One Night For Find myself.

Thunderfur, de kater met de strepen die op bliksems lijken, de witte plekken op zijn borst en buik die De Flits voor stellen en de weerborstel op zijn rug, die nooit weg zal gaan. Met grote snelheid racete hij over de vlakte waar hij woonde. Zodra hij iets hoorde, zakte hij in sluiphouding. Een muis ... De eerste die hij Zelf zou vangen. Hij Gleed geluidloos verder, een konijnenlengte van de muis vandaan en sprong. De muis hoorde hem op het laatste moment en glipte weg. Thunderfur keek teleurgesteld, Hij was nog niet goed genoeg. Hij keek wat rond en ging op zijn gemak terug, onderweg kwam hij een duif tegen, aangevallen, dood ... Hij moest op zijn hoede zijn, hier waren andere katten, rook hij. Hij versneld zijn pas terug naar de oude boerderij niet ver daar vandaan zat een andere duif. Graantjes pikken. Weer de sluiphouding en voelde dat de wind meezat. Hij sprong en pakte de duif. Bijna direct beet hij de duif dood, hij had eten. Veel eten, hij had bijna niets want in jagen was hij vreselijk slecht. een ramp onder de katten. Dit was zijn eerste vangst. Eerder had hij telkens gewacht tot een vos of ander vreemd wezen de prooi kwam dood bijten, maar vandaag had hij eindelijk zelf iets gevangen! Het enige gevoel dat hij had was Trots. Hij herinnerde zich ineens dat hij alleen was op die boerderij, geen kat kwam daar, omdat hier vroeger van die tweebenen woonden. Hij at de duif op, de veren waren niet zo lekker maar leuk om op te knabbelen. Hij staarde naar zijn poten die ook wit waren. Na het eten ging hij opnieuw naar buiten maar niet ver. Er was onweer op komst en eigenlijk als hij eerlijk mag zijn, hield hij van onweer terweil de meeste katten er net schrik van hebben. De regen viel al met bakke uit de lucht en hij nestelde zich er midden in. Hij keek, naar de flitsen die uit de wolken verschenen, het geluid van de flits kwam niet veel later. Het ponweer gaat niet niets worden dacht hij. Hij dacht na en dacht aan vroeger. Vroeger .. deed hij dit ook, zo naar de wolken kijken en naar de lichtflitsen die eruit kwamen. Waarschijnlijk vandaar zijn naam "Thunderfur ..." Zei hij zachtjes. een luide klop lied zich horen. Weer een flits. Hij weet vanwaar zijn naam kwam en was er blij mee.

De volgende ochtend werd hij wakker buiten. De zon scheen en hij ging eens in zijn territorium, of wat het toch zou moeten zijn, kijken. Hij rook een andere kat ... Niet ver hier vandaan. Wie was het? Ik ken die geur niet dacht hij bij zichzelf. Hij keek rond maar zag niets. Misschien ...

--
Ik weet niet of dit een kort stukje is maar jullie mogen hier zeker op reageren!

Een paar pootstappen waren te horen op de natte modderige grond. Stiekem was hij het wandclan kamp uit geslopen, maar de wacht had hem gelukkig niet gezien. De geuren van de ochtend drongen zich op in zijn neus en een creme witte jonge kater van vier manen sloop tussen de heide door. zijn pootjes brachten hem naar een van de grenen zonder het te weten. Boven aan de helling ontdekte hij dat onder zich een groot land in velden was geplaatst door tweebeners. Scarkit snoof de lucht op en rook dat een oude katten geur die niet van de windclan was. zachtjes grommend zakte hij in een zo goed mogelijke sluiphouding en volgde de katten geur. De helling was gelukkig niet stijl en de jonge kater sprong van de ene steen naar de andere en landen soepeltjes onder aan. De katten geur werd sterker en zijn pootjes waren nu niet langer meer te horen. Scarkit passeerde de geurgrens en hij wist dat het windclan gebied niet verder ging, maar de vreemde katten geur trok toch zijn aandacht. na een paar stappen hoorde hij iest of iemand lopen en zakte weg achter een paar struiken en zag een kater die vele malen ouder dan hij zelf was lopen. de geur paste perfect bij de katten geur die hij in het gebied had geroken! Zachtjes bijna onhoorbaar gromde Scarkit en wachten tot de kat dichtbij genoeg was en sprong met een grote sprong boven op de vreemde kater. 'Rawr!' riep Scarkit en zetten zijn lange klauwtjes diep in de huid van de kater en het kitten zetten zijn tandjes in de vacht van de oudere kater. Scarkit wilde spelen en in het kamp was er bijna niemand die zijn leeftijd had om mee te kunnen ravotten!

Thunderfur wou net terug keren tot een kleine kater, niet oud op zijn rug sprong. Hij liet zich vallen zodat hetkatertje los liet en keek hem daarna aan. Hij schudde zijn vacht uit en keek hem aan. Hij gromde, waarschuwend. "Opletten kleine." Hij keek uitdagend. Hij wist dat het nog een kitten was en deed hem dus liever geen pijn.Hij zwaaide zachtjes zijn poot naar he uit.

( Zou je de volgende keer iets langer willen schrijven hier kan ik niet veel uithalen? )

Dit had Scarkit niet verwacht en de kat rolde om, waardoor Scarkit zijn grip op de kater verloor en een paar keer om en om rolden. Toen hij stil kwam te liggen stond het jonge katertje meteen op en keek uitdagend, maar ook speels naar de oudere kater die hem een waarschuwende grom gaf. Maar hij was nog lang niet klaar met deze kat en dook weg voor zijn poot die de oudere kater op hem af sloeg. Scarkit sprong een paar keer in de richting van de kat en dan weer weg zodat deze hem niet raakten. Na een paar meer sprongen renden Scarkit op de kater af en wilde net meppen tegen diens poot, maar hij struikelde en kwam languit voor de kater te liggen. Het jong rolde om en sloeg naar de borst van de kater. Hij voele de vacht van de kater, maar hij kreeg ook een mep en rolde om en om weg van de kat. Scarkit gromde speels en krabbelde overeind waarna hij in een uitdagende houding ging staan.

