This definitely made my day

Hij liep gestaagd door terwijl hij het kruidenkatje strak in de gaten hield. Hij wilde niet dat hij opeens terug zou komen op zijn besluit en er vandoor zou gaan, dat was niet de bedoeling. Het ging prachtig zo, maar dat wilde hij graag zo houden. Hij verheugde zich nou al helemaal op de blik van zijn dochter als ze zag wie hij meegenomen had. Ze zou het vast geweldig vinden en daarom had hij het gedaan. Het zou vreemd zijn als hij een Medicine cat zou meenemen alleen voor een Young one, dat zou opvallen. Dus had hij er een heel verhaal omheen bedacht. Al geloofde hij niet in die kruidenkatjes van de clans, ze hadden wel verstand van die planten dingen. Dat kon van pas komen ook voor de Elite, dus had hij besloten het daar op te houden. Daarnaast konden ze de grijze kater uithoren over de Shadowclan, alleen maar voordelen al zei hij het zelf. Er lag een kalme maar geamuseerde blik in zijn groengele ogen en een brede zelfvoldane grijns om zijn lippen. Och hij was zo vrolijk met deze situatie. Hij vergat voor het gemak maar even dat het flink tegen zou kunnen vallen. Bij het kamp aangekomen keek hij Acefray aan. “Houdt je eerst gedeisd. Volg mij en negeer de katten om je heen. We gaan eerst iemand ophalen die je even moet bekijken.” Hij liep door regelrecht naar de Young one’s tower. Hij stapte half naar binnen en bulderde naar boven. “Yu! En alleen Yu graag. Ik heb geen zin in pottenkijkers. Jij moet iets voor mij doen onderkruipsel. Hier komen.” Zijn dochter zou vast wel begrijpen dat hij het niet meende. Het was een toneelspel, dat was het altijd als er andere katten bij waren. Hij stapte weer naar buiten met een emotieloze blik in zijn ogen alsof het de normaalste zaak van de wereld was wat hij net had gedaan en keek naar Acefray. “Maak kennis met Yu.” Vervolgde hij kalm terwijl hij ging zitten, maar de andere kater nog steeds strak in de gaten hield.

[Eerst alleen Acefray en Yu! Later gaat het topic open.]

Middag dutjes, wat waren die heerlijk. Ze werd echter bruut gewekt door iemand die haar naam riep. “Yu! En alleen Yu graag. Ik heb geen zin in pottenkijkers. Jij moet iets voor mij doen onderkruipsel. Hier komen.” De poes stond verstrooid op, en was op het punt iets terug te snauwen toen ze de bulderende stem herkende. Vervolgens speelde ze moeiteloos mee, mopperde toen ze de trap af liep, maar begroette haar leider met een respectvolle knik. Pas toen zag ze dat er een kat achter hem stond. Het was een clankat, hij rook net als Foxfire. Shadowclan dus. “Maak kennis met Yu.” De poes hief haar kop om de grijze kater in zijn ogen te kijken, en toen realiseerde ze zich dat hij niet zo maar naar shadwclan rook. Er hing een kruidige geur om hem heen, iets wat haar ogen deed glanzen. Was dit een medicine cat? Ze had zo veel vragen! Eerst even voorstellen. "Yu, young-one. Aangenaam." Ze knikte hem toe, maar haar nieuwsgierige blik bleef. Ze was door het dolle heen. Een echte medicine cat! Deze katten wisten ze ongelofelijk veel. Yu probeerde haar gezicht een beetje in toom te houden maar kon een enorme glimlach niet onderdrukken. De kater zag er niet zwak uit, een goed teken. Ze bleef echter met de vraag hoe haar vader hem zo ver had gekregen om gewoon bloodclan in te wandelen. Ze wierp een licht nieuwsgierige blik naar haar vader, wat nu?

Ace had nog steeds gemengde gevoelens over zijn geweldige plan. Maar over het algemeen was hij het er al mee eens. Want tja, een beetje avontuur was hetgene waar de kater voor leefde. Hij was mentaal een apprentice op dat vlak en hij kon het niet laten wat schuin te grijnzen. De kater was zonder veel moeite gevolgd, hij was immers vaker in de Twoleg place geweest. Het Bloodclan kamp was echter een ander verhaal. Toen Zwartlokje begon met praten knikte hij simpel. Ace was een simpele kater en hij deed niet graag moeilijk. Dus volgde hij gewoon op zijn sukkeldrafje tot ze bij een toren kwamen. Natuurlijk had hij zijn groene blik nieuwsgierig rond laten gaan maar deed zijn best niet al te opvallend te doen. Echt verstand van wat er allemaal om hem heen gebeurde had hij niet. Ach ja, het zou wel goed komen. Zwartlokje was immers de zonneschijn in huis. Dat vooral toen hij een bepaalde Yu riep. Het klonk zeer vriendelijk en aanlokkelijk, waardoor Ace niet de behoefte had erop te reageren. Het duurde dus ook niet lang toen er een gevlekte poes bij hun stond. De kater luisterde even naar het voorstellen en knikte toen, met een schuine grijns; “Aangenaam, de naam is Acefray, Medicine cat Shadowclan” Aangezien de ander duidelijk wel blij was met zijn aanwezigheid klonk zijn stem vriendelijk. De altijd jongensachtige blik in zijn groene ogen kwam weer naar boven. Het was duidelijk zichtbaar dat de kater geen dreiging voelde. Ook hij keek opzij naar Zwartlokje. Nou, vertel het plan van aanpak nou eens.

Het duurde niet lang voordat zijn dochter de tower uitkwam. Daar had hij ook wel op gerekend, omdat hij wist hoe nieuwsgierig Yu kon zijn. Hij hoopte dat ze blij was met zijn cadeautje. Hij glunderde daarom ook een beetje toen hij haar enthousiasme zag. Snel trok hij zijn gezicht weer in de plooi en keek Acefray aan. “Ik wil dat jij haar uitlegt wat jij allemaal doet. Die kruidenkat dingetjes zeg maar.” Hij had echt geen idee hoe hij het anders moest noemen. Even keek hij om zich heen naar de dichtstbijzijnde members in de buurt die hij geschikt genoeg vond om de Shadowclanner te bewaken. “Howl en Hellhound!” Zijn stem bulderde weer om goed tot die twee door te dringen. Pas toen ze allebei dichtbij genoeg waren om hem te verstaan ging hij verder. “Zorg dat deze Acefray niet in zijn eentje op pad gaat. Waar hij gaat, gaan jullie ook. Jullie slapen met zijn allen in barn three en pas als ik het zeg laten jullie hem gaan, begrepen?” Er ontstond een kalm grijnsje om zijn lippen. Opnieuw keek hij de Shadowclanner aan. Zou het nou al tot hem doordringen waar hij zichzelf in gemaneuvreerd had? “En laat hem binnenkort naar de kittens kijken.” Er waren op het moment zoveel kittens in het kamp dat het misschien wel handig was als iemand even naar ze ging kijken. Als zijn dochter geloofde dat deze kruidenkatjes iets konden dan wilde hij dat ook wel eens met eigen ogen zien. “Dus kruidenkatje we houden je hier een tijdje.” Hij grinnikte zachtjes terwijl hij hem kalmpjes opnam, zonder met zijn ogen te knipperen. Hij was heel benieuwt hoe Acefray ging reageren. Hoe zijn members zouden reageren was hij niet zo bang voor, waarschijnlijk vonden ze het maar wat leuk om weer eens iets nieuws te doen te hebben.

[Ook Howl en Hellhound mogen nu reageren!]

Zijn groene ogen staarde doelloos de verte in terwijl de kater kauwde op de laatste hap van het konijn. Vragend keek hij op bij het zien van Claw die samen met een onbekende kater het kamp binnen kwam lopen. Waarschijnlijk had de zwarte kater gewoon weer een nieuw lid gevonden en was het niet zo interessant. Rustig begon Hellhound het bloed van zijn rode vacht af te likken. Tegen de tijd dat hij klaar was galmde Claw's stem door het kamp. “Howl en Hellhound!” De kater spitste zijn oren bij het horen van zijn naam. Meteen stond hij vloeiend op en liep richting de Leader. Het viel hem op dat zijn leerling Yu er ook bij stond. “Zorg dat deze Acefray niet in zijn eentje op pad gaat. Waar hij gaat, gaan jullie ook. Jullie slapen met zijn allen in barn three en pas als ik het zeg laten jullie hem gaan, begrepen?” Vertelde de zwarte kater hem. Begrijpend knikte Hellhound kort. Het was een veel interessanter scenario dan de kater had gedacht. Claw had daadwerkelijk zonder al te veel problemen een clankat mee genomen. Aan de geur was te merken dat het een Shadowclanner was, alleen een opvallendere geur deed een grijns op zijn kop verschijnen. Het was een Medicine cat, een van de belangrijkste katten in een clan. “En laat hem binnenkort naar de kittens kijken.” Hellhound knikte op Claw's woorden, nu ze hem toch in het kamp hadden konden ze hem beter gebruiken ook. Het was iets bijzonders dat er een kat langs kwam die verstand had van kruiden en het genezen van wonden. Dat kwam prima van pas in de Elite. “Dus kruidenkatje we houden je hier een tijdje.” Kruidenkatje? Ach zo kon je het ook noemen. Een best logische naam als je niet in een clan was opgegroeid. In zijn hoofd ging de kater nog een keer achter de prefix van de Shadowclanner aan. Ace... Het was niet een vaak voorkomende prefix, plus dat de kater niet zo veel jonger dan hem leek te zijn. Plotseling schoot het hem te binnen, hij had inderdaad wel eens van Acekit gehoord voor hij de clan verliet. Veel wist hij er echter niet van, alleen de naam kwam hem vaag bekend voor. "Niet gedacht dat ik jou ooit nog zou tegenkomen." Zei hij tegen de bruine kater, gewoon om te zien hoe die er op zou reageren. En of er achter te komen of hij toevallig hem niet had gekend. Sharpkit, Sharppaw, de kater dacht nog steeds met afschuw terug aan zijn oude namen.

De kater grijnsde. “Aangenaam, de naam is Acefray, Medicine cat Shadowclan” Had hij eigenlijk wel door in wat voor een ituatie hij zat? In afwachting keek ze haar vader aan. “Ik wil dat jij haar uitlegt wat jij allemaal doet. Die kruidenkat dingetjes zeg maar.” Yu onderdrukte gegrinnik, 'kruidenkat dingetjes.' Maar haar vader was niet opgegroeid in een clan en had er ook geen interesse in. Ondertussen glunderde ze, dit was het beste cadeau ooit. Als de elite niet om haar heen zat had ze hem geknuffeld. Claw riep haar Howl en Hellhound, en droeg hen op om Acefray te bewaken. “Dus kruidenkatje we houden je hier een tijdje.” Grijnsde haar vader. De gevlekte poes grijnsde ook. Een stemmetje in haar hoofd zei dat het niet handig was, dat iemand misschien een link zou leggen door de gelijkenis, maar ze negeerde het stemmetje. Ze stond te popelen, en vroeg zich vooral af; wanneer? Ze keek de kater vragend en nieuwsgierig aan.

