Hey there, you want something? || Satsui

If I fall into the abyss, you will fall just as hard.

A pirate heart win not only a treasure, you also need the key.

Haar blik gleed over het kamp die ze binnen wandelde, de grasvlakte en de houten kraaiennesten zagen er een stuk anders uit dan haar oude thuis. daar klonk altijd het geklots van de zee die tegen de wand sloeg, en de vogels die daar krijste. de vis die je kon vangen maar ook kreeg van vreemde wezens, de puntige rotsen en de donkere groten. wat miste ze het, ze trippelde veder en koos een plekje uit vlak bij de wand van het kamp. het was er half beschut en hield de wind een klein beetje tegen, niet dat ze de koude wind erg vond. haar vacht was dik genoeg, en bij de zee blies de wind altijd hard. vergelijken met daar was dit maar een zomerbriesje, met een 'plof' viel ze neer, en trok haar poten onder haar buik. ze sloeg haar staart om haar flank heen en staarde een beetje voor zich uit, haar aandacht werd getrokken dor een kleine katertje, rond de 3/4 moons schatte ze. Hij liep helemaal allen, op zo jongen leeftijd? ze hief haar kop ietsjes omhoog, geen andere kat was er te bekennen. "Hey jij daar, wat doe je daar zo alleen?" mauwde ze kalmpjes, en sloeg met haar staart als teken dat het kleine katertje naar haar toe moest komen.

-First post Satsui

Genoeg stemmen om hem heen, volgens hen had hij daarom ook niemand anders nodig. Toen hij een kattenstem hoorde keek hij toch op, niet zo zeker waar degene was tot hij in haar ogen keek. De kater keek haar vragend aan. "Sou ik ook aan u kunnen vragen?" De letter Z had de jongen kat nog niet onder de knie en als je goed luisterde sliste hij een beetje, verder bleef hij gewoon een beetje lompjes op een afstand staan.

If I fall into the abyss, you will fall just as hard.

A pirate heart win not only a treasure, you also need the key.

Het duurde eventjes toen de kleine kat haar door had, hij maakte oogcontact met haar maar bleef nog stil. maar uiteindelijk ben het te spreken, "Sou ik ook aan u kunnen vragen?" sprak hij met slis, met een frons keek ze hem aan. Kon hij nog steeds woorden niet goed uitspreken? "Kijk eens kleintje, ik ben een volwassen kat dan is het normaal om af en toe alleen te zijn" mauwde ze kalpjes, maar haar gedachten gleden terug naar haar verleden.. ze had zich nooit zo alleen gevoeld, wat miste ze haar bemanning, haar vrienden. "Maar jij daar in tegen, hoort nog bij zijn moeder te zijn" vervolgde ze, dat hij nog niet was verhongerd of door de kou is gestorven.

Normaal? Wat was dat nou weer voor reden! Alsof volwassenen meer rechten hadden dan kittens. De kitten trok wat nonchalant zijn wenkbrauwen op maar dezen veranderde in een frons toen ze over een moeder begon. "Dat dacht ik ook ja." Zei hij, licht binnensmonds maar toch echt verstaanbaar.

"Dat dacht ik ook ja" ze moest moeite doen om de kleine kater te verstaan, "Mag ik weten waarom je ouders niet bij je zijn?" ze had vroeger het zelfde probleem gehad, maar haar vrienden hadden haar geholpwn. Samen waren ze sterk, maar nu was ze weer alleen. Maar op een dag zou ze weer met velen zijn, ze zou weer van land tot land trekken en alles weer leeg gooien. Alle prooi van andere verjagen en hun terrartoirum verwoesten, daar was ze goed in. Een rover zijn.

Waarom? Waarom was iedereen zo geïnteresseerd in zijn ouders? Waarom moest iedereen hem iedere keer weer pijn doen? "Dat zou ik ook wel willen weten ja!" Riep hij, gefrustreerd maar vooral gepijnigd. Zijn ouders hadden hem gewoon in de steek gelaten! Of naar het zo geheete 'Dark-Forest' iets of... In een paradijs? ...

"Dat zou ik ook wel willen weten ja!" een medelevend uitdrukkign was op haar gezicht te vinden, ze hees zich zelf echter omhoog en trippelde naar de kitten toe, "Het is niet erg" mauwde ze kamlpjes en ging naast hem zitten, zodat hij tegen de koude wind was beschermd. "Ik weet hoe je voelt kleintje" ze sloeg haar staart om haar middel heen, en schenkte hem een vriendelijke blik. "Ik heb precies hetzelfde gehad" ze ruchtte haar blik van hem af en keek een beetje voorzich uit. Ja precies het zelfde..

Satsui keek beangstigd toen ze naast hem ging zitten, wat wilde ze toch van hem? Hij voelde zich op het moment echt dubbelzijdig- moest hij haar vertrouwen of nu rennen voor zijn leven? De demonen hielpen ook niet- tenminste dat dacht hij. Voor hij het wist hoorde hij er weer een- boos. "Wij zijn je vrienden! Niet zij!" De kitten stond op en zette een paar stappen naar achter- naar wie moest hij nu luisteren?

