Stuck.. [ganzenopdracht]

Onderwerp: Stuck.. [ganzenopdracht] zo 18 okt 2015 - 17:20

If I fall into the abyss, you will fall just as hard.

A pirate heart win not only a treasure, you also need the key.

Een pijnkreet galmde door de vallei heen, ze viel met een klap neer en sloeg wild om haar heen. Een gestoord iemand was aan haar staart genageld en met paniekerige ogen zocht ze naar de lijf die haar vast hield, een frons was op haar gezicht te vinden toen er geen enkele vacht te bekennen was en er hing ook geen geur van een kat of een andere beest. Ze hees zich omhoog maar meteen werd ze terug getrokken maar dit keer harder en pijnlijker. boos blies ze en sloeg elke kant op, "Laat me los!" siste ze, en trok zich weer omhoog maar hoe vaker ze het deed bleef de rare ding strakker te worden en haar terug te trekken. ze deed nog een poging maar deze keer sneed er iets langs haar staart en meteen voelde ze iets warms om haar staart lopen, ze zag hij de grond onder haar rood kleurde. en met een plof vel ze net als de andere keren hard op de grond, hijgend bleef ze liggen en keek toe hoe haar staart door bloede. "Help.." mauwde ze zachtjes, en liet haar kop op haar poten zakken. ze werd alsmaar duizeliger..

-Open <3
~~gansenopdracht~~

♞ Zacht getik van de regen vulde het bos. De stortbui was over en de bomen schudde nu de druppels uit hun bladerdek. Er was nog steeds geen zonnetje te zien. Goudgele ogen keken om hoog, hopend op wat zon en verwarming. Maar de lucht leek even grijs als de dag daarvoor en die daarvoor. Een zucht verliet haar bekje, dat geïrriteerd eindigde omdat ze haar witte pootje in een grote plas had geplant. Het water rimpelde rond haar poot, ze trok hem snel uit het water en hupte over de plas heen. "Help.." Ze verstarde. De fluistering was door het bos getrokken als een geschrokken dier en overstemde nog maar net het onregelmatige getik. Het moest dus dichtbij zijn. De regen had alle geuren weggewassen, maar toch stak ze snuffelend haar kop in de lucht. Iets raakte haar gehemelte. De goudgele ogen sperde zich open. Genietend, maar toch verbaasd. Ze volgde het luchtje, dat onmiskenbaar bloed was. Het woord herhaalde zich niet dus misschien was het al dood. Ze had het nog niet gedacht of ze struikelde over iets. De zwart-witte poes viel op de grond met haar poten onder haar. Versuft krabbelde ze recht en keek om zich heen. Iets lang en bruin had haar doen struikelen. Het hing aan een boom en aan... "Abyss?" Haar warme stem klonk verbazend hard. Ze trippelde naar de poes en snuffelde aan haar staart. De bloedgeur boorde zich hard in haar neus. Ze trok hem op, maar begon op het stuk ding te knauwen dat vast zat aan de boom en aan Abyss. "Walles woké?"

Haar ogen waren gesloten en haar oren hingen slap op haar kop. Ze wist wat er zou gebeuren, ze zou uithongeren, doodbloeden of als het helemaal tegen zat zou een das of een vos haar vinden. Waarom had ze de vossenval niet gezien? "Abyss?" ze hief haar kop omhoog, en staarde omzich heen. Een glimpje hoop glinsterde in haar bruine ogen toen ze de nieuwe bloodclan member zag. Ze siste pijnlijk en kneep haar ene oog dicht toen ze op het touw ding begon te kauwen, "Walles wokeé?" vroeg ze, maar ze gaf geen antwoord op haar vraag. Met grote paniekerige ogen keek ze richting haar staart. Ze had geen gevoel meer.. Geen gevoel meer in haar halve staart, "M-Me.. Me staart" Was het engiste wat ze er uit kon brabbelen.

-Telefoon bericht

♞ De poes brabbelde iets en Miss Astoria knikte. De geur van bloed sloeg telkens als een hamer in. Ze moest moeite doen om het er niet af te likken en concentreerde zich op het ding. Ze knabbelde erop, kijkend naar de wond. "Alles kwomt gwooed." De zwart witte poes voelde het ding knappen en toen was Abyss los. Met het ding nog half aan haar staart. "Graag gedaan," miauwde ze niet overtuigend, maar met haar brede, vreemde glimlach. Die werd een symbool voor haar.

Nog steeds licht in paniek dat ze haar halve staart gewoon niet kon bewegen, het was gewoon klaar. Ze kon nooit meer goed klimmen en al de andere dingen die ze leuk vond, maar het ergste was nog wel die knak die in haar staart zat. Een lelijke litteken zou het worden, nou beter gezegd is. "Alles kwomt gwooed." de woorden van haar medeclan genoot kalmeerde haar ietjes, en voor ze wist hoorde ze de touw knappen, meteen schoot ze overeind en rende een klein stukje naar voren. Graag gedaan," hoorde se de poes nog zeggen, oh die was ze even vedgeten. Ze draaide terug en trippelde naar haar toe, "Ai, bedankt" en boog haar kop, "Een andere kat zou me nooit komen helpen" mauwde ze er nog achteraan, nou tenminste haar bemanning dan. Wat ze hier 'clan of groep' noemde. "Ai, zo te zien ben je nog een leerling? Of niet?" en nam de witte met zwarte poes goed in haar op, ze stond tenslotte in de krijt bij haar.

♞ Ze keek naar de wond en de woorden van de calico poes ontglipte haar. Selectief doof zou je zeggen. "Ai, zo te zien ben je nog een leerling? Of niet?" Met een schok keek de poes weg van de lelijke staart. Ze liet haar kopje scheef hangen en staarde een paar tellen in de dof-groene ogen. "Ai..." Ze trok haar neus een beetje op. Was dat een belediging? Miss Astoria rolde met haar ogen en zuchtte. "Ja, maar ik heb nog geen mentor." Ze was de 'Ai' al vergeten. Misschien best zo.

Onderwerp: Re: Stuck.. [ganzenopdracht]