Ace vond het helemaal niet erg dat hij nog hier zat. Hij leek heus wel door te hebben wat er gaande was, het deerde hem gewoon niet. Simpel als dat. De pluizige kater zat er dus ook ontspannen bij toen er hem een order werd gegeven. Hij haalde zijn schouders op en keek even vrolijk naar Yu, die leek in ieder geval wel interesse te hebben in hem, en hij wou haar dus ook graag het een en ander bijbrengen. Waarom ook niet? Zijn taak was toch andere helpen? Daarbij kon ze heus niet alles onthouden wat hij zou vertellen, en anders maar wel. Het was niet dat je iemand dood kon gooien met paardenbloemen. Het duurde niet lang voor er nog wat katten bij gehaald werd. Nieuwsgierig keek hij met zijn jongensachtige groene ogen naar de nieuwkomers. Hellhound en Howl. Blijkbaar zijn bodyguards. Hehe, daar ging hij eens mooi misbruik van maken. Blijkbaar sliepen ze ook allemaal in dezelfde den, gezellig toch. Er was dus ook geen teken van stres op zijn gelaat te bekennen, enkel een blik die niet veel goeds voorspelde. Hierna werd hem ook opgedragen naar de kits te kijken. “Is goed hoor Zwartlokje, enorm gezellig hier. Ben blij dat je zo gastvrij bent” Hij zei het op zo’n brutale manier dat je niet zeker wist of hij het nu meende of niet. Nu pas viel zijn aandacht weer op de rode kater, die begon met spreken. Even werd zijn blik vragend, terwijl hij die kop terug probeerde te koppelen een naam. Het duurde even voor het hem doordrong. Net na de dood van zijn moeder was een apprentice de clan uit gegaan, hij was nog maar een kit geweest. “Sharp was de naam toch? Eh, Hellhound staat beter. Maar leuk jou weer te zien, deze clan een beetje leuk?” Besloot hij maar te vragen, hij vond het daarbij leuk om te zien hoe andere zo snel dichtklapte bij zijn woorden. Hij voelde de ernst nog niet helemaal, al zou hij dan niet veel anders hebben gereageerd. Hierna keek hij weer naar Yu, en sprak de vraag uit die zij leek te willen weten. “Dus, wanneer beginnen we?” Hij vroeg het aan de poes zelf, alsof ze met zn tweeën een deal hadden waar de rest niks van wist.

Zijn blik richtte zich droogjes op die van Acefray. Dit bleef toch een vreemde kater, waar hij geen snars van begreep. “Gastvrij staat op mijn voorhoofd geschreven dat heb je toch wel gezien.” Zijn stem droop van het sarcasme terwijl een diepe moedeloze zucht zijn bek verliet. Het was dat dit kruidenkatje zijn dochter dingen kon leren anders had hij zich wel twee keer bedacht om hem mee te nemen. Die kat was niet goed snik. Hij schudde zijn kop en hield daar mee op toen Hellhound begon met praten en blijkbaar Acefray kende, maar dat was ergens te verwachten. Het boeide hem niet, als Hellhound nou maar loyaal aan hem en de Elite was dan was alles best en als ze Acefray maar in de gaten hielden zeker als hij bij Yu in de buurt was. Als zijn dochter iets zou overkomen zou hij ze dat niet in dank afnemen, maar hij ging er van uit dat alles goed kwam. Tenminste daar hoopte hij op. “Wanneer Yu dingen wil weten dan sta jij voor haar klaar. Dus jij beslist Yu, maar ik wil jou binnenkort nog wel even spreken kruidenkatje. Dus reken er op dat ik je bij mij laat roepen.” Vervolgde hij toen kalm voordat hij opstond en zijn blik even naar de lucht gleed.

Shadowclans medicine cat was in elk geval een optimist. “Is goed hoor Zwartlokje, enorm gezellig hier. Ben blij dat je zo gastvrij bent” Zwartlokje, wat een naam. Volgende keer dat ze haar vader alleen tegen kwam zou ze dat zeker tegen hem gebruiken. “Dus, wanneer beginnen we?” Yu speelde in op de geheimzinnigheid en wiebelde met haar wenkbrauwen. Voor z antwoord kon geven had Claw al gesproken. “Wanneer Yu dingen wil weten dan sta jij voor haar klaar. Dus jij beslist Yu, maar ik wil jou binnenkort nog wel even spreken kruidenkatje. Dus reken er op dat ik je bij mij laat roepen.” Ze begon zich een beetje zorgen te maken dat de clan wantrouwig zou worden. Waarom zou Claw immers een bepaalde young-one naar voren roepen om met een medicine cat te praten? Ach, snel was ze member en dan maakte het toch niet meer uit. Ze richtte zich tot Acefray. Hoewel haar stem even emotieloos en kalm was als haar vaders, kon je een twinkeling in haar ogen zien. "Verwacht me morgen om zonhoog te zien."

Ergens was het wel vermakelijk om te zien hoe de Medicine cat totaal op zijn gemak leek te zijn en alles gewoon prima vond. Het verbaasde hem wel dat de kater wist wie hij was. “Sharp was de naam toch? Eh, Hellhound staat beter. Maar leuk jou weer te zien, deze clan een beetje leuk?” Leuk? Een ding was zeker, de Shadowclanner was alles behalve normaal. Het was überhaupt al een wonder dat hij Medicine cat was gezien zijn gedrag. "Een goed geheugen heb je wel, en alles gaat zo zijn gangetje hier. De Shadowclan zal wel vreselijk saai zijn gezien je nu hier bent." Antwoordde Hellhound rustig. Claw kwam echter al snel weer het gesprek over nemen. “Wanneer Yu dingen wil weten dan sta jij voor haar klaar. Dus jij beslist Yu, maar ik wil jou binnenkort nog wel even spreken kruidenkatje. Dus reken er op dat ik je bij mij laat roepen.” Het was wel opmerkelijk waarom Yu die mogelijkheden kreeg, het had elke Young One kunnen zijn. De enige logische reden die de kater kon bedenken was dat het kwam door Yu's intelligentie, dom was ze namelijk zeker niet. Toch zou ze wel een of andere connectie moeten hebben met Claw om zoiets voor elkaar te krijgen.

Ace was niet uit het veld te slaan. Goed, hij was misschien niet zo dom en rustig als hij eruit zag. Want hij had heus wel door dat dit geen goede situatie was, maar hij had er zichzelf dus ook in gewerkt. Hij had er niks aan om hier nu enorm vijandig te doen, hij stond in de minderheid. Daarbij was het prachtig te zien hoe snel al deze stoere strijders uit het veld geslagen waren van wat vriendelijkheid. En daar had hij zijn pleziertje weer in. Ook kreeg je niet iedere dag de kans bij Bloodclan op bezoek te komen, dus kon hij net zo goed even rondkijken en een gezellig gesprekje houden. Het was soms ook zo makkelijk. Hij reageerde op Hellhound. "Shadowclan mag inderdaad wat spannender, maar ik denk dat Zwartlokje dat al regelt. Maar het lijkt er dus op dat je even aan me vast zit, ben benieuwt hoe lang jullie het volhouden" Hij grijnsde even schuin, een jongensachtige blik in zijn ogen. Oeh, hij kon zo goed andere op hun zenuwen werken met zijn recht door zee manier van spreken en zijn sociaal ongestoortheid. Hij kreeg er bijna al zin in. Hierna draaide hij zich naar Yu toe en liet zijn helder groene ogen op haar vallen. "Goed hoor meissie, denk je dat je Zwartlokje zo ver krijgt dat we ook planten kunnen zoeken?" Hij gebaarde even naar de zwarte kater, maar negeerde hem dwars. Die was saai, daarbij kon hij net zo goed wat plezier hebben met die apprentice.

Howl werd door de bulderende stem van Claw wakker geschud uit haar halve slaapje. Ze hoopte dat hij beter iets leuks had te doen voor haar, anders zou ze snel weer terug kruipen naar haar plekje. Maar eenmaal bij de bron van het harde geluid zag de Hellhound, Claw, Yu en een onbekende kater. Haar oog bleef even op hem hangen. Hij was niet van de Elite. Hij rook naar de Shadowclan borders. Howl keek even vragend naar Claw. Die legde al snel uit dat ze 'deze Acefray' gevangen gingen houden totdat Claw het goed geweest vond. Blijkbaar was 'deze Acefray' ook een kruidenkat uit de clan en moest die met Yu gaan optrekken. Wou Claw dat Yu dat kruidengedoe ging leren? Dat was wel slim. Howl knikte en keek even naar de kater. "Dus, deze Acefray. Vertel is wat je zoal doet in die clan van je." vroeg ze, nieuwsgierig. Ze was wel benieuwd hoe zoiets eruit zag.

