Strange you {+Acefray}

Natuurlijk was Muat weer het nest uitgekropen. Dan had ze namelijk rust, en kon ze denken, en oefenen. Haar vaste vraag 'Wie?' was inmiddels uitgebreid naar 'Wie jij?' en de jonge kitten vond dat heel knap. Ze was ook heel knap. Heel slim enzo. Nu ze ook kon zien kon ze ook meer katten uit elkaar halen. Zo wist ze dat zij heel veel op Zira leek, en dat was waarschijnlijk heel goed. Want Pyre leek ook heel erg op Zira en die werd goed behandeld. Muta wist niet beter, ze had nooit echt moederliefde meegemaakt. Dus vond ze Zira maar lief. Opeens rook ze een vreemde geur; heel anders dan alle geuren die zij al kende. Muta draaide intuïtief haar kopje naar de ingang. Wie was dat? En waarom had hij of zij niet dezelfde geur als de anderen? Ze zag een grote schaduw verschijnen en stond nieuwsgierig op. "Wie?" piepte ze enthousiast ter begroeting.

+ 1e post voor Acefray.

Acefray had zichzelf er toe tot gebracht naar de kittens te gaan kijken. Het leek hem gewoon niet al te veilig te gaan kijken met Bloodclankatten die tegelijk ook moeder waren. Hij kon die van Shadowclan al nauwelijks aan. Maar hij had zichzelf vermand en liep nu de scheur binnen. Even liet hij zijn ogen aanpassen aan het geringe licht, om hierna meteen een balletje vacht voor hem te zien. Een kleine meid. Hij hielt wel van kittens, als ze niet al te moeilijk waren. Dus hij antwoorde ook vriendelijk; “Ik ben Acefray, en jij?” Meteen ging hij ook met een plof liggen, zodat hij op ooghoogte was van het kleintje. Hij kende hier nog geen moeders, dus echt een plaatje kreeg hij ook niet bij deze kitten. Maar kijken of ze gezond was kon toch nooit verkeerd gaan?

Een kater kwam de schuur binnen. De rare geur werd sterker, dus constateerde Muta dat die geur bij die kater hoorde. De kitten keek de kater met grote oogjes aan. Wat was hij groot zeg! En volgens haar had die kater ook genoeg prooi gegeten; ze vond hem dik. Op antwoord van haar vraag begon die kater vriendelijk tegen haar te praten. "Ik ben Acefray, en jij?" Ze nam de naam goed tot zich. Dat deed Muta altijd als ze een nieuwe naam hoorde, behalve bij Howl. Dat was nog steeds Muur voor haar. "A..Aw..Awce! Jij Awce! Ik Mwutaaa!" Trots dat ze dit al kon zeggen maakte ze zich zo groot mogelijk. Ze was vergeleken die kater voor haar neus heel klein. Iet wat onverwachts plofte de zogeheten Awce neer, en de tabby kitten krabbelde wat naar achteren. Ze kon hem nu recht in de ogen aankijken, en dat vond ze wel prettig. Ze sloop speels naar de kater toe. Spelletjes doen was best leuk, af en toe.

De grote grijze kater lag nu op ooghoogte met de kitten. Hij lag erbij als een hoop pluis zonder pootjes, die verdwenen onder zijn dikke vacht. Yup, hij was zeker een gestalte tegenover kleine kittens, maar hij leek er altijd voorzichtig mee om te gaan. Behalve met Lurking natuurlijk, die was gewoon gemeen geweest en het was bijna raar om te denken dat die nu ook Warrior was. Maar goed, terug naar de kitten. Blijkbaar heette het kleintje Mwutaaa, wat hij maar aannam als Muta. Het was duidelijk dat het kleintje zich groot wou maken bij het klinken van haar naam, dus lachte hij zacht terug. "Nou aangenaam grote Warrior" Hij leek niet door te hebben dat deze kitten die rang niet zou kennen. Maar goed, hij kon moeilijk zeggen jij enge Elite. Als niemand hier goede cultuur meegaf moest hij dat maar doen of niet dan? Toen het kleintje naar hem toe sloop begon hij met zijn snorharen te wiebelen, om het spelletje mee te doen en de ander een goed doel te geven om op te jagen.