Big sister? {+Vitani}

Muta was wéér het nest uitgekropen, gewoon, om alleen te zijn. Ze snuffelde wat rond, en probeerde een mosballetje voor haar aan te vallen. Blindelings, aangezien haar oogjes nog hartstikke vast zaten. Ze struikelde, en met een geschrokken piep tuimelde ze naar voren, en plofte op haar snuit. Direct zat ze weer overeind, en wreef met haar pootjes over haar neus. Met een pijnlijk gezicht stond ze op, en wankelde iet wat naar achteren. Ze zette een stapje naar voren, waarna ze blindelings nog een stap zette. Dit ging goed! Met een enthousiaste kreet liep ze verder, zonder maar één keer te kruipen, totdat ze over een tak struikelde en weer op haar snuit viel. Dit keer bleef ze liggen. Ze was eigenlijk best wel moe.
{Eerste post Vitani! }

Ze had zich wat dichterbij de Barn genesteld toen ze een kleine kitten er uit zag kruipen, oplettend keek ze toen hoe het kleintje probeerde te lopen. een kleine glimlach sierde haar snuit toen het kitten op haar neus viel, maar toch weer probeerde. dat was een goed teken, doorzetting-vermogen. ze legde haar staart wat losjes van haar af en keek weer eens toe hij het kleintje weer viel, maar niet opstond. ze hees zich ophoog en trippelde naar haar toe, haar kop kwam dicht bij het buikje en met haar snuit spoorde ze haar aan om weer op te staan. "Kom op, niet opgeven" sprak ze kalmpjes, en tikte het poesje weer omhoog. nu pas merkte dat ze een bekende geur mee droeg, een geur die haar liet denken aan haar zelf..

Opeens voelde ze een neus tegen haar aan duwen, en haar weer omhoog hees. Lichtjes protesterend trappelde ze even met haar pootjes. "Mwoe..." piepte ze, maar toch gehoorzaamde ze de poes. Ze herkende de geur ergens van. Eerst had ze gedacht dat het mama was, maar die zou haar echt niet helpen. Haar kopje scheef probeerde ze haar oogjes te openen zodat ze diegene te kunnen zien. "Wie..?" vroeg ze, doelend naar de naam van die poes. Ze moest en zou weten wie het was. "Mu... t... Mut.. a! M-m-muta!" Zo, nu wist die poes haar naam. Dan kon je vast beter communiceren met elkaar. Ze legde haar pootje op de poot van de grotere poes. Met een frons probeerde ze haar oogjes te openen, maar nu lukte het nog niet.

{Ze zal haar oogjes open krijgen in haar volgende post c:}

"Mwoe.." ze grinnikte eventjes, nu al? maar de kitten probeerde het toch, met haar poot hield ze de kitten half vast zodat ze niet meteen om viel. "Wie..?" brabbelde het, maar vor ze antwoord kon geven begon het haar naam al te piepen. "Mu... t... Mut.. a! M-m-muta!" ze voelde hoe de kitten genaamd Muta haar pluizige pootjes op haar poot legde, rustig ging ze liggen en liet een goedkeurend gesnor horen. "Aangenaam Muta, dat is een mooie naam. mijn naam is Vitani" stelde ze zich ook voor, waarom konden katten een hekel aan kittens hebben? kijk hoe lief ze zijn.

Veel begreep ze niet van wat die andere poes zei, maar dat ze Vitani heette was wel duidelijk. "V.. V... V.. I... Vi... Vi!" piepte Muta, die Vitani's naam probeerde te zeggen. Echter lukte dat niet, en gaf de jonge kitten dat maar op. Dus besloot de jonge poes maar haar moeders naam te zeggen, tenminste, te proberen. "Zi.. Zier! Mwamwa!" Zo, nu wist die Vitani dat haar moeder Zira was. Eigenlijk was Zira nooit echt lief tegen haar geweest, maar dat was Muta nu wel gewend. Eigenlijk wou ze de poes voor haar zien, maar omdat dat zonet niet lukte probeerde ze het ook maar niet. Misschien was het tevergeefse hoop, en kreeg ze ze nooit open. Met die gedachte fronste ze weer haar gezichtje, en probeerde het nogmaals. Een felle lichtstraal kwam haar hersentjes binnen, en met een geschrokken piep deed ze haar oogjes weer dicht. Ditmaal voorzichtiger opende ze haar amberen kijkers opnieuw, zodat het op een kiertje was. Ze zag een groot beest voor haar neus, die ingedoken naar haar zat te staren, met van die enge, rode ogen. Ze deinsde iet wat geschrokken achteruit. Was dat Vitani? Het moest haast wel. Ze keek naar haar pootjes. Die waren wit, met wat bruinige vlekjes ertussen. Ze tilde langzaam een poot op. Met een enthousiaste piep keek ze naar haar bruine tabby poot. Wat mooi!

"V.. V... V.. I... Vi... Vi!" ze knikte, "Vitani" verbeterde ze haar, "Zi.. Zier! Mwamwa!" begon ze te piepen, en met een geschokken uitdrukking keek ze om haar heen. Wat zou ze het verschikkelijk hebben met die Zira als moeder, een rilling gleed over haar rug heen bij de gedachtens dat ze haar moeder ook zo was. Maar zij had tenmisnte een pleegmoeder gekregen en deze kittens moesten het doen met haar, al snel schudde ze haar kop om de gedactens weg te stopen. En keek weer naar de kitten met een kleine glimlach, zo te zien wou Muta haar ogen openen en met een zwiepende staart van intresse keek ze hoe ze proberden haar ogen te openen. Haar eerste poging mislukte, maar ze had al gezienndat dese kitten een goeie doorzettings vermorgen had en het opnieuw probeerde, langzaam maar zeker opende ze haar ogen. Maar voor ze kon zien welke kleur deinsde ze geschokken naar achteren en liet een harde piep horen. Ze wou haar net een beetje moed te spreken maar ze kleine kitten deed het opnieuw, haar ambere ogen waren nu zichtbaar. En meteen liet ze een goedkeurend gesnor horen, wat was dat bijnzonder om te zien. "en?" vroeg ze, "What do you think of the new world?"

-Telfoon bericht

Veel begreep ze niet van wat die tabby tegen haar zei, maar ze mocht haar wel. Met grote oogjes om zich heen kijkende, zette Muta haar eerste stapjes met haar ogen open. Ze keek naar de grote kattin voor haar. Iets kwam bekend voor. Iets famillie-achtigs. Twijfelend kroop de kleine kitten naar Vitani, om zich tegen haar poten aan te drukken. Het voelde vertrouwds, anders dan Zira. Die was nog nooit uit op een complimentje tegen het arme poesje. "M-mwoee." piepte ze luid. Ze wou slapen. Nog steeds met haar oogjes open, keek ze recht naar boven zodat ze de kop van de ander zag.

-Ook telefoonpost (: