The first storm || Wolverine

If I fall into the abyss, you will fall just as hard.

A pirate heart win not only a treasure, you also need the key.

Het kamp werd haar te druk, dit was ze niet gewend. Ze verlangde weer naar haar oude thuis, de zee kust. het enige geluid was de water die tegen de rand klotste en de meeuwen die daar krijste, maar hier? hier reden duizenden monsters, gestoorde landrotten en nog veel meer. daarom moest ze even weg, weg van de drukte. met een snelle pas sjokte ze uit de kamp ingang, en al snel bevond ze zich op de harde grond van de zogenaamde Twolegplace. met gespitte oren zigzagde ze door een paar steegjes heen, een geur drong door haar neus, maar gelukkig was die oud. dus kon ze weer veder, de wolken kropen steeds dichterbij en al snel wat de lucht bedekt met een grote grijze wolk. steeds meer verhoogde ze haar pas, tot ze uiteindelijk de Twolegplace achter haar bevond en een nieuwe territorium op stapte. overal stonden bomen die verbrand waren en de grond was bedekt met oud as, geen enkele plant groede hier en de enige geur die hier rond hing was de damp van de toekomstige regenbui. ze trippelde dieper het verwoeste landschap in, een druppel spatte op haar neus en met een geïrriteerde blik keek ze omhoog. Veder op was een oude boom die mooi was uitgehold waar ze kon schuilen, snel wurgde ze zich zelf in de stam en ging rustig liggen. de regen spatte al snel naar benende wat haar een kalmerende gevoel gaf, haar kop legde ze op haar voor poten en luisterde met gesloten ogen naar de druppels die naar beneden vielen. en merkte totaal niet dat de geur van Bloodclan alsmaar sterker werd..

-Only Wolverine!

_{Nogal slenterend liep ze door de stille straten. Haar pels vochtig van de kleine druppels dat van boven naar beneden vielen. Ze bekeek het uitzicht en begon met een zucht verder te lopen. Ze was iedereen kwijt. Haar dochter, Ore. Haar liefde, Hurricane. En Tornado die leek zich alleen maar aan haar te ergeren. Zwijgend naar haar poten kijkend dacht ze na over haar jonge tijden. Hoe ze Thorn ontmoet had. Hij leek perfect voor haar. Totdat ze tegen hem zei dat ze zwanger van hem was. Hij begon haar ruw te behandelen. Hij deed haar zowel lichaamlijk als geestelijk pijn. Met klauwen en woorden. Tot haar opluchting En verdriet werd hij doodgereden door een monster. Toen moest ze haar dochter alleen opvoeden.
Het deed de poes nogsteeds pijn nadat ze haar dochter alleen achterliet in de angst dat ze net als Thorn werd. Wolverine zuchtte nogmaals en sloeg haar ogen neer. Even haar gedachtes leeg maken.
Maar al snel schoten haar ogen weer open bij het ruiken van een geur. Het rook bekend, maar de rode poes kon niet weten van waar en wat het bekend kwam. Ze volgde de geur tot de hoek van de straat. Angstig keek ze in de ogen van een kat. Thorn?! Maar... Hij was toch dood?! Paniekerig keek ze om zich heen in de hoop dat de kat haar niet gezien had. Hadden ze gelogen over zijn dood?}

- ~~Thorn is de NPC vader van Abyss c;~~

Haar bruine brande in die van een andere kat die in eens leuk voor haar kwam staan en zwijgend haar aanstaarde, ze zat nog steeds verschuilt inbde holle boomstam maar de andere poes had blijkbaar de storm wel boven haar hoofd gekregen. Haar rode vacht was tegen haar lijf gedrukt, integendeel zat zij droog en was haar lange lapjesvacht zoals normaal lekker droog. "Uhm, kun ik u helpen?" mauwde ze met een frons, en bleef de poes met een strakke blik aanstaren.

-Telefoon bericht
-Flut..

Onderwerp: Re: The first storm || Wolverine