Silence is everything

Het mocht dan nog steeds Greenleaf zijn, de gigantische naaldbomen in het Shadowclangebied zorgden ervoor dat er hier geen zonnestraal was die de grond zou raken. De aarde was hier dan ook koud en bezaaid met de scherpe naalden van de bomen. Iedere andere Clan had dit gebied verschrikkelijk gevonden, maar voor Shadowclan was het een thuis. De kater zigzagde door de bomen, op zoek naar een prooi, maar vandaag was niet bepaald zijn geluksdag. Blijkbaar had iemand alle dieren op de hoogte gebracht van zijn aanwezigheid, en ze bleven dus ook wijselijk weg. De kater keek geïrriteerd om zich heen, het bos leek verschrikkelijk stil. Een kalmte die hem ergens een klein beetje bang maakte. Alles was stil, te stil.

- Aurorapaw eerst, daarna open!

De kater trok even met zijn oortjes: hij voelde een aparte prikkel. Iets dat hij nooit eerder had gehoord. Een heel snel, irriterend geluid. Het was luid en leek van boven te komen. Het was moeilijk te zien door de dichtheid van de bossen, maar zijn blauwe ogen vielen daadwerkelijk op een donker ding dat geluid maakte, daar hoog in de lucht. Hij wist 100% zeker dat het geen vogel was, maar dan bleef de vraag over: wat was het dan wel? Vragend keek hij naar het ding, langzaam ging het door de lucht, tot het uit zijn zicht verdween. Stomverbaasd bleef hij nog even naar boven kijken, tot zijn concentratie verstoord werd door een stevige beuk in zijn rug. De kater viel bijna face-first in het zand en hoorde een angstige 'sorry' achter zich. Hij krabbelde overeind en draaide zich fronzend om, maar zijn expressie verzachtte zich bij het zien van Aurorapaw's bange gezichtsuitdrukking. "Zag jij dat ook?" miauwde de poes. Skullmask spitste zijn oortjes. "Bedoel je dat ding in de lucht van net?" sprak de kater verbaasd. "Ja!" voegde hij er luider aan toe. Waarschijnlijk wist zij ook niet wat het vliegende object geweest was, maar het kon nooit kwaad om even te speculeren.

De zwart-witte poes begon wild te knikken waardoor Skullmask een beetje hyper was. Meteen bedacht zijn brein allerlei conspiracy theories over wat het zou kunnen zijn. Was het iets van Starclan? Een teken? Dan mocht Starclan wat hem betrof wel een tikkeltje duidelijker zijn. Misschien was het een uitvinding van de tweebeners, die hadden al genoeg rare troep waar hij het nut niet van kende, natuurlijk zouden ze iets ontwikkelen dat kon vliegen en verschrikkelijk geluid maakte. Of de Bloodclan had ineens heel ver ontwikkelde technologie en alle Clans zouden weldra geschiedenis zijn. De poes vroeg of hij wist wat het was, waarop hij zijn kop schudde. "Ik heb geen idee. Ik heb nog nooit zoiets gezien. Zou het een teken van Starclan zijn?" ratelde kater door. Als dat zo was, zouden ze het misschien aan Acefray moeten melden. Die zou vast weten wat het betekende.

Starclan kon hen toch geen teken geven? Dat kon alleen voor de Medicine Cat bedoeld zijn. Tenzij er een grote fout was gemaakt, en hij eigenlijk Medicine Cat moest zijn in plaats van Acefray. Misschien was hij al die tijd wel bestemd voor iets groots! Alhoewel, toen hij er nog iets langer over nadacht, bedacht hij zich dat hij eigenlijk helemaal geen Medicine Cat wilde zijn. Teveel drukte, je was constant nodig en het gedoe met al die kruiden boeide hem toch niet. "Zou starclan dat niet aan de medicine cat laten zien in plaats van gewone clanleden?" vroeg Aurorapaw toen, waarop Skullmask langzaam knikte. Misschien zou Aurorapaw wel Medicine Cat Apprentice moeten zijn. Hoe dan ook, er was vast een andere manier om dit te verklaren. De poes had het over een twoleg apparaat, ook één van de opties. "Dat lijkt me vrij logisch. De vraag is: wat zijn ze ermee van plan?" fluisterde hij naar de poes, voor het geval het ding terug kwam en hen zou kunnen horen. "Misschien bespioneren ze ons wel," ging hij verder. De tweebeners wilden vast meer land dan ze nu hadden, en straks was hun oog op Shadowclangebied gevallen!

Skullmask vernauwde zijn ogen: hij begreep het allemaal niet. Een raar vliegend voorwerp dat uit het niets over hun gebied heen stormde en vervolgens volledig verdween? Als het voorwerp hier moest zijn, waarom was het dan weggegaan? Het sloeg allemaal helemaal nergens op en Skullmask vond eigenlijk ook dat het zijn kostbare tijd helemaal niet waard was. "Waarom zouden ze ons dan bespioneren?" fluisterde de poes toen. Hij stak zijn neusje even in de lucht, geen teken van een twoleg, dus nu kon hij gewoon hardop praten. Althans, dat dacht hij. "Goede vraag," zei hij tegen Aurorapaw. "Ik heb werkelijk geen idee." Zijn antwoord was wat minder nuttig. "Wat het ook was, het gaat nu richting de Windclan, dus het is nu officieel hun probleem!" ging de kater vrolijk door. Al zijn problemen leken zich vanzelf weer op te lossen.