Cats in black [Snakeeyes]

Blackjack liep voorzichtig door het Shadowclanterritorium. Telkens zette hij zijn poten zo zacht als hij kon op de met naalden bedekte bodem. Niet dat hij geen vertrouwen had in zijn vechtkunsten, maar toch vermeed hij liever een openlijk gevecht. Meestal probeerde hij pijn te omzeilen. Zijn ogen taxeerden de bossen. Het was hier donker; de naalden van de bomen hielden het meeste licht tegen en creëerden een sinistere sfeer. Niet zo'n fijne plek om te wonen, dacht hij in stilte. Plotseling rook hij de geur van een andere kat en Blackjack vloekte, jammer genoeg was het ook niet zo'n goeie plek om je te verstoppen.

Tussen de hoge naaldbomen door verscheen een enkele, pikzwarte kat, zijn vacht rook overduidelijk naar Shadowclan. Blackjack haalde verbaasd zijn wenkbrauwen op. De kat keek hem boos aan en gebaarde iets met zijn poot, maar er kwam geen enkel woord over zijn lippen. 'Wat is er, clankatje?' mauwde Blackjack een tikkeltje sarcastisch. 'Tong verloren?'

De zwarte Shadowclanner kwam dreigend naar voren en schoof zijn scherpe nagels uit. Het was Jack wel duidelijk wat hij daar mee bedoelde. Oops, misschien moest hij iets diplomatieker zijn? Hij bleef staan waar hij stond en keek de andere kater recht aan. 'Wacht, vóór je me ongetwijfeld in stukjes gaat scheuren,' Een klein vleugje sarcasme kon Blackjack niet uit zijn stem houden. Hij zag er misschien klein uit, maar dacht die kat nu echt dat hij zo gemakkelijk te verslaan was? 'kunnen we dit niet even rustig uitpraten?' Meteen nadat hij dat gezegd had rolde hij met zijn ogen en herstelde hij zich. 'Oké, slecht plan. Hmm, je rechteroog dichtknijpen is ja, en je linker nee?'

De kater wenkte weer met zijn poot en liep richting de grens van de Shadowclan. Betekende dat dat hij moest volgen? Het was moeilijk om iemands gedachten te raden als die kat niet kon praten. 'Dus...' begon hij nieuwsgierig, 'kàn je niet praten, of wil je niet?' Hij had nog nooit een kat ontmoet die niet kon praten en vroeg zich af hoe hij dan met zijn clanleden communiceerde. Hadden ze een soort gebarentaal? Moest vast niet zo handig zijn.

Plotseling bleef de Shadowclankat staan, hij drukte zijn nagels in het zand en zag eruit alsof hij zich moest inhouden om Blackjack niet naar de keel te vliegen. Verwonderd vroeg Blackjack zich af waarom de kat nu weer boos was. Hij had toch niets verkeerds gevraagd? Gelukkig kalmeerde de kat en tikte toen twee keer met zijn staart. 'Je wil dus niet praten.' bevestigde Blackjack een beetje op zijn hoede. Hij begreep helemaal niets van die kat, waarom zou je niet willen praten? Blackjack's eigen grootste troef was waarschijnlijk zijn stem. En zijn vermogen om weg te rennen wanneer die hem weer in de problemen bracht. 'Heb je ook een naam, Mr. Chatty?'

De zwarte kater knikte en bewoog met zijn lippen, zonder geluid voort te brengen. Blackjack verstond er maar de helft van. 'Cake? Ice? Hmmm, teak?' probeerde hij, 'Kan je dat nog eens herhalen?' Hij zuchtte en zwiepte geïrriteerd met zijn staart. Zo zouden ze ook nooit kunnen praten. Nooit praten... Langzaam kwam er een donker idee in Blackjack's hoofd op; Mr. Chatty hier zou de perfecte bondgenoot zijn, nooit zou hij iets doorvertellen. Als Jack nu maar wist of hij wel te vertrouwen was, en waarmee hij de kater kon chanteren... Ondertussen keek de kater hem verwachtingsvol aan, alsof hij ook iets van hem wou. Het duurde even voor Blackjack doorhad dat de kater ook zijn naam wilde weten. 'Blackjack, aangenaam.' hij grijnsde.

Opnieuw mimede de kat zijn naam, en opnieuw probeerde Blackjack er iets van te maken. Met zijn lippen deed hij mr. Chatty's gemimede woorden na. 'Blake, Flake, Drake, Snake, Wake..?' murmelde Jack. Voorzichtig spiedde hij naar de Shadowclankat, naar het kleinste teken van herkenning.

Mr. Chatty ogen flikkerden even op en hij tikte vier keer met zijn staart op de grond. 'Drake?' Oh, wat had hij ook alweer als vierde gezegd? 'Nee, wacht, Snake! Dat is het!' Hij kon wel een vreugdedansje doen. Nu alleen nog dat tweede stuk van zijn naam. Blackjack keek aandachtig naar mr. Chatty, aka Snake om te zien of hij nog iets anders zou doen. En ja, de kater deed iets met zijn staart, en dan naar zijn gezicht... 'Eh, Face? Nose?' Er waren zoveel dingen die hij kon bedoelen. 'Whisker, Ear, Eye, Teeth...'

'Snakeeye!' riep Blackjack net iets te enthousiast. Snakeeye, Snakeeye, Snakeeye. Toch al één ding dat hij over de mysterieuze kat wist. Ondertussen waren ze aan de grens van het Rogue gebied gekomen, een grote, omgevallen boom duidde de grens aan. Met een elegante sprong zat Blackjack erop en hij wenkte met zijn staart naar mr. Chatty; nee wacht, Snakeeye om er bij te komen zitten. 'Wat ik nog altijd niet begrijp, Snakeeye' Hij begon het wel leuk te vinden, die raadspelletjes. 'Waarom praat je niet?'