Boy, you knock on the devil's door and he will head slam you through the wall

Het was koud en donker. Het werd alweer vroeg donker en doordat het helder was, was het een koude avond. Miljarden sterren stonden aan de hemel en de maan was vol. Daardoor was het niet helemaal stikdonker. Met kalme ruime passen sjouwde de zwarte kater over de stoep. De twolegs hadden zichzelf opgesloten in die rare nesten van ze, dus het was heerlijk rustig. Hij stopte even met lopen toen zijn blik op een lantaarnpaal viel. Een raaf keek hem met zijn kraaloogjes aan en Claw grijnsde naar hem. “Hallo Ignis.” De raaf krijste dook naar beneden en vloog een rondje om zijn kop. De groengele ogen van Claw stonden uitdagend en kil. “Ons geheimpje.” Vervolgde hij kalm. Toen vloog de raaf weer op en verdween uit het zicht. Alsof er niets gebeurd was ging hij zitten, zijn staart losjes achter hem. Nieuwe littekens waren duidelijk zichtbaar en ook wonden die nog niet genezen waren sierden zijn lijf.

[First Wolverine]

Met een schaapachtige blik keek ze rond de Twoleg Place. Haar rode pels was de laatste tijd dof door verwaarlozing. Ze voelde zich eindelijk thuis in de BloodClan. Ondanks het angstige gevoel weggestuurd te worden door haar onzekerheid. Dan had ze niemand en haar territorium van vroeger was ook al afgepakt. Haar vacht ging automatisch overeind bij het zien van een zwarte kat staartlengtes verderop. Wolverine versmalde haar ogen om scherper te kunnen kijken. Aan de tanden van zijn halsband te zien was het kennelijk de leider van de BloodClan. Mooi zo, kon ze dan ook met hem spreken. Met zekere, maar korte pasjes trippelde ze op de kater af, die ze pas half kende. Wat was zijn naam ook alweer? 'Goedendag,' begroette ze hem maar met een kort knikje. Als volgt boog ze haar kop respectvol voordat ze zich op een ontspannen houding ging zitten.

❝Frozen or just in trance?❞

You deside if I have a mask on or not

(c) ELRIC

Hij keek om toen een Bloodclan geur zijn zintuigen prikkelde. Het duurde niet lang of een kattin verscheen in zijn blikveld. Hij bleef kalmpjes zitten terwijl ze zijn kant op kwam, met een kille emotieloze blik in zijn groengele ogen. Toen ze begon te praten trok hij even kort met zijn oren, voordat hij antwoord gaf. “Hallo Wolverine.” Zijn stem klonk neutraal en rustig terwijl hij haar opnam. Had ze een reden om hem aan te spreken, of wilde ze gewoon een praatje maken. “Wilde je mij spreken of kom je mij toevallig tegen?” Vervolgde hij daarom ook terwijl hij even met zijn staart op de stoep tikte. Hij kende al zijn Bloodclanners wel bij naam al sprak hij de ene veel meer dan de ander en sommige sprak hij eigenlijk nooit, tenzij het echt nodig was. Het was maar net hoe het uitkwam en of hij iemand mocht of niet.

De kater stond met zijn neus aan de grond aan de grens die de twolegplaatsen van het Thunderclangebied onderscheidden. Om één of andere reden ging de jacht bij hem altijd makkelijker wanneer hij het s'nachts deed, dus hield hij dat ritueel trouw vol. Nou had zijn ritueel hem ook beloond: de kater had al een flink konijn gevangen, konijnen die je alleen op het Thunderclangebied kon vinden. Hij was dan ook tevreden en sleepte zijn prooi mee naar het Bloodclankamp om het daar vervolgens rustig op te kunnen peuzelen.

De straten werden bleek verlicht door de maan terwijl hij tussen de twolegnesten door paradeerde. Hij vond de stilte eigenlijk wel fijn, fijner dan de hectiek die hier normaal was. Nieuwsgierige kittypets, chagrijnige rogues en die verschrikkelijke tweebeners. Zijn ogen vielen uit het niets op de twee katten die midden op straat stonden te converseren. Zijn leider, Claw, een kater waar hij nog bar weinig van wist, en een poes die hij helemaal niet kende. Hij was behoorlijk nieuw in de Bloodclan en moest al zijn whereabouts nog leren kennen. Hij stapte dus maar op het stel af en legde zijn prooi voor zijn voeten. "Ook lekker een nachtwandeling aan het maken?" sprak hij toen droogjes.

- Mag ik?