My old home was better

Onderwerp: My old home was better do 22 okt 2015 - 19:52

Ze was hier nieuw, nieuw in dit landschap. Ze woonde altijd bij de zeekust waar de meeuwen kraaide en de zee tegen de wande kloste, maar hier was dat niet te vinden. Hier was alleen bos, bos bos en hei en nog wat andere saaie dingen. Wat miste ze de rosten, de vissenlucht en de koude wind die daar bijna de hele dag en nacht blies. Maar dat was ook niet de enigste wat ze miste, haar vrienden maar ook haar bemannig wat ze hier een 'groep of leden' noemde, toch vind ze haar naam mooier klinken dan zo slappe naam als leden. De geldenook voor de naam: Leider thuis werd ze Captain genoemd, maar dat was hier blijkbaar 'raar' dus sprak ze niet over thuis en haar verleden, het werd hier gewoon niet geaccepteerd. Maar op en dag zal ze deze landrotten verlaten en terug keren, maar eerst had ze weer katten nodig. Haar poten leidde haar uit de zogenaamde 'Twolegplace' en stapte op een lange openveld wat bekend stond als een heide, automatisch begon ze rennen en sprintte al snel door de vallei heen. De zon brande op haar lapjesvacht en de wind gaf haar wat verkoeling, nadat dat ze ver genoeg was van die verschikkelijke drukke clan zocht ze een plekje uit waar ze eventjes kon rusten. Een mooie rots trok haar aandacht en met een rap tempo liep ze er heen, ze rolde op haar rug zodat ze zachtjes op de rots voel en ging uitgebreid liggen. Haar bruine ogen keken naar de lucht het was een blauwe lucht vandaag, niet de grijze wolken die de laaste dagen er waren.

-Only Flowerpaw!
~~Telefoon bericht~~

Flowerpaw draafde door het territorium. Niks bijzonders, toch? Zo dacht zij er ook over. Ze trainde nu twee keer zo hard, aangezien die BloodClanner haar deels blind had gemaakt. Het mocht haar niet in de weg zitten! De wonden waren al wel genezen, maar er zat een lelijk litteken aan haar halve oor. En ook haar dapperheid was geschaad. Ze had zichzelf beloofd om nooit meer naar de twolegnests te gaan. Daar brachten die monsters immers een groot deel van hun tijd door. Dat had ze inmiddels ook wel door. Een geur drong haar neus binnen. Nee. Het kon toch niet? Niet hier! Dit was het veilige territorium! Was ze nergens meer veilig?! Maar in plaats van haar weg te brengen brachten haar poten haar in de richting van de geur. Een BloodClanner. Dat had ze nou wel door. Ze zuchtte. Daar zat ze. Alweer een poes? Het was een kattin met een lapjesvacht en bruine ogen. "Wat moet je hier?! BloodClanner horen niet thuis in WndClanterritorium!"