When i was still a kitten >> Open

Met een geïrriteerde blik en haar kopje arrogant omhoog liep de ginger tabby kit de den van de elders uit. Ze had niks tegen hen, ze had juist veel respect voor ze maar waar ze zich aan ergerde was dat de meeste hun verhaal begonnen met 'Toen ik nog een kitten was...' Maar wat kon het haar schelen of dat nu gebeurde toen ze nog een kitten waren? Niks! Ze snoof en liep weg van de den. Ze kon dat zinnetje niet meer horen. Want dat was allemaal voor Schorch, al was haar geniale afkorting VS. Met een geïrriteerde uitdrukking ging ze voor de nursery zitten en ze liet haar ijsblauwe ogen over het camp gaan. Ze was vier moons oud maar het zou niet lang duren voor ze de vijf moons zou bereiken om daarna de zes moons te halen en apprentice te worden. De ginger kitten zat daar dan ook vurig op te wachten, tot de dag zou komen dat ze een apprentice werd. Maar goed dat duurde nog even, maar dan zou ze wel het camp uit kunnen. Niet dat ze nog nooit het camp was uit gegaan, nee ze was niet zo'n doodbrave mormel. Ze hield er juist van om arrogant te zijn en te laten zien dat ze beter was dan de andere. En natuurlijk was ze alles behalve bang om de warrior code te breken. Want daar waren regels toch voor? Anders moesten ze die niet opstellen. En oké ze wist dat braaf zijn een betere indruk gaf, maar ze verveelde zich dood in het camp omdat er nooit iets was om te doen dus ze had liever veel straf dan dat ze als een brave in het camp moest blijven en zich moest vervelen. Want als je straf krijgt nadat je plezier hebt gehad is het toch niet erg? Ze zuchtte en keek weer rond.

Bitter wandelde de Nursery uit. Ze was net wakker geworden en het was de eerste nacht in een paar dagen dat ze weer goed had geslapen. Het overlijden van haar vader had haar leven op haar kop gezet, al had het haar familie ook dichter bij elkaar gebracht. Vooral Nightkit en zij konden een stuk beter met elkaar opschieten nu, Bitter had beloofd haar te beschermen en ze was er van overtuigd dat ze voor altijd bij elkaar bleven. Ze was er nog steeds kapot van, maar ergens was ze er ook weer van gegroeid. De grijze kattin greep een kleine muis van de prooistapel en keek even rond of er misschien iemand te vinden was waar ze gezellig mee kon eten. Ze voelde zich opeens een stuk socialer, alsof haar vader op haar neerkeek en ze alles nu goed wilde doen. Haar ogen vielen op Scorchkit, die een stukje ouder was dan zij. Misschien had die iets interessants te vertellen. Met muis en al liep Bitter op haar af en gaf haar een knikje. "Hé, Scorch," mompelde ze, en ze legde haar muis voor haar voeten.

De ginger tabby kit had uiteindelijk kort haar blauwe ogen gesloten maar deze al snel weer geopend toen er pootstappen in haar richting kwam, gevolgd door het bijpassend stemmetje. "Hé, Scorch," ze knikte kort even naar de kitten die wat jonger was dan haar. 'Dag...Bitterkit', zei ze terug als begroetting. 'Wat kom je hier doen?' vervolgde Scorch na een kleine stilte. Want ze had een vermoeden dat ze niet zomaar naar haar was toe gegaan. Dus hield ze daarom haar kopje lichtjes schuin en keek ze de grijze kattin met een arrogante en tegelijkertijd een nieuwsgierige blik aan. Naar leeftijdsgenootjes toe was ze nog redelijk vriendelijk maar naar ouder was het erger. Dan was ze meer de brutale, stoere en arrogante type. Scorch zwaaide even haar korte staart heen en weer, terwijl ze de grijze poes bleef aan kijken.

Bitter bleef haast versteld staan toen ze keek in de intens blauwe ogen van Scorchkit. Even voelde ze een steek van jaloezie, maar die wuifde ze snel weg. Jaloezie sierde haar nou eenmaal niet, dat had ze zo langzamerhand wel geleerd. De rosse poes begroette haar en vroeg vervolgens wat ze hier kwam doen. Bitter keek even naar haar poten, waar de dode muis lag. Was dat niet vrij duidelijk? Ze wilde hier gaan eten. Maar natuurlijk vroeg men altijd naar de achterliggende intenties, maar voor het gemak ging Bitter doen alsof ze die niet had. "Eten," antwoordde ze dus op een droge toon, en ze nam voorzichtig een hapje van haar muis. Ze was behoorlijk voorzichtig met het eten van vast voedsel, vooral sinds de keer dat ze bijna gevloerd was door een muis. Eén hapje van het vlees had haar bijna de das om gedaan, en dat liet ze zich geen tweede keer gebeuren.