Eigenlijk vond Thunderfur het best grappig, Zo'n klein katertje kon niets tegen hem beginnen, daarom hield hij ook zijn nagels in. Hij ging gewoon zitten en wachtte, Toen het katertje struikelde en zich daarna omdraaide om in zijn borst te krabben, gaf hij hem een niet te harde mep maar hard genoeg dat hij omrolde, en om en om ... Hij keek hem daarna aan, wanneer hij speels gromde knikte hij naar het katertje. "Je bent best sterk." Hoonde hij het katertje. "Snel opgeven doe je ook niet, dat hoeft ook niet als je denkt dat je het aankunt." Hij ging in sluiphouding zitten en liet een lage maar vriendelijke grom horen. Zijn oren draaide heen en weer, dit katertje was eigenlijk nog te klein? Hoe kan dat? "Hoe oud ben je?" In de tussentijd keek hij hem met wiebelende oren aan.

[Ik probeer het zo lang mogelijk te maken, lang genoeg?]

( Ja maar je zou ook iets meer over de omgeving kunnen schrijven zoals je de eerste keer schreef. Oh en zet wat je zegd abu niet in het donker blauw het is moeilijker te lezen?)

Scarkit luisterde naar wat de kater zei en zijn staart zwiepte gevaarlijk heen en weer. Toen de vreemde kat zich in sluiphouding liet zakken deed hij hem na. 'Ik ben vier manen oud en jij?' Vroeg Scarkit uitdagend en hij sprong nadat hij niet meer dan een muizenlengte van de kater af was, maar hij had zijn sprong verkeert in geschat en landen net voor hem op de grond. Scarkit blies en legde zijn oren plat tegen zijn kopje en haalde uit naar de snuit van de kat die toch veel te hoog voor hem was. 'Zodra ik leerling ben ga ik mijn best doen om een van de jongste krijgers te worden die de windclan ooit gekent heeft!' gromde Scarkit en hij sloeg nog eens naar de vreemde kater. De wind begon zachtjes te waaien en speelde door hun vachten.

Thunderfur keek hem aan. "Ik ben vier manen oud en jij?" Hij keek verbaasd, vandaar dat hij zo klein was! "24 manen oud." De zind blies door hun vacht en het lage struik gewas om hen heen zwierde een beetje in de wind. Hij snoof, het katertje sprong maar niet ver genoeg, nu kon Thunderfur met gemak zijn poot op hem zetten en hem plat duwen, maar dat deed hij niet. Hij ging gewoon zitten. Het katertje haalde uit naar zijn neus, die hij nog niet raakte. "Zodra ik leerling ben ga ik mijn best doen om een van de jongste krijgers te worden die de windclan ooit gekent heeft!" zei het katertje maar Thunderfur reageerde er niet op. De kitten zette zijn nagels in zijn vacht. Thunderfur gaf hem weer een zachte tik zodat hij achteruit rolde. Hij ging zachtjes achteruit. Wat als er een andere kat komt? Eentje die niet zo klein was? De wind werd harder en er viel regen uit de lucht. Thunderfur keek naar boven, waar de regen vandaan kwam en deed zijn ogen toe. Het kleintje kon hem gemakkelijk aanvallen, voor iemand anders dat deed. Hij hoopte natuurlijk dat die ander er niet was, dat de kitten alleen was. "Hoe heet je?" De wind blies harder, maar niet zo hard dat ze omvielen.

[Beter? =)]

De oudere kater zei dat hij 24 manen oud was en mepte hem achteruit. Scarkit deed een paar pootstappen achteruit en ging pardoes zitten. De kater was ook gaan zitten en vroeg naar zijn naam. 'Ik? Mijn naam is Scarkit en hoe heet zijn?' eerst was het katerje verbaasd over dat de kater hem naar zijn naam vroeg, maar stelde zichzelf toch voor. Het litteken dat schuin over zijn kopje liep zag er best lelijk uit, maar hij was er aan gewent. Maar wanneer hij een das tegen zou komen dan zou hij het beest verscheuren! Scarkit krabte even aan zijn oor en ging weer normaal zitten en voelde de eerste regendruppels op zijn pels vallen. 'Oh nee, ze weten niet dat ik weg ben en met die regen zou ik het kamp vast niet kunnen vinden!' Riep Scarkit en hij stond op en knikte als begroeting naar de oudere kat. Hij zou hem vast nog tegen komen. Snel als zijn pootjes hem konden dragen stoof Scarkit het windclan gebied weer in en keek nog even naar de vreemde kater voor hij weg renden en met de hulp van zijn geurspoor vond hij gelukkig de weg terug naar huis en glipte stilletjes het kamp binnen en sloop de kraamkamer binnen en kreeg een veeg over zijn oor. Scarkit zou vast nog weleens het kamp uit sluipen, maar de moederkatten zouden hem toch scherper in de gaten houden!

( Topic uit voor Scarkit.)

"Thunderfur." Hij zag na een hele tijd het kleintje weglopen, Hij ging ook maar terug. Terug naar zijn oude boerderij.

[Geen inspi.]

(Je moet wel minstens 5 VOLLE regels posten. Ook al heb je geen inspi)

[Sorry =S]