What the heart wants

Vanaf het moment dat hij gestorven was, had hij over zijn zoon Smokegaze gekeken. Hij vond het zo vreselijk om te zien hoe Smokegaze verstoten was geweest, hoe er naar Smokegaze gekeken werd, dat met dank aan hem. Hij wou zijn zoon kunnen helpen, er voor zorgen dat hij eens stopte met die tweestrijd en dat hij gewoon de warrior ging zijn die hij was en kon zijn. Hij had zich af gevraagd waarom er niemand voor hem geweest was, ook al had Mousefur, zijn moeder en Butterstar voor hem gezorgd. Daar was hij dan wel blij mee. Maar een lange tijd had Smokegaze geen echte vrienden kunnen maken. Smoketear keek naar zijn zoon, terwijl deze er nu toch wel beter bij zat dan moons geleden. Hij had nu wel vrienden gemaakt en was sterker geworden, al worstelde hij nog steeds met zichzelf. Waarschijnlijk een gevecht waar Smoketear zich bij neer moest leggen en los moest laten. Hij moest en op vertrouwden dat Smokegaze de juiste keuzes zal maken. Nu zat hij echter bij Butterstar. De leader was buiten het kamp geweest en had helemaal terug moeten komen naar het kamp om alsnog veilig te bevallen, al had de leader niet eens een nest. Ze had haar mond gehouden over de kittens, niemand had het verwacht. "Niet verstandig, Butterstar," murmelde hij, terwijl de geest van de kater naast haar zat. Ze beviel van 4 kittens, maar bij de vierde was Butterstar niet meer bij. De derde kitten had ze Shadowkit genoemd, omdat ze waarschijnlijk alleen nog maar schaduwen had kunnen zien. Smoketear maakte zich klaar om haar te ontvangen in Starclan om haar eerste leven af te nemen.
Smoketear bevond zich op een open plek, de sterren schitterden vel boven hun kop terwijl de maan hun omgeving volledig verlichtte. "Help.." hoorde Smoketear iemand fluisteren. Smoketear begon zich naar het geluid toe te bewegen met zijn massieve lichaam, jong, gezond en gespierd zoals hij vroeger geweest voor hij zijn verstand had verloren. "Alsjeblieft iemand!" vervolgde de zachte stem. "Butterstar," murmelde de knappe kater omringd door sterren. "Helaas ben ik hier om een leven van je af te nemen, Butterstar," murmelde hij, terwijl hij naar haar toe kwam en ging zitten. Hij nam haar leven nog niet af, nog niet. Hij moest haar nog waarschuwen.

Smoketear bestudeerde de poes. Ze moest zou wel weer terug naar de kittens. Al ging het wel goed met de kittens, ze waren sterk en de deputy was bij ze om ze te verzorgen. "Ja, Futuresong is bij ze," miauwde hij kalm. Ze leek zich duidelijk ongemakkelijk te voelen en hij wist dat er iets was, iets wat hij weten moest. Of niet per se hij, maar het moest bekend worden, dat was duidelijk. "Is er iets wat je wilt vertellen, Butterstar?" Vroeg de kater daarom ook met een zachte uitdrukking op zijn gelaat terwijl hij haar een aai gaf met zijn dikke, warme staart.

Vele dachten dat Starclan katten álles wisten, maar dat was niet waar. Starclan was zo iets kleins in alles wat er was en alles wat er bestond. En ze konden ook geen gedachten lezen, tenminste, niet direct. Ze konden dromen bezoeken en zo dingen te weten te komen, maar dat was ook niet iets wat een Starclan kat elke dag deed. "Ik.." Butterstar draaide haar kop weg en Smoketear vernauwde zijn ogen. Ze hadden wel bijna wat gehad, maar op de één of andere manier was er een blokkade geweest wat Smoketear naar het verkeerde toe had geleid. Alle poezen er na. "Wat is er, Butter," murmelde hij. "Ik wou dat je nooit gestorven was... Ik hielt van je.." de adem van Smoketear stokte en hij keek naar zijn poten, omringd door de sterren van Starclan. "Ik ook van jou, Butterstar," fluisterde hij bijna onhoorbaar. "En ik.. Ik zie je nog altijd in onze zoon..." fluisterde de poes. Smoketear keek met een schok op. "Onze... onze zoon?" Hoe was dit nou weer mogelijk? De laatste zoons die hij gekregen waren waren Smokegaze en zijn broer.