Hij ging verder niet meer op de uitspraken van de anderen in en nam enkel het kruidenkatje op. “Ooh alsjeblieft zeg stop eens met dat gezwartlokje van je.” Zijn stem klonk nog net zo kalm en kil als altijd al zag je aan het lichte getrek van zijn oren dat hij zich er aan irriteerde. “Jullie kunnen doen wat jullie willen, zolang Howl en Hellhound maar met jullie mee gaan zodat je het niet op een rennen zet kruidenkatje.” De blik in zijn groengele ogen werd eigenaardig donker en de onuitgesproken dreiging sprak er duidelijk uit. Toen draaide hij zich om en liep weg met een zwiep van zijn staart. “Praten jullie nog maar even verder.” Hij was wel weer klaar daar. Hij had geregeld wat er te regelen viel en nou was het aan Yu om dingen van die Acefray te leren en aan Hellhound en Howl om die vreemde grote kater bij hen te houden zolang Claw dat nodig vond. Hij begreep echt niets van die rare kruidenkat, maar dat was vast iets Clankats eigens.

[Claw is topic uit en anderen zijn vrij om te reageren als ze willen]

"Shadowclan mag inderdaad wat spannender, maar ik denk dat Zwartlokje dat al regelt. Maar het lijkt er dus op dat je even aan me vast zit, ben benieuwt hoe lang jullie het volhouden", reageerde Acefray met een schuine grijns op zijn gelaat. Geamuseerd zwaaide Hellhound met zijn staart. "We'll see", antwoordde de rosse kater enkel. Howl was inmiddels ook aan komen lopen. De kater had zo hier en daar al wel eens iets over de kattin gehoord maar haar nooit gesproken. De Medicine Cat noemde Claw nogmaals zwartlokje, aan de oren van de leider was te zien dat hij dat ook niet helemaal geweldig vond. "Dus, deze Acefray. Vertel is wat je zoal doet in die clan van je." Nee niet dat. Nu moest hij ook nog helemaal gaan aanhoren hoe alles er aan toe ging in een clan. Wat hij dus al lang wist. Voor zover hij Acefray inmiddels kende kon dat nog een behoorlijk lang verhaal worden. De bruine kater was immers niet op zijn mondje gevallen. Blijkbaar mocht Yu met de kater ook kruiden gaan zoeken zolang Howl en hij er maar bij waren. Dat hebben gezegd verliet Claw het groepje katten.

Met een grijns keek de poes hoe er steeds meer katten het gesprek tussen Claw en de gevangende mengde Yu en Hellhound waren al snel bij al had Brat nog niet de drang gehad om er ook bij te gaan staan nee ze lag hier prima kon alles zien en het meeste horen dus waarom zou ze zich in het gesprek mengen? ' omdat ik het zeg' klonk een stem streng de poes gromde zachtjes maar bleef liggen ' Nu!' de stem klonk luider en iets wat gevaarlijk snel stond de poes op en maakte haar weg naar de andere katten en ging naast Hellhound staan haar ogen vielen op de grijze kater, Een grijns vormde zich het deed haar goed om de schadowclanner zo te zien hulpeloos helemaal omringd door bloodclanners oh dat voelde zo goed, ' Well well mind if i blend in?' het boeide haar niet wat de andere katten te zeggen had nu ze hier eenmaals was zou ze niet zomaar weg gaan, Haar ogen vielen vervolgens op Hellhound oh wat heeft ze hem een tijd je niet gezien niet dat ze hem gemist heeft of zo iets, Zachtjes begon ze te grinniken ze had geen idee waarom het gebeurde gewoon zomaar uit het niets of misshien niet? was de beeld van de omringde schadowclanner de oorzaak? 'Vast wel' klonk een stem vervolgens de poes schudde met haar kop en righte haar aandacht weer op de grijze kater nog steeds met die grijns op haar gezicht geplakt,' Zeg Ace was het niet? vertell eens wat meer over je zelf over je clan bijvoorbleed ik denk dat wij daar allemaal wel geinteresseerd in zijn'

Onderwerp: Re: This definitely made my day