Ｃｏｌｌｉｓｉｏｎ

Thornfang likte zijn lippen toen zijn fel gele ogen een spreeuw gefocust waren. Hij sloop naar voren en hield het beestje in de gaten. Hij was eigenlijk op patrouille geweest, maar de anderen waren al terug gegaan naar het kamp, terwijl hij er voor gekozen had om te blijven jagen. Hij had nog geen behoefte om terug te gaan naar het kamp, tevens was het leaf-fall, elk beestje was van groot belang. Ze moesten hun winter voorraad gaan opbouwen. De spreeuw tikte met zijn snaveltje wat bladeren weg en begon aan een nootje te pikken. Mooi, dit was het moment, dus zette Thornfang af met zijn achterpoten om het vogeltje te vangen.

OOC: Eerste post voor zijn zussie Frozenvoice.

_{Ze was niet gekozen om mee te gaan met één van de patrouilles, maar dat betekende nog niet dat de inktzwarte poes haar dag niet nuttig kon besteden. Ze prefereerde de stille, mistige wouden toch in haar eentje, waar niemand haar jachten kon verstoren. Of tenminste, dat dacht ze. Terwijl ze neergebogen zat in een jachthouding was haar enige vogel de vogel voor haar, ze kon hem zien tussen de varens door. Haar snorharen trilden in concentratie, waarna ze uiteindelijk sprong. Helaas had iemand anders hetzelfde idee en botste ze midden in de lucht tegen het lichaam van een andere kat op. Een geschrokken kreet ontglipte haar en ze landde onhandig op de grond, met een scherpe pijn door haar poot heenzakkend. Mousedung! Ze hapte eventjes kort naar lucht waarna ze wankel op 3 poten leunde. Eventjes siste ze kort in frustratie en pijn terwijl ze de vogel nakeek, waarna ze met vernauwde ogen naar de kat naast haar keek. Die kende ze al te goed. "Kun je niet uitkijken waar je springt?! Ga.. naar je patrol toe ofzo!" Haar reactie was feller omdat ze pijn had, maar siblings onder elkaar.. ach. Ze had immers wel goed opgelet wie er op patrol was gestuurd en wie niet.}

Luid tjirpend vloog de spreeuw geschrokken weg. Het vogeltje liet zelfs wat veertjes achter. Wat jammer nou, daar konden ze de clan niet mee voeden. Thornfang hielp zichzelf overeind en schudde zijn dikke, grijs met witte vacht uit, waarna hij zijn lippen likte. Hij had zijn kop flink gestoten en dat voelde hij. Hij knipperde met zijn ogen en zag al snel dat het Frozenvoice, zijn zusje was. "Kun je niet uitkijken waar je springt?! Ga.. naar je patrol toe ofzo!" Was de felle reactie van haar, Thornfang had ook niet anders kunnen verwachten. "Nou, nou. Geef mij maar weer de schuld, zusje," miauwde hij sneu. "Misschien had je zelf even uit je doppen moeten kijken, ik hád het bijna tot jij tegen míj aan botste," miauwde hij vervolgens, haar recht aankijkend.

_{Haar blik was fel maar een beetje bewolkt door de stekende pijn die uit haar gewricht omhoog schoot. Ze bleef dan ook op drie poten staan om haar verzwikte pootje een beetje te ontlasten. De poes keek met een felle blik naar haar broer toen deze wat sneu reageerde. Ze snoof kort en vernauwde haar felgekleurde ogen. "Je bent altijd al lomp geweest," mompelde ze, maar toen hij vervolgens zijn zin afmaakte vonkte er een hernieuwde felheid op in haar ogen. "Als jouw dikke lijf niet in de weg zat, had die spreeuw geen schijn van kans gemaakt," spuwde de poes, nog altijd op drie poten staand.}

