Picking purple sunshine [Howl]

Een paar dagen geleden, op een warme greeneaf dag, had Yu een plekje gevonden vol braamstruiken. Ze had de besjes herkend omdat ze ze vaak had gegeten toen ze nog rogue was. Van wat ze zich kon herinneren waren ze zoet, dus besloot ze er vandaag weer een bezoekje aan te brengen. Het was een aardig grote struik, tegen de schutting van een two-leg den aan. Neuriënd klom de gevlekte poes op de schutting. De bessen boven hadden meer zon gehad, dus die waren groter. Ze liet zich voorover hangen, en beet een braam af. De zoete smaak verspreidde zich, het was een heerlijk gevoel. De rest van het heerlijke fruit was helaas beschermend door stekelige doorns. Dus gleed Yu van de schutting af, en genoot van een bleek zonnetje. Een kattengeur drong haar neus binnen, waardoor ze een tikje rechter op ging zitten.

Met slome passen liep ze het kamp uit. Na al die dagen nog steeds geen duidelijkheid in haar kop en het dreef haar langzaam tot het randje. Ze moest gewoon even weg daar, dus ze had besloten om een ommetje te maken door de buurt. Een plek waar ze ooit had gewoond in een huis. Zoals alle andere katten waar ze ooit goed bevriend mee was geweest. Nu verachtte ze die katten voor het wonen in zo'n huis. Waarom zou je ook? Het was onzin. Howl kwam bij langs wat schuttingen. De Bloodclan geur werd sterker, en het was niet haar eigen. Ze keek rond en besloot toen maar op pad te gaan. Al rook het ontzettend bekend en veel naar Claw. Ze maakte zich wat zorgen daarover. Hem tegen het lijf lopen was nu echt niet wat ze wou. Maar ze vond een zwartwitte poes, die ergens bij een schutting zat. Howl liep op haar af en keek haar aan. "Jou heb ik nog nooit eerder gezien," begon ze, bij wijze van een begroeting. "Ik ben Howl."

Yu. De dochter van Claw. Hij had haar verteld over zijn enige kitten die in de Bloodclan zat. Toch liet ze niks doorschemeren van wat ze wist over de kat voor haar. De young one vroeg door, over haar tijd in de Elite. Howl knikte. "Ik denk dat ik toch al goed een jaar rondloop in de Elite." zei tegen haar. Howl ging bij haar zitten. "Hoelang ben jij er al dan? Ik heb je wel eens zien lopen in het kamp." Ze ging natuurlijk niet laten zien dat ze wist van Yu wie ze was. Nu ze eens goed keek leek de jonge poes ook wel op haar vader. Groene ogen, beetje zwarte vacht. Waarschijnlijk zaten delen van Claws temperament ook nog wel in de poes. Howls uitdrukking bleef echter strak terwijl ze wachtte op antwoord.

"Ik denk dat ik toch al goed een jaar rondloop in de Elite." Yu dacht even na, goed, ze was hier zelf nog niet eens een jaar. De kattin ging naast haar zitten. "Hoelang ben jij er al dan? Ik heb je wel eens zien lopen in het kamp." Ze glimlachte kort. "Iets langer dan een half jaar, denk ik." Dat was lang. Plots rook ze haar vader, en was een tikje van haar stuk gebracht. Huh? Al snel zag ze hem aan lopen. Hij liet drie muizen voor hun neer ploffen. Ehh... “Yu.” Hij keek haar aan. Ehm, pap, een beetje tactisch blijven. Dadelijk wist ging dit member dingen vermoeden. Howl was overigens best aardig, maar je kon geen risico's nemen. Yu had daarom een beetje een verwarde blik in haar ogen. “Howl.” Oh, dus Howl kende hij ook? Het kon logisch zijn dat hij bevriend was met Howl, of dat hij goede contacten met zijn clanleden wilde houden. Maar een leader die zijn prooi deelt met een young-one was niet gebruikelijk. Zira wist er al van en ze wou niet dat er roddels zouden verspreiden. “Honger?” Dan maar toneelspelen. Yu plakte een beleefde glimlach op haar snoet. "Ja Claw, dankuwel" God, het voelde raar om dit te doen. Ze keek even snel naar Howl, hopelijk had die niets door.

