Nothing but ache|+Honeypaw

Nogal wankelend, maar zijn houding stabiel, trippelde de kater richting de Medicine Den. Natuurlijk was hij zo onhandig genoeg om is nota bene tijdens de regen op de gladde rotsen te gaan staan. Hij had geluk dat het niet zo erg was en nog alleen het kamp lukte te bereiken. Het litteken op zijn schouder was weer open gegaan en liet kleine druppels vallen op de grond. Zijn oor bloedde, sissend van de pijn betaste de kater het met zijn voorpoot. Dat werd nog een litteken. Echter boeide het hem niet hoeveel littekens het waren. Maar het liefst wou hij het bloeden stoppen zodat niemand, zoals kittens, een manenlang trauma opliepen door zo'n nare wond. Want het was echter niet zo een klein sneetje. En het enige wonder waar StarClan erover lukte na te denken was; de Medicine Cat. Sky lachte bij het terugdenken aan zijn kittentijd, toen hij dacht dat de Medicine Cat's katten waren met krachten. Een aanraking met de wond en huppekee, opgelost. De realiteit kwam pas in zijn hoofd terecht bij zijn eerste verwonding, daar was hij nog een kersverse apprentice. Totdat een BloodClankat hem zo nodig in een coma moest laten bloeden. Hij huiverde bij die gedachte. Langzaam stak hij zijn kop in de den. 'Whisperwind? Honeypaw? Iemand hier?' Een slappe echo kaatste terug naar zijn oren. Het was best wel donker. Maar de warrior dacht niet aan de geur. Daar had hij geen tijd voor. De wonden begonnen echter pijn te doen.

Tag; First Honeypaw

Ze neuriëde zachtjes terwijl ze door de den heen schoot om alles schoon te houden en op orde te leggen. Ondertussen zat ze met haar hoofd bij alles wat ze nog moest doen, welke planten ze nog moest zien te vinden en welke voorraden ze zeer zeker op orde moest krijgen voor Leafbare. Ze zuchtte zachtjes en bleef eventjes stilstaan om op adem te komen, toen ze de geur van bloed te pakken kreeg. Meteen draaide ze zich om, op het moment dat ze haar naam hoorde en draafde naar het voorste stuk van de Medicine Den. ”Ik ben hier, Skyfeather,” miauwde ze, maar al snel zag ze dat het geen gewoon bezoekje was. Haar neus had d'r nog niet verraden, de geur van bloed kwam van hem af. Snel haaste ze zich naar de kater en draaide een paar rondje om hem heen,terwijl ze hem verder de den in begeleiden. ”Wat heb je gedaan. Skyfeather?” vroeg ze op een strenge toon. Zonder echt op antwoord te wachten, dook ze al weer tussen haar kruiden en ging op zoek naar wat ze nodig had om de kater te verzorgen.