Het is tijd, tijd om eens te veranderen. Haar oren waren in haar nek gedrukt en haar nagels kraste over de harde stenen grond, haar hondentanden rinkelde aan haar halsband bij elke stap. Haar gespleten ogen tuurde over het landschap heen, er was niks bijzonders te vinden. Behalve de lange ijzeren dingen, die in de avond licht gaf. Ze stapte veder en zigzagde door een paar steegjes heen, ze kwam langs de plek waar ze voor het eerst een hond vermoord. Haar poten jeukte bij de gedachten om haar klauwen weer eens in een beest re slaan, de wind blies hard door haar vacht heen en drukte haar snorharen tegen haar wangen aan. Een rilling ging door haar heen en snel zette ze haar vacht op tegen de kou, haar lippen trok ze naar achteren tot een grauw toen de wind een nieuwe geur kee bracht. Tussen de geur van haar clan en de aroma van dode bladeren brak een nieuwe geur mee, een diepe grom zette in haar keel en haar nagels boorde ze in de grond. De geur kwam van Thunderclan, en al snel zag ze een stuk vacht vederop nar haar toe wandelen.
-Only Mist!