-Wat mij betreft wel!

Howl keek naar Yu, die vertelde dat ze al een halfjaar bij de Elite zat. Ze knikte. "Gaan je trainingen ook goe-" ze kapte haar zin af om om te kijken, want Claw kwam daar aan lopen. Zijn geur drong haar neus in en ze schudde met een milde grijns haar kop. Die maffe zwarte gek. Toen hij bij hun kwam zitten ging Howl's blik naar Yu, die zich toch wel een beetje ongemakkelijk opstelde. Natuurlijk. Die was in de veronderstelling dat ze toneel moest spelen voor haar, omdat ze niks wist. Ze bedankte Claw dan ook super formeel toen hij hun eten aanbood. "Dankje." Howl vond de hele situatie nog steeds een beetje grappig. Ze nam een hap van een van de muizen. Haar blik ging naar Howl. "Wat gedraag jij je formeel zeg. Echt schattig, je bent om op te vreten. En dat ook nog wel tegen je vader." Het laatste woord zei ze iets zachter, voor het dramatisch effect natuurlijk. Howl nam geamuseerd nog een hap van de muis terwijl haar staart langzaam en plezierig over de grond schoof.

Howl bedankt Claw ook,en begon toen te eten. Yu volgde haar voorbeeld. "Wat gedraag jij je formeel zeg. Echt schattig, je bent om op te vreten. En dat ook nog wel tegen je vader." Yu verstarde, en kwam langzaam omhoog. Ah, dat was er gebeurd. Ze wierp een snelle blik op Howl, maar boorde haar blik toen in haar vader. Hij had haar heel duidelijk gezegd het niet aan een ziel te vertellen. en wat deed hij? “Howl weet het Yu. Ik vertelde het haar opeens.” Ja, dat had ze nu ook wel door. Ze bleef haar vader nog even zwijgend aan staren. Ze was niet boos, maar wel teleurgesteld. Hij kon zich niet eens aan z'n eigen regels houden. Het was allemaal te lezen in haar blik, maar draaide zich vervolgens naar Howl. "Nou, dit is die dochter dus in levende lijve!" Haar toon was opgewekt, en ze nam nog een hap van haar muis. Hoe close was deze kattin met haar vader als hij dat er zo maar uit flapte? Normaal had hij meer controle over zichzelf.

Howl wachtte de reacties van de katten af. Het was niet zo dat ze Yu boos wilde maken, maar meer het gevoel wou geven dat het oké was. "Nou, dit is die dochter dus in levende lijve!" kwam er opgewekt uit, na een staar-contest met Claw. Howl dacht even na. "Het is niet zo dat je vader dit mij verteld heeft zodat ik je anders ga behandelen. En dat hoef je ook niet te verwachten van mij. Ik hou dit gewoon stil van de andere katten en ga niet raar doen naar jou omdat je de 'dochter van' bent." Haar blik ging naar Claw, een grijns op haar gezicht terwijl ze bedacht wat ze nu ging zeggen. "Kijk is naar je ouwe man, ik doe toch ook niet anders naar hem omdat hij 'de leider' is? Als hij het van me vraagt wel, maar tot die tijd echt niet." Whoeps. Howl gaf Claw een duwtje en een dikke knipoog. Het was ook allemaal maar een geintje. Maar ze wou niet dat Yu zich aangevallen of verraden voelde.

