{Innerghost} Prove me wrong

Een grote sprong en de vleugels van de vluchtende vogel werden weer genadeloos tegen de grond gedrukt. Met een vlugge beet werd de luchtpijp van het dier afgesneden en stopte het al snel met spartelen. Nog eventjes keek de rookgrijze kater naar zijn prooi op de grond en rekte zich eventjes kort uit. De kou begon in z'n botten te kruipen en het irriteerde hem, het maakte hem wat stijver en strammer. Een grote sprong zoals die hij net had gemaakt was dan toch iets moeilijker, maar het was hem gelukt. Met een zwakke glimlach rekte hij zich even kort uit, waarna hij wat zand over de prooi trapte om het te verbergen. Dat pikte hij later wel op.

{Innerghost}

Innerghost liep het kamp uit. Jagen ging ze niet, ze wou er gewoon even uit, haar schouder bewegen zodat deze langzaam weer normaal zou doen. Sinds het dassengevecht had ze nog weinig gedaan, behalve het organiseren van de patrouilles. Puur omdat haar schouder helen moest. Maar het moest wel in beweging blijven. Toen ze Brat neer had gehaald tegen de grond was haar wond alweer wat gescheurd. En dat moest niet, zeker niet als Innerghost een reddingspatrouille wou gaan leiden. Innerghost zag een grote grijze gedaante een vogel neerhalen. Deze doodde de kater wie ze herkende als Smokebreath. "Smokebreath. Goede vangst," merkte Innerghost rustig op, terwijl ze de kater benaderde. Ze had nog steeds respect voor de kater, iets wat deze warrior ook zeker verdiende.

Hij hief zijn massieve poot eventjes op om het bloed van zijn snorharen te vegen, waarna hij zijn oren spitste door het geruis van bladeren. Er kwam iemand aan. De kater draaide zich om naar de bron van het geluid, om oog in oog te staan met de deputy. Niet zomaar iemand blijkbaar. En nu Acefray verdwenen was, leek het hem niet om haar te zien. Hij had Shrewstar en Innerghost éxpres gemeden. Hij wilde er niet eens aan herinnerd worden dat zijn positie als warrior weer ietwat onder dreiging was. "Bedankt," bromde hij dan ook maar, iets nukkiger dan de bedoeling.

Innerghost wist dat Smokebreath niets meer met het zijn van medicine cat te maken wou hebben. Dus de deputy begon er maar niet over. Nog niet. Als Acefray niet terug kwam, hadden ze iemand nodig om iemand daartoe op te leiden. Opnieuw. Maar daar ging ze niet vanuit. Acefray zou terug komen. Dat moest. Zij hoopte echter wel dat Smokebreath hier en daar wel met de extreem gewonden bezig wou gaan, zoals Hazelpaw. Zonder professionele hulp kon het goed misgaan. "Nou, niet zo nukkig jij," merkte ze droogjes op, terwijl ze met haar staart zwaaide en hem aankeek.

De kater had geen zin om met de deputy te praten, hij voelde de bui als een zware regenbui boven zijn kop hangen en het maakte hem extra brommerig. Nu al keken katten hem zo nu en dan aan dat hij ze te hulp moest schieten, terwijl hij die dagen wat hem betrof ver achter zich had gelaten. "Ik ben zo nukkig als ik zelf wil," reageerde de kater droogjes, waarna hij zijn pels uitschudde en zich alweer afwendde, hij had geen zin om te converseren. Zoals altijd eigenlijk.

Ze begreep hem wel, dat hij geen medicine cat taken meer wou vervullen, want hij was geen medicine cat meer. Vroeger was hij dat ook niet geweest. Het was een periode geweest tussen zijn warrior bestaan. "Ik ben zo nukkig als ik zelf wil," bromde de kater. "Ja, dat weet ik, al vanaf het moment dat ik je ken." Dus het moment dat Smokebreath 1 moon was geweest. Of dat waar was wist ze eigenlijk niet eens zeker, maar dat boeide de deputy niet. "Wat denk je? Dat ik je meteen weer op je medicine cat taken neerzet? Natuurlijk niet," miauwde de zwarte poes. Om maar meteen met de deur naar binnen te vallen. Wel hoopte ze dat hij Warrior genoeg was om alles voor zijn clan genoten over te hebben. Vooral na zo'n dassen gevecht en leafbare opkomst.

Smokebreath kon de sarcastische respons niet binnen houden. Sterker nog, hij deed er niet eens de moeite voor. Ze spraken elkaar nauwelijks, maar alsnog kende ze hem? "Oh werkelijk?" Reageerde hij dus wat droogjes, waarna hij nog een laatste blik wierp op het prooidier wat hij zojuist begraven had. Ja, het was voldoende verborgen. Maar terwijl hij al bezig was met zich ervan tussen te maken, begon Innerghost weer tegen hem te spreken. "Je doet wat je doet, en ik weet net zo goed als jij dat een clan niet functioneert zonder medicine cat." Zijn stem was een eentonig gemompel waaruit weinig interesse bleek. Ja de kater was goed chagrijnig dat die mislukte egel verdwenen was.

"Oh werkelijk?" Was zijn antwoord geweest op wat Innerghost had gezegd. "Ja, jouw nukkige humeur is algemeen bekend binnen de clan," sprak Innerghost. Dat was een feit. Definitie van Smokebreath was chagrijnig. "Je doet wat je doet, en ik weet net zo goed als jij dat een clan niet functioneert zonder medicine cat." Innerghost knikte bij zijn woorden. "Dat klopt," miauwde Innerghost. "Ik zal je niet op je medicine cat taken zetten, maar verwacht wel dat je zal doen wat goed is voor je clan," sprak Innerghost. "Maar goed," vervolgde ze om een einde aan het onderwerp te brijen. "Behoefte aan wat gezelschap bij het jagen?" Vroeg Innerghost vervolgens, als Smokebreath daar geen behoefte aan had, zal Innerghost haar eigen weg wel weer gaan. Dit was geen apprentice genaamd Swiftpaw.