Wat er precies was gebeurd wist hij niet, maar er was een gat tussen hem en Butterstar, toen Butterbell onstaan. Crookedstar was gestorven en Smoketear was er geweest voor een andere poes, Lotusleaf. Butterstar had ook liefde in een ander gevonden en toch was er altijd een verbintenis geweest tussen de twee. En ja, vlak voor zijn dood was Butterstar er voor hem geweest. Butterstar had hem willen helpen en die avond was er ook van alles gebeurt. Dat was de avond geweest nadat hij een grote fout had begaan met Ashlily. Hij had zich zo schuldig en rot gevoeld. "Smokegaze.." zei de poes. Wat, nee, dat kon niet. "Smokegaze is onze zoon.." Hoe kon dat? Smoketear had nog geleefd toen Smokegaze geboren was. "Hoe? Waarom heb je me dat niet verteld?"

Smoketear merkte op dat Butterstar nerveus werd en ze moest hier niet te lang blijven. Hij probeerde haar te kalmeren met zijn dikke staart. "Ik heb het nooit kunnen vertellen.. Alles ging te snel en. Ik.. Je zoon van Ashlily stierf direct na de geboorte en ik kreeg Smokegaze zonder dat iemand het wist. Net zoals nu.. Zelfs ik wist niet dat ik zwanger was maar ik wist dat hij van jou was.. Ik had hem aan Ashlily gegeven in de hoop dat zij hem op zou voeden maar toen dat niet gebeurde kon ik onmogelijk nog terug draaien wat ik ooit gedaan had. Ik kreeg ondertussen de kits van Blizzard en hij had nooit geaccepteerd dat Smokegaze van mij was.." vertelde Butterstar. "I see." Hij fronste en probeerde alles voor de geest te halen, maar Smoketear had nooit iets vreemds opgemerkt. Ashlily zelf had niet eens van de dode kitten af geweten. "Niemand wist van de dode kitten.. niemand? H-heb je ze gewoon verwisseld? Maar hoe? Níemand wist er van," merkte hij op en hij betrapte zichzelf er op dat hij nu ook begon te trillen. "Butterstar... i-ik wil dat jij je taak verder gaat vervullen als moeder van Smokegaze... hij heeft een moeder nodig, heel hard. En hij heeft er één veel te lang moeten missen. Behoed hem van verkeerde keuzes, alsjeblieft," miauwde hij. Hijzelf had nooit een echte vader kunnen zijn. Ashlily was geen echte moeder voor hem geweest. Mousefur was al Elder en nu bleek Butterstar dus de moeder te zijn.

Smoketear keek naar de poes en voelde dat het tijd was om haar neus aan te raken en haar leven af te nemen. Ze duwde zich tegen hem aan en Smoketear nam haar geur in zich op. "Ik zal mijn best doen.." beloofde Butterstar. "Je kan het," murmelde hij. "Be the parent I could've never been," fluisterde hij. "ik moet terug naar mijn kittens Smoketear.." Smoketear knikte. "Daar is het zeker tijd voor," murmelde hij. Smoketear stond op en keek haar recht aan, waarna hij zijn neus tegen de hare drukte. "Je hebt dit leven goed gebruikt," murmelde hij. Plots klonk zijn stem anders. Een waarschuwing. "An old familiar will come your way, be alert," klonken zijn woorden, traag en duidelijk, vol waarschuwing. Dit kon nooit positief klinken. Hierna sloot Smoketear zijn ogen en nam het leven af van Butterstar.

Wind speelde met zijn vacht toen hij de leven van Butterstar af nam. Hij wist al dat ze weg was, voor hij zijn ogen opende, want hij voelde haar neus niet meer. Smoketear opende zijn ogen en er strekte inderdaad een lege vlakte voor hem uit. Hij was weer alleen. Of nou, alleen. Butterstar was weg en Smoketear kon terug naar het gezelschap van Starclan. Stormstar, Dreamheart, Breakingdawn en ieder andere kat waarmee hij weer was herenigd. Breakingdawn was dan nog wel een lastig geval, ondanks dat ze rust had gevonden in Starclan. Nu hoopte hij het meest dat het Smokegaze goed zal doen om Butterstar als zijn moeder te hebben. Tenslotte wist Smoketear al dat Smokegaze haar als zijn moeder zag. Dat was dus niet uit het niets ontstaan, het had al die tijd een reden gehad.

OOC: Topic uit.