Ze luisterde geduldig naar de andere kattin. "Het is niet zo dat je vader dit mij verteld heeft zodat ik je anders ga behandelen. En dat hoef je ook niet te verwachten van mij. Ik hou dit gewoon stil van de andere katten en ga niet raar doen naar jou omdat je de 'dochter van' bent." Yu dacht even na. "HAd ik niet van je verwacht, je ziet er uit als een eerlijk type." Eerlijk als in niet kruiperig. Ze dacht even aan Ripa, en vanbinnen krulde haar lip op. Vieze hielenlikker. "Kijk is naar je ouwe man, ik doe toch ook niet anders naar hem omdat hij 'de leider' is? Als hij het van me vraagt wel, maar tot die tijd echt niet." Zei Howl met een grijns. Yu nam elk woord tot zich, en bedacht wat hier achter kon zitten. Dat laatst, hoe ze voelde over moeders. Hed het iets met elkaar te maken? Claw bromde iets, en zijn dochter grijnsde mee met Howl. "Ik zie al grijze haren rond je snuit," Grinnikte ze. Haar vader was nog jong, jong leider, jong met veel kracht. Iemand om naar op te kijken dus. Yu was klaar met de muis en likte haar lippen. Ze had besloten om wat informatie uit deze twee te krijgen. "Dus, zijn jullie vrienden?" Ze hield haar kopje scheef, onschuldige blik in de ogen. Meeste katten waren bang voor hem.

"Ik zie al grijze haren rond je snuit," grapte Yu toen en Howl kon er wel om lachen. "Ja he? Ik zie ze ook zitten denk ik..." zei ze terwijl ze deed alsof ze heel aandachtig z'n grijze haren aan het bekijken was. Howl ging toen maar verder met haar muis, die er nog steeds halfaangevreten en dood bij lag. Toen het beestje alleen nog maar kale botjes was schoof ze hem weg en keek ze weer naar Yu, die vroeg of ze vrienden waren. Howl was even aangedaan hierdoor. Wat moest ze antwoorden? "Uh... ja, dat kan je wel zo zeggen denk ik." zei ze toen, in een poging zichzelf snel te herstellen. De jonge poes keek zo ongschuldig, maar het voelde alsof er meer achter de vraag zat die ze stelde.

Howl leek even van haar stuk gebracht, prachtig. Een grote grijns bedekte haar snoet, Yu deed niet eens haar best om het te bedekken. "Uh... ja, dat kan je wel zo zeggen denk ik." Ze trok een wenkbrauw omhoog. “Vrienden ja.” Haar vader benadrukte het zo erg dat er waarschijnlijk iets meer achter zou zitten. "Als jullie dat zeggen." Sprak ze enkel simpel, nog steeds grijnzend. Ze grinnikte, en mompelde; "Slechte leugenaars," Bijna onhoorbaar. Yu leunde wat richting Howl, en keek haar strak aan. "Wat weet je nog meer?" Haar stem en blik waren neutraal, bijna emotieloos. Ze wou enkel informatie, direct. Het was fijn dat Howl er geen doekjes om wond. Geschiedenis lag zowel bij haar als haar vader diep, oud zeer. Maar als Claw dat het verteld kon ze zich voorstellen dat er meer naar boven was gekomen. Ze hadden eigenlijk enkel elkaar gehad om erover te praten. Dat moest stressvol zijn geweest voor haar vader.

Toen Claw zo de nadruk op vrienden zette drukte dat wel een beetje op haar hart. Ze verborg het maar. "Als jullie dat zeggen." Yu had zelf ook twee goed werkende ogen in haar kop en ze wist dat er meer aan de hand was. Vervolgens werden ze uitgemaakt voor slechte leugenaars. Wat ze in principe ook wel waren. Howl rolde met haar ogen. Ze wist het zelf ook wel. "Wat weet je nog meer?" Yu hing naar haar toe. Wat ze nog meer wist? "Niet veel. Ik weet alleen wie jij en je broers zijn." vertelde ze toen kalm. Ze had niks om te bewijzen tegenover Yu, en echt veel wist ze niet van haar. "Maar nu we toch op dit punt van het gesprek zijn gekomen. Wie ben je dan eigenlijk echt?" vroeg ze toen. En dan bedoelde ze niet haar naam of afstamming. Maar dan bedoelde ze dingen die ze leuk vind, favoriete eten, activiteiten... wist zij veel. Ze wist niks van de jonge poes.