Thornfang wierp een korte blik op het verzwikte pootje van Frozenvoice en voelde een steekje van bezorgdheid. "Je bent altijd al lomp geweest," sprak zijn zusje vervolgens. Thornfang vernauwde zijn ogen, hij moest toegeven dat ze wel wat gelijk had, maar dat maakte niet dat hij dat ging toegeven. "Jij hebt altijd al nooit je fouten in kunnen zien," merkte de kater rustig op. "Als jouw dikke lijf niet in de weg zat, had die spreeuw geen schijn van kans gemaakt," ging Frozenvoice verder. "De wind waaide jouw kant op, jij had kunnen ruiken dat ik mijn zinnen al op het vogeltje had gezet," kaatste Thornfang terug. "Maar we kunnen nu wel bekvechten als een stel kittens. Jij bent de clan een nieuwe prooi verschuldigd," sprak hij. Geen haar op zijn lijf dat hij ook maar even zal overwegen dat het zijn schuld was. En wat dan nog, ze hadden allebei elkaar niet opgemerkt, dus niemand zat fout.

_{Haar blauwe ogen raakten opnieuw vernauwd toen haar lieftallige broertje aangaf dat ze nooit haar fouten had kunnen inzien en hasr nekharen gingen toch nog wel ietsjes overeind. "Ik kan prima mijn fouten inzien, anders zou ik niet zo hard werken om ze te veranderen broertje lief." siste de zwarte poes wat geirriteerd. Oh broeder en zuster liefde. Werkte prima. "En ik weet zeker dat ik je stank wel had opgemerkt als de wind mijn kant op woei." Thornfang had op het volgende punt wel een klein beetje gelijk, maar dat toegeven ging ze niet, niet aan hem. "Ik heb al wat prooien gevangen, ze zijn begraven bij de burnt sycamore." Zei de poes rustig, "hoe groot is jouw bijdrage aan de clan dan al?" Ze ging maar even zitten, ouch, haar poot.}

"Ik kan prima mijn fouten inzien, anders zou ik niet zo hard werken om ze te veranderen broertje lief," siste zijn zusje. Thornfang trok met zijn oortje, zijn bonzende koppijn negerend. "Calm down," miauwde hij rustig met een zwaai van zijn dikke, grijze staart. "En ik weet zeker dat ik je stank wel had opgemerkt als de wind mijn kant op woei." Thornfang trok zijn lip wat op. "Dan moet je toch even naar Acefray om je neus te laten nakijken," merkte hij rustig op. Vervolgens bedacht hij zich dat dit allemaal wel heel kittenachtig was, dus dat zei hij ook. "Ik heb al wat prooien gevangen, ze zijn begraven bij de burnt sycamore." Zei de poes rustig, "hoe groot is jouw bijdrage aan de clan dan al?" Thornfang perste even zijn lippen op elkaar en glimlachte vervolgens beheerst. "Díe heb jij zojuist weg gejaagd. Komt mooi uit, zo vlak voor leafbare," miauwde hij, zijn ogen vernauwend.

_{Calm down zei haar broertje. Hoe had ze moeten kalmeren op het moment dat hij haar zo nodig weer op moest fokken? Ugh. Broers. "Laat ik maar beter gaan dan jij, anders heeft Acefray nog een dagtaak. Als we moeten beginnen met alles wat er aan jou mis is.." mopperde de poes, al liet ze haar ogen wel eventjes over zijn lichaam glijden. De lomperik was in ieder geval niet gewond, dat kon ze van zichzelf niet zeggen. Maar bij zijn volgende opmerking snoof de zwarte poes. "Als jij gewoon je patrol uitgevoerd had zoals moeder gezegd had, hadden we dit probleem sowieso niet gehad," bromde ze de kater toe.}

Thornfang likte zijn grijs met witte lip terwijl hij luisterde naar de woorden van Frozenvoice. Ondertussen trok zijn koppijn ook weer langzaam weg. "Laat ik maar beter gaan dan jij, anders heeft Acefray nog een dagtaak. Als we moeten beginnen met alles wat er aan jou mis is.." sprak Frozenvoice. "Begin maar," daagde Thornfang de zwartte poes uit met ijsblauwe ogen. Een evenbeeld van hun moeder, echter had zij een korte vacht, in plaats van een lange, dikke. "Als jij gewoon je patrol uitgevoerd had zoals moeder gezegd had, hadden we dit probleem sowieso niet gehad," sprak de poes. "Ik was goed bezig," merkte hij op. "En dat ga ik nu ook zeker doen," hij wist hoe Innerghost zal reageren als hij met lege poten thuis kwam. "En als jij nou stopt met je aanstellen," miauwde hij doelend op haar poot. "Kan je me net zo goed gaan helpen, gezien je me dat nu wel verschuldigd bent."

