{Glowstick} Rooted to the ground

De muis had geen idee dat Minnowspots zo dicht in de buurt was, iets wat de tortoiseshell poes een grote deugd deed. Eventjes liet ze haar tong over haar lippen heen glijden en zette ze nog een keer een geruisloze stap dichterbij. Alles was goed gegaan, mits de muis niet toevallig haar richting op gekeken had en ervandoor schoot onder een iets boven de grond uitstekende boomwortel door. Met een wanhopige sprong ging Minnow nog de achtervolging in, maar niet op de meest handige manier. Ten eerste stootte ze haar hoofd tegen de boomwortel, ten tweede gleed ze nog wat verder door met haar kop en bovenlichaam, waardoor ze uiteindelijk half aan de ene kant van de wortel zat en half aan de andere kant. Wat geschrokken krabbelde ze over de grond terwijl ze zich onhandig weer begon los te trekken. Starclan, deze onhandigheid was alleen aan haar besteed.

Rustig zat hij naar de verte te staren, zijn gedachtes werkelijk overal en nergens. Hoewel er veel aan hem hing nu laatst was het nu even tijd om te relaxen, even niks doen. Zijn rust werd ruw onderbroken toen hij wat achter zich hoorde en zijn ogen werden groot toen hij zag hoe Minnowspots worstelde met zichzelf en een boomwortel. Geschrokken liep hij erheen en keek de oudere poes dan ook een beetje angstig aan. "Gaat het wel?"

Haar nagels maakten groeven in de aarde terwijl ze een verwoede poging deed om zich los te krijgen. Ondertussen had ze tenminste haar schouders al iets onder de wortel kunnen krijgen, maar toen er een andere kat te horen was, bleef de poes eventjes stil en voelde ze toch wel wat schaamrood naar haar wangen kruipen. "Ja het gaat wel, laten we zeggen dat onhandigheid een gave is," merkte de poes wat nerveus lachend op.

De kater grinnikte en knikte. "Dan heb ik een héle grote gave!" Sprak hij, wetend dat hij zichzelf ook zo in dezelfde situatie had kunnen werken. "Maar ehm, heb je hulp nodig?" Lachte hij erachteraan, eigenlijk was het een hilarisch gezicht zo.

Minnowspots snoof eventjes kort toen de kater begon te grinniken. "Ik heb vele gaves," reageerde ze dan maar, al voelde ze het schaamrood nog steeds op haar wangen kruipen. "En nee ik kan het zelf wel!" reageerde de poes vervolgens wat verhit, waarna ze weer verder ging met proberen zichzelf los te krijgen. Met weinig succes. Ze probeerde het veel te erg en was daardoor veel te wild.

Hij knikte, tsja dat kon ja. Hij fronste even op haar verschrikte antwoord en keek even toe hoe ze wild stond te worstelen... Met een boomwortel. Hij schudde even met zijn hoofd en besloot toen maar haar nekvel voorzichtig beet te pakken en aan de kattin te trekken. Hopelijk zou dit werken.

Ze was aan het proberen om achterwaarts weer terug te komen, op de manier waarop ze erin was gekomen. Dat Glowstick haar nekvel beetgreep, zorgde dus ook even voor verwarring. "Denk je dat die kant op beter gaat ja?" besloot ze maar twijfelachtig te vragen. "En anders zit ik hier voor altijd vast. Kom jij me dan voedsel brengen?" Ze lachte wat nerveus bij de notie.

Verbaasd stopte hij toen zij achteruit ging kruipen. Hij haalde zijn schouders op op haar vraag. "Je lijkt er verder doorheen te zijn aan deze kant." Grinnikte hij en keek heel kort wat raar op haar vraag maar knikte toen. "Maar natuurlijk." Zei hij deftig en boog zijn hoofd voor de kattin.