Hello darkness, my old friend [OPEN]

De oude kater lag uitgestrekt onder een laag hangende boom. De zomer zorgde ervoor dat zijn donkerbruine vacht warm was in de volle zon, dus op het heetst van de dag wilde hij liever niet in de zon gaan liggen. Voor zijn snuit lag een half opgegeten muis, waar af en toe een raaf naar kraaide. De zwarte vogel wist niet zeker of hij in de buurt van de grote, gespierde kater durfde te komen, maar toen hij geen bedreiging bleek te zijn, kwam de raaf toch dichterbij, griste de resten van de muis mee en vloog er weer vandaar. DE helder blauwe ogen van de kater keken de vogel na, maar aanstalten om er achter aan te gaan, maakte hij niet. Het deerde hem sowieso niet echt veel. De laatste tijd ha hij weer veel op zichzelf rond gedwaald, af en toe was hij nog wel eens in het Bloodclan camp gezien, maar vaak hielt hij zich buiten alle commotie. Sinds zijn tijd als Commander kwam hij hier alleen nog maar als hij iets nodig had, of als hij geen zin had om alleen te zijn. Maar voor de rest at hij in het kamp en vertrok dan weer. Behalve vandaag, vandaag bleef hij lekker liggen onder de boom. Alleen met zijn gedachten. Hello darkness, my old friend.

Fronsend liep hij op een grote, bruine tabby af die zich gevestigd had onder een boom. Hij kende zoveel katten nog niet, hoeveel waren het wel niet? Het kleine katertje had zijn oren omlaag gedaan en zijn staart lag tussen zijn benen, elke nacht kwam er wel een demoon bij en op dit punt was het zelfs bijna moeilijk om een kat te spotten, gelukkig was deze groot. Zonder iets te zeggen nestelde hij zich bij de buik van de kater en bleef als klein bolletje liggen.

-Voor als je thet niet wist hij heeft schizofrenie ^_^

To be honest, was hij veel gewend, maar een kitten die randomly tegen hem aan was komen liggen, dat was nieuw. Hij keek eventjes naar het pluizende bolletje en zuchtte zachtjes. Soms vroeg hij zich af waar zijn kittens heen waren, de kittens die hij samen had gehad met Icy. Dat bracht hem weer op de vraag hoe het met die grijze poes ging. Soms mistte hij haar wel een beetje, haar aandacht vooral. Saxon was nooit echt een kat voor liefde geweest, maar hij had een soft spot ontwikkeld voor de grijze kattin.
Maar terug naar de kitten die tegen hem aan lag. Wat moest hij hiermee? Van wie was deze kitten überhaupt? Hij zuchtte zachtjes en tikte met zijn snuit tegen het bolletje pluis. "Hey," bromde hij zachtjes. "Wat moet je?" kwam er daarna brommend achteraan. Het boeide hem niet echt veel dat de kitten erbij was komen liggen, maar hij zou wel graag een reden willen hebben ervoor.

Hij voelde een snuit tegen hem aan en spinde, het was op een of andere manier een fijn en warm gevoel dat hij toch wel gemist heeft, zonder ouders. De stem klonk brommend maar... Vertrouwd? De kitten keek op naar de kater en staarde even naar de halsband om zijn nek voor hij antwoord gaf. "U leek me wel aardig." Zei hij en glimlachte, een belachelijk antwoord maar toch echt hoe de kitten zich voelde.

Hij kon het niet laten om zachtjes te brommen toen de kitten begon te spinnen en het blijkbaar erg prettig vond om bij hem te liggen. Saxon zuchtte zachtjes, totdat de kitten hem aankeek en met een glimlach zei dat hij dacht dat hij aardig was. "Vertrouw me, kit, zo aardig ben ik niet," bromde hij, terwijl hij zijn poot verlegde en met zijn klauw over de grond schraapte. "Maar als het zo nodig moet, mag je wel blijven liggen," kwam er daarna zuchtend achteraan. "Dan wil ik wel weten wie je bent en wie je ouders zijn."

[Holy, dit is kort. Anyhow, laat, had niet gezien dat je je had geantwoord xD]

De kitten schudde met zijn hoofd en trok niks aan van de klauwen die over de grond schraapte. "Tuurlijk bent u wel aardig!" Riep hij en duwde speels tegen de kater zijn nek, wat hemzelf meer naar achter kreeg dan de warrior. "Ik ben Satsui. En ik... Heb geen ouders." Hij bromde het laatste meer dan dat hij sprak, altijd die vraag over ouders! Hij kon het prima alleen!

Onderwerp: Re: Hello darkness, my old friend [OPEN]