_{Ze moest beginnen? Een glimlach trok over haar gelaat. Dit ging leuk worden. Hij kon zelf ook wel zien aankomen dat ze een waslijst kon opstellen. "Wat er allemaal mis met je is? Ten eerste je ogen, toen je achter die ene poes waarvan ik de naam was vergeten aanliep als een kitten zonder moeder. Wat was dat een gedrocht." Begon ze rustig, "vervolgens je lompheid, maar ik vrees dat dat chronisch is. Je uiterlijk ook, nu ik er over nadenk, maar goed.. Moet ik doorgaan?" Er verscheen even een speelse twinkeling in haar ogen, maar die verdween al vlug weer. "Ga jij de rest van je patrol maar zoeken," bromde ze hem toe, "kan ik ook weer m'n pad vervolgen. Ik denk dat ik zonder je meer vang." Lees: Echt niet dat ik je wil laten zien dat mijn poot echt goed zeer doet. Straks bracht hij haar nog naar de medicine cat, ieuw.}

Thornfang vond dit nogal vermakelijk te vinden. Hij ging er dus ook rustig bij zitten toen Frozenvoice begon te spreken. "Wat er allemaal mis met je is? Ten eerste je ogen, toen je achter die ene poes waarvan ik de naam was vergeten aanliep als een kitten zonder moeder. Wat was dat een gedrocht." Hij knikte toen ze dat zei. Daar was hij het wel mee eens. Rosepaw was een schat geweest van een poes, tot ze besloten had om een rogue te worden, omdat haar vader dat was. Misschien maar beter ook, half bloedjes werden niet zo op prijs gesteld binnen Shadowclan. Vooral met hun moeder als deputy. "vervolgens je lompheid, maar ik vrees dat dat chronisch is. Je uiterlijk ook, nu ik er over nadenk, maar goed.. Moet ik doorgaan?" Thornfang moest lachen om haar worden. "Mijn uiterlijk? Há, wat is daar mis mee?" Vroeg hij met een verbaasde grijns op zijn gelaat.
"Ga jij de rest van je patrol maar zoeken." Thornfang schudde zijn kop, "kan ik ook weer m'n pad vervolgen. Ik denk dat ik zonder je meer vang." Thornfang lachte. "Nee, dat hoop je," miauwde hij. "De patrouille waar ik in zat is al terug naar het kamp. Én ik blijf lekker hier, bij jou, mijn zusje irriteren. Beste wat er bestaat," miauwde hij met een uitdagende uitdrukking op zijn brede kop.

_{Eventjes trok Frozenvoice wat vermaakt met haar oren toen Thornfang aangaf dat ze door mocht gaan. Dat was gewoon een groen licht, een muis die voor haar neus werd gehangen klaar om gegrepen te worden. "Nou die afzichtelijke gele ogen, die matchen totaal niet met je pels. En die vreemde vlek op je smoel natuurlijk, daar recht onder je neus. Lijkt wel alsof je permanent verkouden bent," vertelde de poes lichtjes grijnzend.
Maar oké, hoe ging ze hem wegjagen. "Oh nee, ik denk dat ik maar eerder ter plekke sterf van verdriet," mompelde ze, terwijl ze zich op haar zij liet vallen. Slecht plan. Ze kermde eventjes lichtjes toen d'r pootje tegen de grond botste, iets ruwer dan dat ze gepland had. For Starclan's sake..}

