And so we meet again

Onderwerp: And so we meet again za 17 okt 2015 - 19:52

Deels omdat ze aardig was, maar grotendeels omdat de taak haar was opgelegd liep Shadysedge naar de Eldersden. Haar slanke lichaam bracht een grote dikke duif met zich mee, deze had ze gevangen bij de ThunderClan grens. De poezin hoefde de den niet eens te betreden, al ziend dat haar doel ervoor lag. Het was Ghosteyes, de kater die ze al een keer eerder had ontmoet bij de kleine kreek. Een vriendelijk gesprek was het geweest, een om te onthouden in alle luchtigheid die er had plaatsgevonden. Shady legde de vogel voor zijn neus. "Hallo Ghosteyes," mauwde ze met een kleine glimlach waarna ze de duif in zijn poten rolde. "Die is voor jou," beleefd ging ze naast hem zitten. Het was afwachten of de kater zin had in een goed gesprek, of het voor gezien hield vandaag.

[Ghosteyes]

Onderwerp: Re: And so we meet again za 17 okt 2015 - 22:40

Ghosteyes

Meer dan de bladeren die zich her en der op de grond begonnen te verzamelen, kon hij Leaf-fall aanvoelen aan de dalende temperatuur, de grillige wind die af en toe opstak en de geur van de drassige grond die zich vulde met dorre plantjes. Dit seizoen duurde nooit lang voor hem, want weldra lag er weer een dik pak sneeuw, waardoor zijn leven weer een iets spannender avontuur leek te worden dan gewoonlijk. Een hekel aan was een groot woord, het maakte het hem wat lastiger op sommige punten, maar Ghost liet zich gewoonlijk door niets tegen houden. In plaats van in zijn den, lag hij er dan ook voor. Zijn sterke lichaam had geen kuren, de enige reden waarvoor hij Elder was, was het missen van zijn ogen en dat had nu niet bepaald invloed op de weerstand. Zijn oren spitste zich bij het horen van pootstappen, de geur van de Clankat die hem benaderde drong door in zijn neus, gemengd met die van duif. "Shadysedge," zei hij met een knikje. Er volgde een begroeting, waarna hem toch wel een erg rijkelijke maaltijd tussen zijn poten gerold werd. "Hmm, je zou toch gaan denken dat ik die ogen weg heb getoverd, want het lijkt me dat menig warrior naar zo'n maal kan fluiten," merkte hij op, een scheve glimlach op zijn gelaat. De Clan onthield hem zeker niet van de bekende behandeling die Elders ontvingen, al sloeg hij gerust een maaltijd over wanneer de prooi schaars was, zodat de echte oudjes gezond konden blijven.