Smokebreath bromde wat binnensmonds terwijl Innerghost aangaf dat zijn nukkige humeur een algemeen gegeven was. "Mooi, dat geeft de meeste katten wel genoeg reden om me met rust te laten," merkte de kater op, "verstandige katten dan." Het was een sneer, hij kon het niet laten. Het zat gewoon in hem. De kater was nooit makkelijk geweest, naar niemand niet. Een weg om een plekje tussen de katten wie hij mocht vinden was al een heel erg moeilijk proces. Een proces wie bijna niemand doorliep. Hij bromde chagrijnig. "Focus jij je dan maar op het vinden van die haarbal van je lieve schat, voordat ik een moord bega omdat ik nog langer in die den opgesloten moet zitten." Duidelijk genoeg hoopte hij. "En wat als ik nee zeg?" kwam het antwoord op de volgende vraag.

"Mooi, dat geeft de meeste katten wel genoeg reden om me met rust te laten," zei Smokebreath. Innerghost kon het niet laten om te glimlachen. "...verstandige katten dan," vervolgde Smokebreath. Innerghost grinnikte. "Dat zou moeten betekenen dat de toekomst van onze clan niet verstandig is," merkte ze op, gezien Smokebreath nogal geliefd was bij kittens. "Focus jij je dan maar op het vinden van die haarbal van je lieve schat, voordat ik een moord bega omdat ik nog langer in die den opgesloten moet zitten," bromde de ex-medicine cat. "Dat loopt al, dus ik kan jagen," merkte Innerghost op. Vervolgens vroeg ze om Smokebreath wat behoefte had aan gezelschap. "En wat als ik nee zeg?" Innerghost lachte. "Dan zal ik er voor zorgen dat je er spijt van krijgt," beantwoordde ze hem, licht uitdagend.

Smokebreath haalde zijn schouders lichtjes op. "Kittens blijven kittens, ik zou toch graag willen dat ze me met rust lieten inderdaad," verzuchtte de kater. "Misschien dat ik wel buiten het kamp ga slapen, voordat ik ze ook in mijn nest ga vinden." Zijn toon was een beetje weemoedig. Stiekem vond hij ze niet zo heel erg erg. "Loopt niet goed genoeg, hij is nog niet gevonden," bromde de kater, zijn wenkbrauwen wat optrekkend, benieuwd wat ze erop te zeggen had. "En hoe ga je ervoor zorgen dat ik spijt krijg dan?" merkte de kater op, er nog niet uitzijnde of hij geamuseerd moest zijn of geërgerd.

Innerghost grinnikte. "Ik denk dat je dan maar het pad van saai moet gaan bewandelen,"[/b] merkte de deputy nuchter op. "Misschien dat ik wel buiten het kamp ga slapen, voordat ik ze ook in mijn nest ga vinden." Nu snoof ze even geamuseerd. "Ze vinden je gewoon leuk. Zo erg is dat toch niet?" Wist de zwarte kattin heus wel dat de donker grijze kater echt niet van plan was om zijn warme nest op te offeren voor de natte, koude buitenwereld. Over Acefray zei Smokebreath dat het nog niet goed genoeg liep omdat de bruine, dikke kater nog niet terug was. "Daar geef ik je gelijk in," miauwde ze dan toch met een erkennende uitdrukking op haar gelaat. Ook al was Innerghost het soort dat aanhield, Tallshadow wist alles wat Acefray betrof toch beter en had ze de leiding gegeven. Hierdoor had zij een moment pauze. "En hoe ga je ervoor zorgen dat ik spijt krijg dan?" Vroeg Smokebreath. "Omdat je dan een kans mist om met je deputy te jagen," miauwde ze met een kleine glimlach. "Maar ik denk dat je gewoon bang bent dat ik beter ben in jagen dan jij bent... wat waarschijnlijk ook gewoon zo is," zei ze, een uitdagende glimlach op haar gelaat. Beetje speelsheid mocht toch wel?

OOC: Wat gebeurd er met Innerghost ;o

Smokebreath trok eventjes kort zijn wenkbrauw op bij de woorden van de deputy. "Ik acht mezelf toch een zeer saaie kat," bromde hij, dat wilde hij ten eerste duidelijk hebben, waarna hij zijn priemende blik op Innerghost richtte, "tevens denk ik toch echt dat om goed in een clansysteem te kunnen overleven, je een redelijk goede inschatting moet kunnen maken van een kat. De kittens in kwestie zijn geen overlevers." Met een schouderophaal rekte hij zich eventjes uit. Haar volgende gedrag liet hem echter wat fronsen. "En wie zegt dat ik daar ooit spijt van ga krijgen, als onze deputy zo arrogant is als haar woorden lijken te zeggen? Waarom zou ik dan met haar willen jagen?" vroeg de kater, waarna hij zijn wenkbrauwen vragend optrok.

"En wie zegt dat ik daar ooit spijt van ga krijgen, als onze deputy zo arrogant is als haar woorden lijken te zeggen? Waarom zou ik dan met haar willen jagen?" Vroeg Smokebreath. Innerghost trok haar linker mondhoek op tot een scheef lachje. "Hm, ik geef je gelijk, ik zou ook niet willen jagen met iemand die zo arrogant is, mits ik die gene zo zijn of haar arrogante bekje kan snoeren," merkte Innerghost op.