Daar ging het komen. Vermakelijk sloeg Thornfang zijn staart over zijn poten terwijl hij haar prachtige woorden ontving. Pure liefde gewoon. "Nou die afzichtelijke gele ogen, die matchen totaal niet met je pels. En die vreemde vlek op je smoel natuurlijk, daar recht onder je neus. Lijkt wel alsof je permanent verkouden bent," sprak de poes. "Dankjewel, zussie, doet me goed om te horen. Vooral om dat die vreemde plek onder mijn neus het gene is waar de meeste poezen opvallen, als het al niet mijn sexy dikke vacht is," miauwde de kater. "Nou die afzichtelijke gele ogen, die matchen totaal niet met je pels. En die vreemde vlek op je smoel natuurlijk, daar recht onder je neus. Lijkt wel alsof je permanent verkouden bent,"of die vele spieren die zich onder mijn vacht bevinden. Of mijn intens gele ogen die recht in je ziel staren," sprak de kater. "Sommige poezen vinden me nogal intimederend, wat ze juist zo leuk aan me vinden," sprak de kater met een grijns. En dan te bedenken dat hij geen enkele andere partner had gehad, of eigenlijk helemaal geen. Hij had wat rond gehangen met Rosepaw, dag in dag uit, maar het was nooit iets officieels geweest. Maar ag, ze waren apprentices geweest.
Vervolgens probeerde Frozenvoice hem weg te krijgen. Nou, daar mocht ze echt wel wat meer haar best voor gaan doen. "Oh nee, ik denk dat ik maar eerder ter plekke sterf van verdriet," zei ze, waarna ze zich op haar zij liet vallen en zacht kermde van de pijn. "Ochoch, arm zusje van me. Heb je pijn?" Vroeg hij licht honend, terwijl hij naar haar toe stapte en zijn kop vlak boven de hare liet hangen. "Misschien moet je ff langs Acefray," merkte hij op. Hij was tenslotte ook nog zorgzaam.

_{Eventjes rolde Frozenvoice met haar ogen bij het horen van de woorden van haar broer. "Ja je bent een kat uit de Starclan, neergedaald op aarde," sprak ze op een droge toon tegen het gespuis wat ze een broer moest noemen, al krulden haar mondhoeken wel iets omhoog. "Nu nog een mate vinden, of niet broerlief?"
Maar de pijn in haar poot maakte al snel genoeg dat ze geen zin meer had. Ze bromde wat binnensmonds en hief zichzelf iets overeind, nog altijd pijnlijk kijkend. "Het gaat wel," bromde ze, wat chagrijnig weer. Ze haatte pijn. "En nee ik ga niet langs Acefray, dat vind ik een slecht idee. Straks houdt hij me nog in die stinkende den ook."}

"Ja je bent een kat uit de Starclan, neergedaald op aarde," sprak Frozenvoice. Thornfang wiebelde even zijn wenkbrauwen op en neer en grijnsde. "Precies! Ik ben dé reïncarnatie van een god uit Starclan! Een kater van dé Tigerclan!" Miauwde hij overdreven met een overdreven trotse uitdrukking op zijn gelaat. "Nu nog een mate vinden, of niet broerlief?" Zei Frozenvoice. Nu schoot Thornfang toch wel even in de lach. "Há, jazeker. Fix jij even een leuk iemand? Ze zijn nogal moeilijk te vinden," merkte hij op.
Maar toen lag Frozenvoice op de grond omdat ze zogenaamd dood ging van verdriet om dat Thornfang ging blijven. Hij was nogal moeilijk weg te krijgen als hij niet weg wou. "Het gaat wel," miauwde zijn zusje. "Zeker?" Vroeg hij toen. "En nee ik ga niet langs Acefray, dat vind ik een slecht idee. Straks houdt hij me nog in die stinkende den ook." Thornfang rolde met zijn ogen. "Ochoch, wat ben je ook sneu en sterk. Straks blijkt dat je poot rust had moeten hebben en heb je dat niet gegeven, waardoor je chronisch kreupel wordt en voor de rest van je sneue leven in de Elders den moet doorbrengen als veelte jonge Elder"

_{Eventjes wiebelde Frozenvoice met haar oren bij het gepoch van haar broer, waarna ze haar borstkas een paar vlugge likken gaf. "Ik maak wel een afspraakje voor je met Smokebreath, zal denk ik wel perfect matchen," zei ze op een perfect serieuze toon. Nee, dat zou totaal niet matchen, maar dat maakte het des te leuker.
Frozenvoice snoof eventjes kort, wat was dit, 1000 vragen? "Heel zeker," bromde ze, waarna ze zich met lichte moeite overeind hief. Dat ging nog niet zo makkelijk op drie poten. "Ach hou toch je mond," kwam er daarna nog chagrijniger uit, waarna ze haar poot weer van de grond tilde.}