Howl gaf eerlijk atnwoord. "Niet veel. Ik weet alleen wie jij en je broers zijn." Yu knikte, veel had ze eigenlijk niet verwacht. "Maar nu we toch op dit punt van het gesprek zijn gekomen. Wie ben je dan eigenlijk echt?" Dit was een fijne vraag om te horen. Ze glimlachte dan ook. Haar vader stond op, en ze keek hem vragend aan. “Ik ga maar weer eens. Praten jullie maar even met elkaar.” Met die woorden liep hij weg. De poes haalde haar schouders op, en antwoordde. "Ik hou van klimmen en rennen, zwerven. Omdat ik in een gevecht geen voordeel in massa heb, probeer ik het van een andere kant te bekijken. Ik kan het niet goed vinden met onze commander." Waren er veel interessante dingen te vertellen? Niet echt. Ze besloot een wedervraag te stellen. "En, Howl, wie ben jij dat je Claw aan het praten hebt gekregen?" Yu grinnikte, maar ze was wel serieus blij dat haar vader iemand genoeg vertrouwde.

Claw vertelde dat hij beter ergens anders heen kon gaan en met die woorden peerde hij hem dan ook weer net zo snel. Howl schudde rustig haar hoofd. Die gekke kater. "Ik hou van klimmen en rennen, zwerven. Omdat ik in een gevecht geen voordeel in massa heb, probeer ik het van een andere kant te bekijken. Ik kan het niet goed vinden met onze commander." Een grijnsje kwam op haar gezicht te staan toen Yu begon over Zira. "Ik hoorde dat Claw zelf ook niet heel goed kan met zijn commander. Nochtans een interessante keuze dan." Dat was het zeker. Iemand die je aanstelde voor zo'n positie moest je toch ietwat aardig vinden? Nouja, misschien was dat wel de reden. "Hoezo kan jij het eigenlijk niet zo goed vinden met Zira?" vroeg ze toen maar, uit nieuwsgierigheid. "En, Howl, wie ben jij dat je Claw aan het praten hebt gekregen?" Oh jeetje. "Ik ben eigenlijk niet zo heel bijzonder. En zo heb ik ook niet gedaan. Ik en Claw klikte gewoon heel goed. Ben zelfs een keer zijn schuur in gebanjerd en heb het overleefd." vertelde ze, semi-trots.

"Ik hoorde dat Claw zelf ook niet heel goed kan met zijn commander. Nochtans een interessante keuze dan." Yu haalde haar schouders op. "Ze is een sterk member." Feiten ging ze niet ontkennen. Er waren veel dingen waar Zira niet goed in was, maar vechten en doden waren dat niet een van die dingen. Bovendien kon haar vader het eerder beter vinden met Zira. Misschien was het om Jinx, maar misschien had haar uitbarsting ook wat meegeholpen. Eigenlijk hoopte ze van niet, de poes had enorm veel spijt dat ze zich zo had gedragen. Ze was gewoon bang geweest. "Hoezo kan jij het eigenlijk niet zo goed vinden met Zira?" Yu lachte, maar geen vrolijke. Veel zin om Howl voor te liegen had ze niet, maar ze vond dat het niet nodig was om alles in geuren en kleuren te vertellen. "Ze wist dat Claw mijn vader was, dus had Claw een deal gesloten om haar te beschermen. Ze vond hem leuk. Ik confronteerde haar. Ze sloeg me." Yu kon zich het gevoel van nagels over haar wang nog goed herinneren. Gelukkig was het niet enorm diep geweest. "Claw strafte haar. " Even dacht ze om over de ruzie te vertellen, maar besloot het niet te doen. Niet nu. Ze veranderde van onderwerp, want eigenlijk wist ze ook niet zo veel van Howl. "Ik ben eigenlijk niet zo heel bijzonder. En zo heb ik ook niet gedaan. Ik en Claw klikte gewoon heel goed. Ben zelfs een keer zijn schuur in gebanjerd en heb het overleefd." De young-one dacht iets van trots in haar stem te horen. "Dat is een prestatie, dat staat hij alleen toe bij katten die belangrijk voor hem zijn." Yu knipoogde, hint hint. Ze was nog steeds zo blij dat Claw niet op Zira was gevallen, dat mormel als stiefmoeder, stel je voor.