellend tegen Beetlekit, zodat deze geen onnodig geluid zou maken. "Wat doewn we als we het kwalp bwinnenkowmen?" Met zijn blauwe ogen keek hij op en liet zijn oortjes wat tegen zijn nek zakken, door de vraag. Tja .. "Zo snel mogelijk naar Icicleshard.." Mompelde hij, de kitten had als eerste warmte en voeding nodig. "en misschien.. kunnen we.." Hij keek om zich heen en merkte plots de Riverclan geur op die de kitten nog droeg. "We moeten als eerste van die geur afkomen, als Innerghost dat ruikt ben ik erbij." Natuurlijk zou hij Little er buiten laten. "Misschien moeten we hem even door wat sterk ruikende kruiden halen? Of paddenstoelen?" In het kamp zou die geur al helemaal opvallen, hier nog niet. "En als we er zijn.. we moeten maar iets verzinnen. Butterstar wilde dat hij als volbloed Shadowclanner opgroeide.." Mousedung, hoe gingen ze dat doen?

De kleine grijze kattin knikte, of maakte toch een beweging die daar op leek afgezien het bungeltje vacht dat ze met zich mee droeg. Als men nog niet wist hoeveel kittens zijn zus had, dan konden ze Beetlekit er ongezien tussen zetten. Niemand die het zou merken. Icicleshard en Ashdrizzle waren familie, dus misschien dat zij het wel zou begrijpen. "Is het aawntal van haawr kwittens al bekwend?" Vroeg ze dus maar, hem een nieuwsgierige blik toewerpende. Ze konden niet doen alsof zij net bevallen was, dat zou voor een te grote discussie zorgen. Plus, ze had geen melk om de kitten mee te voeden. Die optie lag dus buiten bereik. Daarbij wou ze stiekem ook niet de verkeerde indruk overbrengen op Tallshadow. Wat zou die wel niet denken moest ze plots met een kitten het kamp binnenlopen?

Ze konden nu niet stoppen om een gesprek te houden over hoe ze hun entree zouden laten gaan. "Is het aawntal van haawr kwittens al bekwend?" Er waren niet heel veel katten bij de bevalling geweest, maar degene die erbij waren geweest moest hij dus snel onder vier ogen spreken, voordat ze hun mond voorbij zouden praten. "Vier, maar ze zijn nog maar net geboren, ik denk dat Beetlekit er wel zo bij zou passen."
In zijn neusgaten dreef de sterke geur van de struiken waar Shadowclan bekend om stond. "Geef hem maar even aan mij, ik wurm me wel even door die struiken, ik wil niet dat je nog gewond raakt door mij." Glimlachte hij een beetje voorzichtig, want een beetje humor kon hij nog altijd op de meest verkeerde momenten gebruiken.

De kleine grijze poes knikte even toen hij zei dat de kittens van Icicle nog redelijk jong waren. Net geboren zelfs. Vervolgens gaf ze de kleine kitten aan de kater en keek ze hem aan met haar groene ogen. "Ik zal de katten die nu aan het waken zijn afleiden, dan heb jij de tijd om ongezien het kamp binnen te glippen." Miauwde ze zachtjes. Een zucht ontsnapte uit haar bekje waarna ze haar kopje schudde. "Ik hoop echt dat niemand erachter komt," Vervolgde ze, nog steeds zacht. Ze duwde even haar neusje tegen zijn voorhoofd en draaide zich vervolgens om. "Wacht hier twee minuten, dan kan ik de andere afleiden." Sprak ze toen, hem nog een laatste blik toewerpende waarna ze zich door de ingang van het kamp wurmde en meteen naar de twee krijgers toeliep.