Met een frons keek ze hoe hij angstig een paar stappen naar achter deed, maar als snel zette ze weer een neutralen maar vriendelijk blik op. "Als je verteld wat er is, kan ik je helpen" mauwde ze zachtjes, "Wat is je naam kleintje?" begon ze, als hij zijn naam toe vertrouwde, kon ze steeds meer vragen stellen en tja, zo zijn vertrouwen winnen en er achter komen wat er zich afspeelde in zijn kopje. "Of misschien wil je wel iets van mij weten" hij moest zich niet gedwongen voelen, dus besloot ze maar dat hij haar ook dingen mocht vragen.

Het katertje schudde met zijn kopje, was dat niet wat iedereen zei? Naarmate hij ouder werd hoe erger het ook werd. De poes vroeg om zijn naam maar voor hij kon antwoorden zei ze al weer wat anders. "Waarom doet u zo aardig tegen mij?" Zei hij zacht, en richtte zijn blauwe kijkertjes op de grond.

"Waarom doet u zo aardig tegen mij?" deze vraag had ze al zien komen, de lapjespoes spitsde haar oren om te luisteren als er geen andere katten waren. Maar het engiste geluid was de wind en de geur van haar zelf in de kitten. "Waarom? Luister goed, ik heb precies het zelfde gehad. En ik wil niet dat andere katten ook zulke probelem krijgt, misschien valt het nu wel mee. Maar later zou het met de dag erger worden" ze keek hem met een neutrale blik aan, maar ook een seriuese blik. Dit was een seriuse gesprek en dus zouden grapjes en verhalen dienze even snel bedacht aan de kant worden geschoven, ze zag heus wel dat hij in de knoop zot met zijn zelf.v"Mag ik dan nu iets van jou weten?"

De kitten keek enkel verbaasd. Ja ja, zij zag zeker ook elke dag demonen! Amehoela! Na haar vraag ging hij wel voorzichtig zitten, en legde zijn oortjes plat. Op het moment waren zijn gevoelens zo gemixt dat hij niet eens wist wat het was. "Satsui." Zei hij dan ook, als antwoord op de eerste vraag die zij gesteld had.

"Satsui" ze knikte, "Aangenaam Satsui, mijn naam is Abyss" ze grijnsde even, en liet haar blik daarna weer naar voren gericht. "Nu ben ik weer" ging ze veder, "Wat wil je nog meer van me weten?" het leek wel een spelletje, en tenslotte hielden kittens toch van spelletjes? Of was deze kitten weer zo'n kat die nergens van hield?

-Flut
~~omg waarom is Abyss so soft bij kitten o.0~~

Hij deed alle best om de naam Abyss in zijn hoofd te stampen. Niet veel katten stelde zich aan hem voor dus had het niet zo moeilijk moeten zijn, maar met een hoofd zo vol en een brein met zoveel fantasie was het toch echt lastig. Hij keek even verbaasd na haar woorden, maar de poes zat tenslotte in zijn clan en volgens anderen kon je die vertrouwen. "Ik... uhm... Weet het niet?" Hij wou dingen weten, hij wou slim zijn! Maar wat?

"Ik... uhm... Weet het niet?" ze schudde haar kop, "Dat is niet erg, misschien komen die vragen zomenteen wel in je op" ze lachte eventjes, en keek met gespleten ogen naar de lucht toen een kraai boven heen kop kraaide. maar al snel was het zwarte gedaante weg gevlogen en hoorde ze alleen nog het gekraak in de verte, "Ik zie in je houding, in je ogen en zelf op andere manieren dat ergens over piekert, wat zit je dwars kleintje?" ze keek hem met een serieuze blik aan, nu dat hij niks wist om te vragen was zij weer aan de buurt en had ze al na gedacht over deze vraag. een kitten vraag je niet zomaar wat er is, altijd er een soort spelletje van maken.

Hij knikte, als hij nu goed ging nadenken ging hij de beste vragen van de wereld stellen! Snel zette hij zijn nadenk blik op maar deze werd al snel onderbroken doordat de poes alweer ging vragen. Zijn gezicht werd al snel wat ongeïnteresseerder, waarom moest iedereen dat toch altijd weten? In plaats van antwoord te geven ging de kit dan ook nonchalant zitten en met zijn hoofd schudden, hij wóu geen antwoord geven!

Damn, het word echt heel vervelend xD Ik post met verkeerde acc en verwijder die post, maar vergeet dan weer met Satsui te posten ;-;

Hm, de kitten was van plan om het niet zo snel te vertellen, dus sloeg ze een paar keer met haar staart. Een andere vraag dan maar, "Vind je spelletjes leuk?" Een echte kitten vraag, maar misschien bracht ze de kitten op ideen voor eventeule vraagjes. Dus zette ze weer een klein vriendelijk lachje op haar snuit, en ruchtte haar bruinen ogen op de kit.

-Sorry voor de laten reactie!

Hij zakte door zijn voorpoten en sloeg speels met zijn staart, maar natuurlijk. "Wie houd er nou niet van spelletjes!" Sprak, bijna riep hij toen vrolijk. "Hmmm, weet u leuke spelletjes dan?" Hij keek d'r speels aan, die vragen waren niet zo belangrijk, toch?

Onderwerp: Re: Hey there, you want something? || Satsui