Broken free from these memories

Willowdawn sloot haar ogen kort toen ze in de verte het geroffel van de rivier hoorde. Het maakte haar toch weer kalm, keer op keer. Met een kleine glimlach opende ze haar goudkleurige ogen weer en stapte ze nog flink door, zodat ze binnen vijf minuten aan de oever van de snelstromende rivier zat. In een rustige pas begon de slanke, zwarte kattin langs de rand te lopen, haar blik op het water gericht. Ze kwam bij een stuk waar een aantal stenen lagen die een pad naar de overkant vormde. Sierlijk zette ze zich af en landde op een grote, platte steen die nog helemaal droog was gebleven ondanks de stroming die er tegenaan sloeg. Haar staart werd rond haar onderlichaam geslagen terwijl ze zo bleef zitten, kijkend naar het water.

- Eerste post Creamyfrost

Hijgend liep hij verder, zijn kaken strak op elkaar. Beelden schoten over zijn netvlies, de ene nog heftiger dan de andere. Hij moest naar de rivier de enige plek die hem altijd rust gegeven had en hij hoopte dat dat nog steeds zo was. Hij had geen zaadje willen nemen. Nee, dit keer niet. Hier moest hij echter meteen de gevolgen van ondervinden. Zijn lijf protesteerde, zwak geworden door te weinig eten en zijn geest draafde helemaal door. Hij had dat steeds vaker, momenten dat hij helemaal instortte. Waren het geen black-outs dan waren het beelden die hem tot waanzin dreven, die hem echt helemaal gek maakten. Hij schrok op toen hij zag dat er nog iemand bij de rivier was. Hij moest een paar keer met zijn ogen knipperen om zijn beeld scherp te krijgen. “Willowdawn?” Sprak hij schor terwijl hij probeerde te bedenken wat hij nou moest doen. Naar haar toe gaan of zich snel omdraaien en er vandoor gaan. Zodat hij kon doen alsof er niets gebeurd was. In zijn verbeelding dan, want hij wist dondersgoed dat hij haar dan verbaasd achter zou laten. Dus bleef hij staan en staarde naar de rivier, zijn borstkas ging nog steeds te snel op en neer.

Het stromende water uit de rivier leek net op het bloed wat binnenin de zwarte kattin gutste. Even wild, even onberekenbaar, dat was een goede beschrijving van het leven. De kattin kwam zoals gewoonlijk helemaal tot rust, alsof al haar struggles met de rivier werden meegenomen. Haar oogleden zakten langzaam dicht en een zachte, bijna onhoorbare, zucht rolde over haar lippen. Echter spitste ze haar oortjes toen er wat geluid klonk aan de oever. Willowdawn opende haar ogen en zag in de verte een clangenoot aankomen, Creamyfrost. Een lichte frons ontstond op haar kopje toen ze zag dat de kater er niet bepaald gezond uitzag als je het haar vroeg. Veel te laat leek de kater haar ook op te merken, staarde naar haar of hij een slechtziende elder was en sprak haar naam schor uit. "Ja? Creamyfrost?" mauwde ze met haar zijdezachte stem terwijl ze overeind kwam van de platte steen, nog altijd met een licht verbaasde uitdrukking op haar gezicht. Binnen een paar tellen sprong ze van de oever af, vlak voor de neus van de crème kater landend. "Is alles wel oké?" vroeg ze licht bezorgd terwijl ze haar kopje kantelde en hem bestuderend aankeek.

Hij schrok toen ze begon te praten. Je zag zijn spieren aanspannen terwijl de blik in zijn lichtblauwe ogen zich verwilderd op die van haar richtte, alsof hij vergeten was dat ze er was. “Ehm ja, wel goed.” Het vreemde was dat hij deze woorden ook echt meende. Creamyfrost was een kater die niet kon liegen, waarbij iemand het meteen zou merken als hij zou liegen. Het betekende dat hij zelf echt geloofde dat het goed met hem ging. Of hij had zichzelf aangepraat dat het uitstekend met hem ging dat kon ook. Hij was er zelf in ieder geval heilig van overtuigd. Hij ging zitten en glimlachte naar haar. “En met jou Willowdawn?” Zijn stem had nog steeds een rauw randje, wat aangaf dat hij niet zo heel veel meer praatte. Het liefst hield hij zich stil, werd hij onzichtbaar. Op die manier viel het het minste op wat hij eigenlijk deed of wat hij niet meer deed.

Onderwerp: Re: Broken free from these memories