Hij wurmde zich een paar keer door wat geurige struiken en zorgde er zelfs voor dat zijn vacht een beetje vies werd door modder, zodat de shadowclan geur zich nog goed vasthechtte aan de kitten. "Ik zal de katten die nu aan het waken zijn afleiden, dan heb jij de tijd om ongezien het kamp binnen te glippen." Zei ze toen hij was teruggekomen, met een half bruine vacht nu. "Ik hoop echt dat niemand erachter komt," De kater knikte en snorde zachtjes toen ze hem een soort dramatisch afscheidsneusje gaf. "Wacht hier twee minuten, dan kan ik de andere afleiden." De kater ging op de grond zitten, stopte Beetlekit tussen zijn poten en probeerde de jonge kitten te sussen door hem steeds weer te likken. Hij moest snel wat te drinken krijgen, want met warmte alleen redde hij het niet.
De tijd leek wel heel langzaam te gaan en uiteindelijk kwam hij weer overeind, pakte de kitten op, bad tot Starclan dat hij nog even stil kon blijven en trippelde in de richting van het kamp. Hopelijk was Little al zover dat ze de wachters had afgeleid. Ashdrizzle knoop zijn ogen dicht terwijl hij richting de tunnel liep, maar hoorde geen 'hey!'. Zo snel als hij maar kon lopen, zonder al te veel argwaan te wekken, liep hij richting de Nursery. "Icicle?" Fluisterde hij, proberende geen enkele queen wakker te maken. Oh als ze maar akkoord ging..

De jonge moeder was nog herstellende van de zware bevalling. Zeker de laatste twee kittens hadden haar uitgeput, dus had ze zichzelf rond haar nest gekruld en was ze in slaap gevallen. Ze was nog maar net in slaap, of zo voelde het toen ze haar naam hoorde. 'Icicle?' Zei een fluisterende, bekende stem. Gapend opende ze haar ogen, en slaperig keek ze naar de kater, Ashdrizzle en een kitten. Meteen schoot ze overeind en met een bezorgde blik in haar ogen maakte ze automatisch ruimte voor de kitten. Duidelijk niet veel ouder als haar eigen kittens. 'Ash? Leg hem erbij,' zei ze zachtjes, een bezorgde en moederlijke blik op de kitten werpend. Het was harstikke koud buiten, te koud voor een kitten. Ze was bezorgd om zijn gezondheid, en voelde zich verantwoordelijk voor de jonge kat. Toch wou ze ergens ook wel weten, waarom de kitten door haar broer in de Nursery was gebracht, maar daar was later ook nog wel tijd voor. Daarbij was ze doodop, een vermoeide zucht verliet haar borstkas dan ook, waarna ze haar kop even schuin hield. Ze was te moe om er veel achter te gaan zoeken. De kitten was haar eerste prioriteit, en ze had nog voldoende plek om hem nu bij haar nestje te leggen. Hij had warmte en melk nodig, en beide kon ze geven. Haar strenge blik vertelde wel dat ze er alles over wou weten, dat ze het tot de bodem uit zou zoeken. Daarna legde ze haar kop neer, haar oortjes bewogen voorzichtig op haar kop. 'Morgen leg je uit wat er is gebeurd, nu heeft hij voeding en een warm nest nodig,' fluisterde de kattin, zachtjes om de katten om haar heen niet te wekken. Een zachte lik gaf ze over haar kittens, waarna ze geruststellend snorde, haar emoties sprongen nog overal heen. Maar nu concentreerde ze zich vooral op de kleine kitten bij Ashdrizzle. Ze vertrouwde erop dat haar broer de kitten niet had ontvoerd en waarschijnlijk had gevonden. Toch had ze het gevoel dat er nog wel een verhaal bij zat. Als ze zonder reden gewekt was, zou ze uitgehaald hebben naar de kat die haar wekte, maar nu was er iets belangrijks en daarom hield ze haar ogen met moeite open. Ze moest eerst zeker weten dat de kitten gezond was. Niks aan zijn reis had overgehouden.

Het duurde niet lang voordat hij een antwoord kreeg in het donker en ook al was er een lichte twijfel of Icicleshard hem geantwoord had (want ja, zoveel kon hij niet echt zien, slechts wat silhouetten van slapende queens en kittens), liep hij er toch op af en keek zijn zusje opgelucht aan. Toen ze het goed vond dat hij de kitten erbij kon leggen, deed hij dit ook meteen en neusde Beetlekit alvast in de goede richting van de melk. Hopelijk zou hij snel zich vastklemmen aan een tepel, zodat hij tenminste weer wat energie kon terugkrijgen. Desnoods zou hij de kitten uit zijn slaap neuzen om toch wat te drinken. Dankbaar keek hij zijn zusje aan, die hij een liefdevol kopje gaf. Maar natuurlijk besloop het schuldgevoel hem al snel, want ja.. hij zadelde haar op met nog een kitten, opeens, uit het niets. De kater richtte zijn blik dus maar snel op de andere kittens, haar echte kittens en beet op zijn lip. 'Morgen leg je uit wat er is gebeurd, nu heeft hij voeding en een warm nest nodig,' Hij knikte, als een apprentice die net ongelooflijk op zijn kop had gekregen. "Ik zal je alles uitleggen morgen, zusje." Murmelde hij, maar kon het zichzelf niet aandoen om nu al op te staan en weg te lopen. Hij moest er zeker van zijn dat Beetlekit zich wat beter voelde.

Een zachte glimlach sierde om de jonge moeders lippen. Zs was vertederd door haar kittens, de wezens waar ze nu al zielsveel van hield. Ze waren een deel van haar en een deel van Bleaktail, alle vier prachtig en gezond. Al leken de laatste twee kittens wat zwakker dan de oudste twee. Inmiddels had Ashdrizzle de kitten al bij haar neer gelegd, haar neusje bewoog ze voorzichtig naar de jonge kit toe en voorzichtig likte ze hem over zijn kopje. Een geruststellend gesnor borrelde in haar borstkas, zodat de kitten hopelijk kon ontspannen. De kater die ze nu al zo lang kende, die ook familie van haar was, leek even in gedachten verzonken. Al kreeg ze wel een liefdevol kopje. Ze volgde zijn blik naar haar eigen kittens en bewoog haar oortje even. In het donker was haar broer alleen als een vage schim te zien. 'Wat is zijn naam? Daarbij neem ik hem op in mijn nest als een eigen zoon, maar er zit wel een voorwaarde aan vast. Als hij een gepaste leeftijd bereikt zal hij moeten weten wie zijn échte moeder is. Daarbij zou ik het ook prettig vinden als je wel regelmatig op bezoek komt. Anders ga ik me vervelen.' Zei de kattin op een fluistertoon, bij haar laatste woorden grinnikte ze. Ze vond het belangrijk dat de kitten zijn echte familie kende. Dat hij wist waar hij vandaan kwam. Daar had elke kitten recht op en dat recht zou ze het katertje maar al te graag geven. Ondanks dat likte ze nog een keer moederlijk over zijn kopje heen voordat ze zich om haar kittens krulde. Haar lichtgele ogen gleden even naar Ashdrizzle toe, waarna ze een uitnodigend gebaar maakte naar haar nest. Hij kon net zo goed nog even hier blijven .Goedkeurend knikte ze zodra de kater aangaf dat ze de volgende dag het verhaal zou horen. Heel voorzichtig drukte ze haar kop tegen haar broer aan. Gelukkig viel de kitten niet op in haar nest, daar zaten namelijk ook al twee gestreepte katjes in.

Hij ging bijna perfect op in het nestje, alsof Icicleshard en Bleaktail echt zijn ouders waren. Dus iedereen zou het wel geloven, maar het deed hem ergens ook wel een beetje pijn, dat hij zijn eigen kitten op deze manier moest 'afstaan'. Toch kon hij geen risico nemen met Innerghost die hem op elk foutje maar al te graag wilde betrappen. 'Wat is zijn naam?' Hij liet zijn blik weer afdrijven naar zijn zusje. "Beetlekit." Antwoordde hij met een lichte glimlach rond zijn lippen. 'Daarbij neem ik hem op in mijn nest als een eigen zoon, maar er zit wel een voorwaarde aan vast. Als hij een gepaste leeftijd bereikt zal hij moeten weten wie zijn échte moeder is. Daarbij zou ik het ook prettig vinden als je wel regelmatig op bezoek komt. Anders ga ik me vervelen.' De woorden deden hem wat verrast opkijken. Oh nee.. dat mocht niet. De waarschuwende woorden van Butterstar klonken in zijn oren en hij vouwde zijn oortjes wat naar achteren. "Ik snap dat je dat wilt, maar dat kan ik echt niet doen .. dat zal zijn hele wereld omgooien." Murmelde hij en begon de grond met lichte paniek met zijn voorpoten te kneden. Het zou dan wel tussen hem en Icicle en Beetle blijven, maar het bleef wel een feit dat het kleintje heel fout kon oppakken. Wat als hij ging zoeken naar zijn moeder en per ongeluk de andere twee tegenkwam ..?